Τα δεδομένα στην περίπτωση του είναι δύο: Είναι παικταράς από τους λίγους και πειραγμένος από τους ακόμα... λιγότερους. Δεν χρειάζεται να μελετήσεις τη συμπεριφορά του στον Εβρά ή τη δαγκωνιά του στον Ιβάνοβιτς (το είχε κάνει και στην Ολλανδία στον Οτμάν Μπακάλ της Αϊντχόφεν) για να το καταλάβεις. Αρκεί εκείνη η ασεβής, αλλά γεμάτη υπερηφάνεια και όχι ντροπή δήλωση του μετά από το τρελό φινάλε στο μουντιαλικό (2010) Ουρουγουάη-Γκάνα: «Το δικό μου είναι το αληθινό “χέρι του θεού”, εγώ έκανα την απόκρουση της διοργάνωσης!».

Διαβάστε τη συνέχεια στο Gazzetta.gr

 

Ποδόσφαιρο SPORTS