Τα συναισθήματα που προσφέρει ο αθλητισμός και συγκεκριμένα το ποδόσφαιρο δύσκολα τα συναντάς αλλού. Είναι μοναδικά. Και τα δάκρυα έρχονται συχνά. Δάκρυα χαράς, συγκίνησης, λύπης, οργής και απόγνωσης. Δάκρυα «αυθεντικά», που πηγάζουν από μοναδικές συγκινήσεις. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ δεν ντράπηκε να αφήσει τα δικά του να τρέξουν και το gazzetta.gr θυμάται 10 περιπτώσεις μεγάλων παικτών που έκλαψαν στο γήπεδο.

Όταν δάκρυσε ο «Θεός»
Το 1986 έκλαψε από χαρά. Στο Μουντιάλ του 1990, όμως, η αιτία ήταν διαφορετική. Ο Ντιέγο Μαραντόνα έπαιζε με τα χρώματα της Αργεντινής στο αγαπημένο του Σαν Πάολο της Νάπολης με αντίπαλο την Ιταλία. Η αλμπισελέστε προκρίθηκε στα πέναλτι, με τον κόσμο να του σηκώνει πανό που έγραφε: «Ντιέγο σε αγαπάμε, αλλά η Ιταλία είναι ο πατέρας μας». Στον τελικό της Ρώμης, όμως, δεν υπήρχαν εσωτερικές συγκρούσεις στον κόσμο, καθώς η Αργεντινή αντιμετώπιζε την Γερμανία. Η ομάδα του έχασε, ο κόσμος τον αποθέωσε και την ώρα που έπαιρνε το μετάλλιο για τη δεύτερη θέση δεν κατάφερε να κρατήσει τα δάκρυά του. O ίδιος εξήγησε ότι έκλαψε για τον τρόπο που χάθηκε ο τίτλος και όχι για το γεγονός αυτό καθεαυτό. Ως τεχνικός, είχε κλάψει μετά τη συντριβή της Αργεντινής από τη Γερμανία, ενώ έχει δακρύσει και on camera μιλώντας για τον εθισμό του στην κοκαΐνη. Παράλληλα, είχε συγκινηθεί και στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του το 2001 στο Μπουένος Άιρες.

Διαβάστε ολόκληρο το θέμα στο gazzetta.gr
 

Ποδόσφαιρο SPORTS