Απ' όσο μπορώ να θυμηθώ, ανέλαβε τη δύστυχη ΑΕΚ λίγους μήνες μετά το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας και βρισκόταν ήδη στο τιμόνι της όταν έγιναν τα πρώτα σοβαρά βήματα προς τον επαγγελματισμό, με την καθιέρωση των συμβολαίων και το άνοιγμα των συνόρων.

Τη συνέχεια θα τη θυμάστε. Ακόμη και σήμερα, ο Ντάνι Βρέινς, ο Κλιντ Ρίτσαρντσον και κάποιοι άλλοι που είχαν την ατυχία να δώσουν τα χέρια με τον φοβερό πρόεδρο, ακούνε Ελλάδα και φτύνουν στον κόρφο τους.
Ο Ψωμιάδης, βέβαια, ζει, βασιλεύει και την Ελλάδα κυριεύει. Τι σημασία έχει που σήμερα μπαινοβγαίνει στις φυλακές; Κατά πάσα πιθανότητα, το σωτήριον έτος 2025 θα τον βρει στο τιμόνι κάποιας άλλης ομάδας, ποδοσφαιρικής πλέον, ίσως και της ίδιας ΑΕΚ, που κάποτε νόμισε ότι τον ξεφορτώθηκε.

Δεν θα εκπλαγώ αν καταλήξει και στη Βουλή. Μπορώ να διαβάσω από τώρα τα χείλη των πεφωτισμένων που θα τον ψηφίσουν. Είναι οι ίδιοι ανόητοι που σήμερα ψηφίζουν Χρυσή Αυγή επειδή... «οι άλλοι είναι χειρότεροι». Καημένη Ελλάδα. Είτε σου αρέσει είτε όχι, ο Ψωμιάδης είναι ο καθρέφτης σου.

Σταματώ εδώ, γιατί φοβάμαι ότι θα χτυπήσει η πόρτα και θα είναι «ο γαλατάς», αυτός που συνήθιζε να επισκέπτεται όποιον αφελή ζητούσε δεδουλευμένα ή εξηγήσεις. Aλλο ήθελα να γράψω και αλλού κατέληξα. Ταξιδεύοντας στο παρελθόν, νοστάλγησα την εποχή των αμφίρροπων ημιτελικών και προημιτελικών. Της ΑΕΚ, του Αρη, του ΠΑΟΚ, του Ηρακλή, του Περιστερίου, του Αμαρουσίου, του Πανιωνίου.

Έδινε τα χέρια ολόκληρος Σαμπόνις με τον πρόεδρο της ΑΕΚ -άσχετα με το ποιόν του τελευταίου- και μας φαινόταν σχεδόν ρουτίνα. Ανακοίνωνε το Περιστέρι μεταγραφή, πηγαίναμε στο γήπεδο και βλέπαμε τον Νόρις. Ο ΒΑΟ, ναι, ο ΒΑΟ, πήρε κάποτε τον Τζεφ Μαλόουν, Ολ-Σταρ από το ΝΒΑ παρακαλώ. Ο Ηρακλής έντυσε στα γαλάζια τον «Χ» Μακντάνιελ. Ο Πικουλίν Ορτίς έπαιξε στο Ηράκλειο και στη Λάρισα. Ο Αλφόνσο Φορντ στον Παπάγου. Ο Μίτσελ Ουίγκινς στον Σπόρτιγκ και στον Μίλωνα.

Τα θυμάμαι σήμερα και μου φαίνονται σαν ψέματα, σαν όνειρα θερινής νυκτός. Δεν είχαμε ποτέ «το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης» (όπως υποστήριζε ο τότε πρόεδρος του τότε ΕΣΑΚ, Θεόδωρος Καρατζάς), αλλά θα μπορούσαμε να το αποκτήσουμε. Αν ήμασταν μεθοδικοί, σοβαροί, οραματιστές.

Προτιμήσαμε να διαχειριστούμε τα χέρια της ακμής σαν να είχαμε το δέντρο που βγάζει χρήματα. Η κότα κουράστηκε να γεννά χρυσά αυγά και ο νεοπλουτισμός γύρισε και δάγκωσε τους φορείς του στον πισινό. Είχαμε στο μπάσκετ επιχειρηματίες όπως ο Εμφιετζόγλου και ο Φιλίππου, αλλά τους κοιτάζαμε στα δόντια.

Τώρα πια, έχουμε δύο ομαδάρες και μία στρατιά από ομαδούλες. Από τα χρόνια της ακμής, κρατήσαμε μόνο τις βιντεοκασέτες.

ΠΗΓΗ: Sportday

Ποδόσφαιρο ΑΕΚ SPORTS