Με τις διαφορές να είναι έτσι κι αλλιώς ελάχιστες νομίζω ότι οι τρεις ομάδες που πήραν απευθείας την άνοδο ήταν αυτές που το δικαιούνταν με βάση την εικόνα τους όλη τη σεζόν.

Ο Απόλλων Σμύρνης και ο Εργοτέλης ήταν οι ομάδες που οδηγούσαν την κούρσα σχεδόν σε όλη τη σεζόν. Περισσότερες αγωνιστικές από αυτές τις δύο ομάδες στην πρώτη θέση της βαθμολογίας δεν βρέθηκε καμία ομάδα και ως εκ τούτου μπορείς να μιλήσεις για δικαιοσύνη.

Εκτός όμως από το στατιστικό μέρος του πράγματος, νομίζω ότι ο Απόλλωνας κατά γενική ομολογία ήταν η πιο σταθερή και πιθανότατα και η πιο καλή ομάδα του πρωταθλήματος. Για αυτό άλλωστε είναι και πρωταθλητής...

Ο Εργοτέλης από την άλλη πλευρά ήταν επίσης πολύ σταθερός και με εξαίρεση ένα διάστημα 30 - 40 ημερών που έκανε μία κοιλιά και αυτό στοίχισε και στον Σίνισα Γκόγκιτς τη θέση του, απέδειξε ότι δικαίως επιστρέφει στη Σούπερ Λίγκα.

Οσο για την τρίτη ομάδα που εξασφάλισε απευθείας την άνοδο, την Καλλονή, νομίζω ότι το πέτυχε χάρη στη διοικητική σταθερότητά της και το μεγάλο βάθος που είχε στον πάγκο της. Χωρίς υπερβολή το ποιοτικότερο ρόστερ στην κατηγορία το είχε η ομάδα του Μπάμπη Τεννέ, ο οποίος ήταν ο ιδανικός προπονητής για να την ανεβάσει.

Οσο για τις τέσσερις που δεν τα κατάφεραν και θα δώσουν τη μάχη στα πλέι οφ, υπάρχει εξήγηση. Ο Ηρακλής πλήρωσε την αδυναμία του να πάρει αποτέλεσμα στο Καυτανζόγλειο σχεδόν σε όλα τα μεγάλα (και όχι μόνο) ματς. Ο Παναιτωλικός την παρουσία του Νίκου Καραγεωργίου στην ομάδα και το πολύ κακό ξεκίνημα που τον άφησε πολύ πίσω, ο Ολυμπιακός Βόλου τον πρώτο γύρο που δεν είχε καμία σχέση με τον δεύτερο όταν και έγιναν οι πολύ καλές μεταγραφές και η Νίκη Βόλου την έλλειψη σταθερότητας και τις αλλαγές προπονητών.

Οι τέσσερις τους θα έχουν μία ακόμη ευκαιρία κι αν κρίνουμε από τη δυναμικότητά τους και την πολύ μικρή βαθμολογική διαφορά που έχουν και τα πλέι οφ που έρχονται, θα είναι το ίδιο συναρπαστικά με το πρωτάθλημα...

Πηγή: SportDay

Ποδόσφαιρο SPORTS