Δημοκρατικό δικαίωμα και φυσιολογική, είναι η επιθυμία της παρουσίας του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στο πρώτο «μπαρούτι» της σειράς των τελικών για το πρωτάθλημα μπάσκετ. Σε κάθε ευνομούμενη και πολιτισμένη (από πλευράς παιδείας και νοοτροπίας λαού) χώρα, λογίζεται ως αυτονόητο, ότι ο ιδιοκτήτης θέλει να παρακολουθήσει δια ζώσης ένα μεγάλο ντέρμπι στην έδρα του αντιπάλου. Καλοδεχούμενο θα είναι το αφεντικό της ΚΑΕ Παναθηναϊκός από τους οικοδεσπότες Αγγελόπουλος στο ΣΕΦ, όπως συνέβη και στον αγώνα του 2ου γύρου, στη regular.

To oποίο βέβαια ίσως προκαλέσει “πόλεμο” και ο ιδιοκτήτης της πράσινης ΚΑΕ να θεωρεί ότι η τακτική αυτή ίσως αποτελέσει εξισωτική διέξοδο-λύση στα μειονεκτήματα που έχει ο Παναθηναϊκός έναντι του Ολυμπιακού στη σκληρή μάχη για τον τίτλο.

Χρησιμοποιώ πληθυντικό γιατί πλην της έδρας οι «ερυθρόλευκοι» υπερέχουν των αντιπάλων τους και σε άλλους τομείς: Ψυχολογία και «αέρας» νίκης από την κανονική περίοδο και τη δεύτερη κατάκτηση του ευρωπαϊκού, φορμάρισμα ομάδας. Ασχέτως αν όλη αυτή η προσέγγιση στα υπέρ και τα κατά, μικρή σημασία έχει, αφού οι διαφορές των αντιπάλων είναι συνολικά ελάχιστες και θεωρείται βέβαιο ότι θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι.

Ο μεγαλομέτοχος της «πράσινης» ΚΑΕ, πάντως, για να επανέλθω, με την αποψινή εμφάνιση του στο ΣΕΦ, ανεβάζει σε επικίνδυνο βαθμό τους τόνους...

Επειδή και οι δύο ομάδες είναι πολύ μεγάλες και είναι και αγωνιστικά σούπερ, ανήκουν στην ελίτ της Ευρώπης, καλό θα είναι να το προστατεύουν πρώτα οι ίδιες το περιβάλλον τους. Να προσέχουν το μπάσκετ σαν τα μάτια τους. Να το αγαπούν και εν ανάγκη όταν έρχεται η στιγμή του… σεξ να επιλέγουν το «ταντρικό». Όχι το παρακινδυνευμένο, το άγριο, το μοχθηρό…

-Για δίπορτο μου κάνει ότι το ‘χει αυτό τον καιρό ο Φερνάντο Σάντος. Και εικάζω ότι ίσως και να επιδίωξε να τα κάνει ο ΠΑΟΚ… όλα του γάμου δύσκολα με τον Ντομίνγκος – που έτσι κι αλλιώς δεν ήταν πρώτη επιλογή του Σαββίδη - σπρώχνοντας προς διάλυση το ειδύλλιο με τον Πορτογάλο, σε αναμονή της οριστικής απόφασης του συμπατριώτη του, ομοσπονδιακού τεχνικού. Ο οποίος ακροβατεί σε σχοινί εδώ και μέρες, με «φάρο» του, τη σημερινή βραδιά και τη λύση του γρίφου γύρω από το ταξίδι της Εθνικής Ομάδας στο Ρίο το επόμενο καλοκαίρι.
Ελλάδα και Βοσνία αντιμετωπίζουν απόψε τις ασθενέστερες και εντελώς αδιάφορες (μαζί με το Λιχτενστάιν) ομάδες του ομίλου των προκριματικών του Mundial. Πιθανές νίκες αμφοτέρων των πρωτοπόρων του γκρουπ, ενισχύουν τη θέση των Βόσνιων για την απευθείας πρόκριση στα τελικά υπό την έννοια ότι τα περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα για τα «γαλανόλευκα» έως τα μέσα Οκτωβρίου που τερματίζονται οι αγωνιστικές υποχρεώσεις.

Οπότε ακόμα και στην περίπτωση που η Εθνική μας δεν πάει απευθείας στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά θα κληθεί να δώσει αγώνες μπαράζ, δεν θα είναι διόλου δύσκολο να αναλάβει για μερικούς μήνες, διπλό ρόλο ο Φερνάντο Σάντος. Φέροντας βασικά την ευθύνη της οικοδόμησης του «νέου ΠΑΟΚ», δίχως παράλληλα, να αποποιηθεί των… εθνικών ευθυνών του, έχοντας το πρόσταγμα και των διεθνών. Ώσπου να ολοκληρωθεί (στις 15 Οκτωβρίου) η προκριματική φάση (τέσσερα ματς υπολείπονται πλην του σημερινού με την Λετονία) και αργότερα μετά, η διπλή αναμέτρηση των μπαράζ για μια θέση στον ήλιο.

Σάμπως θα είναι ο πρώτος ή ο τελευταίος τεχνικός στη γη που για ένα διάστημα θα πατάει σε δύο διαφορετικές βάρκες;

Ο Σάντος πράγματι – δεν έβγαζε «κορώνες» στην τελευταία συνέντευξη Τύπου – επιθυμεί διακαώς να οδηγήσει την Ελλάδα στη Βραζιλία. Εγωιστικά και ουσιαστικά το γουστάρει. Ανεβάζει τις μετοχές του και φέρνει εις πέρας με ιδανικό τρόπο τη θητεία του στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, παρουσιάζοντας προκρίσεις και σε Euro και σε Mundial. Κατά μία έννοια – μιας που δεν επαναλαμβάνονται «θαύματα 2004»… - έχει αναδειχθεί, ιστορικά, ως άξιος διάδοχος και συνεχιστής του Ότο Ρεχάγκελ!

Ωστόσο από την άλλη, πού και πόσο παραπάνω να οδηγηθεί και ο ίδιος ως εκλέκτορας της Εθνικής Ελλάδος; Κοντά στο ταβάνι είναι. Στο ζενίθ της επιτυχίας.
Τη στιγμή που η πρόκληση της αγάπης των οπαδών του ΠΑΟΚ προς το πρόσωπό του, το υποσχόμενο (από την παρουσία του Ιβάν Σαββίδη) ανέβασμα επιπέδων της ομάδας και το «βαρύ» συμβόλαιο, βουίζουν σαν σειρήνες αναστατώνοντας τον ύπνο και τον ξύπνιο του!..

-Ο Ντομίνγκος, πάντως, θα ακούει από εδώ και στο εξής για Ελλάδα και θα… φεύγει μακριά. Δεν είναι στο γραφτό του Πορτογάλου να εργαστεί σε ελληνικό σύλλογο. Και το περυσινό συνοικέσιο με τον Ολυμπιακό, θυμάστε, την τελευταία στιγμή χάλασε…

-Φιάσκο δηλαδή η αγορά του «Απήλιον» σε ότι τουλάχιστον σχετίζεται με τις άμεσες ανάγκες του Παναθηναϊκού, του Αναστασίου και των συνεργατών του, που θέλουν να δουλέψουν την ομάδα από την αρχή και με το εκκρεμές του χρόνου να τρέχει σαν τρελό; Αν δεν πληροί τις προϋποθέσεις, γιατί κλείστηκε σε χρόνο ρεκόρ; Για να μπει στο φάκελο της αδειοδότησης ή για να κάνει επικοινωνιακό παιχνίδι ο πρόεδρος του ΠΑΟ και να «περάσει» στους οργανωμένους και την κοινή γνώμη ότι «νίκησε» τους Βαρδινογιάννηδες, αφήνοντας τους την Παιανία για… real estate;
Ισχύουν και τα δύο προφανώς…

-Ω, ρε, άδειασμα που έφαγε ο φουκαριάρης ο Σούλης! Για τον Χατζηνικολάου κιόλας. Όχι για τον… Μουρίνιο! Ή για έναν Κούπερ που είχε τη δυνατότητα να φέρει μέχρι πριν λίγα χρόνια ο Άρης στην Ελλάδα. Ο Παπαδόπουλος ήταν μόνο για την «ειδική αποστολή διάσωσης» και τώρα; Στυμμένη λεμονόκουπα και στον κάλαθο απορριμάτων!

-Όχι Ελληνικό, ΟΑΚΑ για ακόμα δύο χρόνια, μέχρι να χτιστεί το δικό της σπίτι της ΑΕΚ. Επίσης, τίτλοι τέλους στην ΠΑΕ και… ραντεβού στο μέλλον ξανά με τον επαγγελματισμό. Και παράλληλα, οργάνωση σε όλα τα επίπεδα, μεταγραφές, συμφωνίες με παίκτες, κ.α. Πώς δίνονται λύσεις ε; Καθοριστικές και άμεσες όταν υπάρχει αφεντικό. Στιβαρό και διαβασμένο έτσι;