Μπορείς να εξηγήσεις τον τρόπο με τον οποίο ο Παναθηναϊκός έκανε τόσο εύκολα ένα ακόμα μπρέικ στο Φάληρο; Χωρίς πικ εν ρολ, χωρίς χεντς άουτ, χωρίς αδύναμες πλευρές, ζώνες, λίμπερο στην άμυνα κτλ. Αν και το τελευταίο, αυτό που δοκίμασε ο Πεδουλάκης με την Μπαρτσελόνα και εφάρμοσε και στον πρώτο τελικό μπορεί να γίνει αντιληπτό και από τον πλέον... ποδοσφαιρικό αναγνώστη. Εβαλε τον Διαμαντίδη σε ρόλο ελεύθερου αμυντικού, αφήνοντας (τότε τον Σάδα και τώρα) τον Κατσίβελη να κοιτά τον χώρο και τον χρόνο που του έδινε ο αντίπαλος άπραγος ή άστοχος. Είναι αυτό που λέγεται πλέον σε κάθε σπουδαία παρτίδα μπάσκετ: κάθε προπονητής επιλέγει τι θα δώσει στον αντίπαλο. Ο Πεδουλάκης αποφάσισε να δώσει πολύ χώρο στον νεαρό γκαρντ του Ολυμπιακού...

Ξεφύγαμε, όμως. Είπαμε, σε απλά Ελληνικά, χωρίς πολλά μπασκετικά «στολίδια». Γιατί, λοιπόν, νίκησε ο Παναθηναϊκός στο ΣΕΦ και, μάλιστα με τόσο εμφατικό τρόπο;

Ο Παναθηναϊκός, είχε πει πρόσφατα ο Ναβάρο, σου βγάζει την ψυχή. Είναι η ομάδα που μπορεί να βγάλει στο παρκέ μεγαλύτερη δόση ενέργειας ακόμα και από τον... υπερηχητικό Ολυμπιακό του Λονδίνου. Εχει αθληταράδες παίκτες και κορμιά ικανά να κυνηγούν τον αντίπαλο σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου. Και την Μπαρτσελόνα έτσι προσπάθησε να τη «χτυπήσει» η ομάδα του Πεδουλάκη. Και τη Ρεάλ έτσι την ισοπέδωσε δύο φορές - μια στο ΟΑΚΑ, μία στη Μαδρίτη. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην είναι η πιο ταλαντούχα επίθεση στην Ευρώπη είναι, όμως, με βαβαιότητα η πιο σκληρή και επιθετική άμυνα της Ηπείρου. Με άλλα λόγια: ο Παναθηναϊκός μοιάζει να είναι η μόνη ομάδα που μπορεί να κάνει στον πρωταθλητή ό,τι έκανε αυτός σε ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ στο Λονδίνο.

Ο Παναθηναϊκός μοιάζει από το ξεκίνημα της χρονιάς να προετοιμάζεται για τη σειρά αυτή των τελικών. Ακόμα και οι προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ αυτό δείχνουν. Πολλοί λένε μετά το πρώτο ματς στο ΣΕΦ ότι αν ο Παναθηναϊκός είχε τον Κάρι στα ματς με την Μπαρτσελόνα θα ήταν μετά βεβαιότητας στο φάιναλ φορ. Από τότε φαινόταν η μεγάλη «τρύπα» στα γκαρντ αλλά... Υπήρχε χρόνος για να καλυφθεί. Αφού ο πρώτος στόχος ήταν το πρωτάθλημα. Το διαπιστώνει κανείς διαβάζοντας και τις δηλώσεις του Διαμαντίδη από το ξεκίνημα της σεζόν: «πρώτα πρέπει να κοιτάξουμε να πάρουμε τα σκήπτρα εντός συνόρων. Για την Ευρωλίγκα βλέπουμε», έλεγε μέσες άκρες σε κάθε ευκαιρία ο «Μήτσος»... Ο Ολυμπιακός - κακά τα ψέματα - από πέρυσι ήταν «καταδικασμένος» να βάλει το σημάδι του στο Λονδίνο. Λογικό μετά τον θρίαμβο και το ως ενός σημείου ψυχολογικό άδειασμα...

Ο Παναθηναϊκός ξέρει καλά τον αντίπαλό του. Ο Ολυμπιακός δεν είχε αναμετρηθεί με τον «καινούργιο» ΠΑΟ ως το βράδυ της Παρασκευής. Η εξελικτική πορεία των διεκδικητών μοιάζει να ολοκληρώνεται με την προσθήκη ενός παίκτη που αλλάζει θεαματικά τις επιθετικές επιδόσεις της ομάδας. Ο Κάρι παίζει με τόση άνεση που δημιουργεί τόσο στον θεατή όσο - και αυτό είναι το σημαντικότερο - στον προπονητή του αλλά και στον συμπαίκτη την αίσθηση ότι θα κάνει το σωστό. Αποκλείεται να «πουλήσει» την μπάλα. Είναι ο μπαγάσας λες και παίζει στην ομάδα χρόνια...

Κι ενώ ο Παναθηναϊκός σημείωσε σημαντική πρόοδο στον τομέα της δημιουργίας ο Ολυμπιακός στο πρώτο ματς έπεσε κάτω από τη βάση λόγω της απουσίας του Λο. Ο Αμερικανός όταν πατά στο παρκέ απειλεί τόσο από μακριά όσο και με «μπούκες», πασάρει εξαιρετικά, παίζει καλή άμυνα. Το σημαντικότερο είναι, όμως, ότι δίνει χώρο στον Σπανούλη. Με τον Λο στο ματς ο ηγέτης του Ολυμπιακού είναι δυσκολότερο να αντιμετωπιστεί. Και ο Λο στο δεύτερο ματς θα παίξει...

Στο δεύτερο ματς ένα πράγμα θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον: πώς θα αντιδράσει ο Παναθηναϊκός στο μεγαλύτερο φετινό του «ΠΡΕΠΕΙ»; Καλό το «ξύλο», καλή η ενέργεια, καλή η θέληση στο ριμπάουντ και στην άμυνα αλλά... Στο ΟΑΚΑ οι «πράσινοι» υπερασπίζονται πια το πλεονέκτημά τους, δεν πάνε να κάνουν άλλη μία ζημιά...

Πηγή: SportDay.gr

Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός