Όχι επειδή έπαιζα μπάσκετ, άλλωστε ο Γκάλης άλλαξε το μπάσκετ σε όλη την Ευρώπη, όχι μόνο στον ασήμαντο μικρόκοσμό μου στους Αμπελοκήπους. Ο τελικός του 1987 ήταν Κυριακή. Την Παρασκευή έγραφα Πανελλήνιες. Φυσική. Πήγα χάλια. Το ήξερα και απεδείχθη απ' το 11άρι που πήρα.

Το Σάββατο, Μαθηματικά - το δυνατό μου σημείο. Χάλια στο τετράγωνο. Τελικά πήρα 13. Γύρισα σπίτι ράκος. Έπεσα στον καναπέ βαρύς κι ασήκωτος. Με βλέπει ο πατέρας μου, τι έπαθες, ρωτάει, άστα, δεν περνάω στο Πανεπιστήμιο, έγραψα χάλια, δεν θα πάω να δώσω τα άλλα δυο μαθήματα, είναι μάταιο. Αφού εξάντλησε τις απειλές και τα παρακάλια, ο πατέρας μου είχε μια -ευφυή όπως αποδείχτηκε- ιδέα.

Μου λέει, πάμε ένα στοίχημα; Πάμε. Αν πάρουμε το Ευρωπαϊκό, θα πας να γράψεις. Το ίδιο απόγευμα θα παίζαμε ημιτελικό με τη Γιουγκοσλαβία του Ντράζεν Πέτροβιτς, έπρεπε να την κερδίσουμε δεύτερη φορά στο τουρνουά. Και μετά να νικήσουμε και την ανίκητη Ρωσία! Σιγά μην το πάρουμε, είπα και πήγα το στοίχημα βέβαιος ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω.

Είχα υπολογίσει χωρίς τον Γκάλη. Μη σας ξεγελάνε οι βολές του αγαθού γίγαντα Καμπούρη και οι πιο σημαντικές, νωρίτερα, του Ανδρίτσου.
Το Ευρωπαϊκό του 87 το πήρε ο Νικ. Μόνος του. Άντε και με λίγο Γιαννάκη και Φασούλα, οι άλλοι ήταν απλά για να γεμίζουν την πεντάδα.
Καλά παιδιά, χρυσά παιδιά, αλλά λίγοι μπροστά στο Νικ. Την Κυριακή το βράδυ δεν κοιμήθηκα, άκουγα το Φίλιππο Συρίγο να ξελαρυγγιάζεται και δεν πίστευα στ' αυτιά και στα μάτια μου.

Τη Δευτέρα ξεπλήρωσα το στοίχημα. Και -ω του θαύματος- έγραψα 19 Έκθεση και 17 Χημεία! Και μπήκα στο Μαθηματικό, στο Ηράκλειο Κρήτης.
Και άλλαξα ρότα. Δε θέλω να σκέφτομαι τι θα είχε συμβεί αν δεν έβαζα το στοίχημα, αν δεν παίρναμε το κύπελλο, αν δεν πήγαινα δώσω τα δυο μαθήματα, αν δεν πήγαινα στην Κρήτη...

Ακόμα και σήμερα, 26 χρόνια μετά, έχω την παράξενη αίσθηση ότι το πιο σημαδιακό καλάθι στη ζωή μου, το έβαλε ο Γκάλης...

Πηγή: e-tetradio.gr

Μπάσκετ SPORTS