Άχτι την είχανε τη Βουλιαγμένη στον Πειραιά. Από πέρυσι, τέτοια εποχή, που οι «ερυθρόλευκοι» έχαναν τον ένα τίτλο μετά τον άλλο στις λεπτομέρειες. Στον… πόντο, στην… πιθαμή, πρωτάθλημα και κύπελλο είχαν χαθεί από την τροπαιοθήκη του Αυτοκράτορα της πισίνας.

Ελλείψει ισχύος Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ (ΑΕΚ δεν υφίσταται ούτε στο… βυθό του υγρού αθλητικού στοιχείου), ο Ναυτικός Όμιλος των νοτίων παραλίων της Αττικής - με την αδιαμφισβήτητη, πέραν των δύο δεκαετιών, παράδοση στην υδατοσφαίριση – έχει εξελιχθεί σε «αιώνιο αντίπαλο του γλυκού νερού» για τους Πειραιώτες.

Οι οποίοι είχαν την εμπειρία και την απαιτούμενη γνώση στη διαχείριση της απώλειας των σκήπτρων τους την προηγούμενη σεζόν, αποδεικνύοντας ότι το «διάλειμμα» στους πανηγυρισμούς ήταν ένα τυχαίο και συμπτωματικό γεγονός. Τόσο όσο χρειάστηκε για να πάρει η Βουλιαγμένη το νταμπλ και… πριν αλέκτωρ φωνήσαι να επιστρέψουν οι κούπες στη θέση τους: Στο Πασαλιμάνι.

Ένα χρόνο περίμεναν στωικά αυτά τα ματς, κόντρα στη Βουλιαγμένη, όλοι στον Ολυμπιακό. Τις αναμετρήσεις των δύο γύρων στην κανονική περίοδο και τους προβλεπόμενους τελικούς, για το πρωτάθλημα και στο final 4 του Κυπέλλου. Την είχαν σίγουρη την εκδίκηση οι «ερυθρόλευκοι», ως απάντηση στις υπερφίαλες δηλώσεις και διαθέσεις του Ν.Ο.Β.

«Πού ‘ντους τώρα, να μας λένε πάλι για τα καλύτερα κολύμπια, το ρυθμό και την ομαδικότητα τους;» αναρωτιόντουσαν και ειρωνευόντουσαν (φωναχτά) τους αντιπάλους τους, οι Πειραιώτες, το σαββατόβραδο, μετά τον τελικό θρίαμβο της χρονιάς στο κολυμβητήριο του Λαιμού.

Μεταξύ δύο ισοδύναμων – πάνω κάτω – ομάδων, εύλογα η περσινή χρονιά κρίθηκε στις ιδιαίτερα λεπτές ισορροπίες. Το πρωτάθλημα είχε καταλήξει στους πολίστες της Βουλιαγμένης (για τέταρτη φορά στην ιστορία του συλλόγου) μέσα από τη διαδικασία της ρώσικης ρουλέτας των πέναλτι, αφού ο 5ος τελικός δεν είχε αναδείξει νικητή.

Η απειρία του Ν.Ο.Β. στην αντιμετώπιση της… μέθης του τίτλου, είχε ως αποτέλεσμα την άμεση επαναφορά του Ολυμπιακού στην κορυφή του ελληνικού πόλο. Οι «ερυθρόλευκες παλιό-καραβάνες» γνώριζαν άριστα το δρόμο της επιστροφής του «Αυτοκρατορικού στέμματος» στα κεφάλια τους.

Κράτησαν τον κορμό τους, τον προπονητή τους, τις θεμελιώδεις αγωνιστικές εκφράσεις τους αναλλοίωτες, έκαναν εξονυχιστικό focus στα αίτια της κατάληξης των περυσινών τροπαίων στη Βουλιαγμένη, την άφησαν να νιώθει ανώτερη και να ζει στον… παραμυθένιο κόσμο της και προετοιμάστηκαν για το σάλπισμα αντεπίθεσης. Έχοντας ήδη ενισχυθεί με τον Μπλάι Μάλιαρακ, η κλάση του οποίου έδωσε μεγάλο πλεονέκτημα στην «ερυθρόλευκη» περιφέρεια, ο Ολυμπιακός έφτασε στο 27ο πρωτάθλημα και 15ο Κύπελλο στην ιστορία του.

 

Άθλος Ερασιτέχνη και επένδυση

Το νταμπλ στην υδατοσφαίριση ήρθε σαν συνέχεια του σαρώματος των τίτλων στο βόλεϊ, από άνδρες και γυναίκες, σε μια αποστομωτική, «γιγαντιαία» χρονιά για τα τμήματα-«ναυαρχίδες» του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού. Δεν έχω αμφιβολία ότι η διοίκηση Κουντούρη - που μέσα σε μια διετία «φλερτάρει» διαρκώς με… τα θαύματα, συνδυάζοντας την οικονομική εξυγίανση με τις αγωνιστικές διακρίσεις και τα τρόπαια, αφήνοντας μίλια πίσω τους ιστορικούς και παραδοσιακούς ανταγωνιστές των ερασιτεχνικών τμημάτων – θα επενδύσει στους φετινούς θριάμβους του βόλεϊ και του πόλο, στοχεύοντας (το λιγότερο) στην επανάληψη τους του χρόνου και (το περισσότερο, το υπερβατικό) σε ενδεχόμενες ευρωπαϊκές διακρίσεις. Καίτοι η έλλειψη ανταγωνισμού μέσα από ένα προβλέψιμο πρωτάθλημα – δύο ταχυτήτων στην υδατοσφαίριση, άντε τριών στο ανδρικό βόλεϊ – αποτελεί τροχοπέδη για υψηλές βλέψεις στα διεθνή ύδατα και φιλέ.

Κρίνοντας από την κινητικότητα και τις μεταγραφικές ενέργειες στο τμήμα βόλεϊ, η ίδια διαδικασία θεωρώ σίγουρο ότι θα ακολουθηθεί και στο πόλο. Και μάλιστα, εξ’ όσων γνωρίζω, η προοπτική είναι να παραμείνει ο Ισπανός διεθνής Μάλιαρακ, του οποίου εκπνέει το συμβόλαιο τώρα. Η «εξυπνάδα» του να αποβληθεί στον τελικό του Σαββάτου, δεν θα αλλάξει τη γνώμη των υπευθύνων του τμήματος πόλο για την τύχη του αριστερόχειρα περιφερειακού. Που έκανε εξαιρετική σεζόν και είναι και προσαρμοσμένος στο μπάτζετ των νταμπλούχων και το περιστατικό του 5ου τελικού ήταν μια άτυχη στιγμή (που δεν κόστισε πάντως στον Ολυμπιακό…).

 

Υ.Γ. Και επειδή έκανα μνεία στην απόλυτη επιτυχία του έργου της διοίκησης του Μιχάλη Κουντούρη, θα ήταν σοβαρή παράλειψή μου, σε ότι αφορά το διπλό θρίαμβο του πόλο, να μην αναφερθώ σε έναν ακαταπόνητο εργάτη και γνώστη, όσο κανείς άλλος, του αθλήματος. Ο μάνατζερ της «ερυθρόλευκης» υδατοσφαίρισης, Άκης Λογοθέτης, είναι η ψυχή, η καρδιά, ο «στρατηγός» του σχεδιασμού, των μεταγραφών, του «τρεξίματος» του τμήματος και ο στενός συνεργάτης των τεχνικών όλων των κλιμακίων και των ακαδημιών του Ολυμπιακού στην ανάδειξη και προώθηση του «νέου αίματος» της πισίνας. Που έρχεται μπόλικο «από κάτω»…

 

Υ.Γ.1: Από την κλήρωση του προημιτελικού ζευγαριού με τη Γιουβέντους, είχα γράψει ότι η μοναδική ΙΣΩΣ ομάδα, που θα μπορούσε να κλείσει φέτος το δρόμο στο ολοκληρωτικό και απόλυτο ποδόσφαιρο της Μπάγερν, θα ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης. Και για μένα το έργο του Πεπ Γουαρδιόλα, τώρα γίνεται δυσκολότερο. Άλλο να τρέχεις για να βγεις πρώτος και άλλο να ανθίστασαι για να μείνεις εκεί πάνω. Τόσο ψηλά στη βουνοκορφή…

Ολυμπιακός