ο 1967 το Βιετνάμ εν μέσω εχθροπραξιών διεξήγαγε ένα φιλικό τουρνουά Εθνικών ομάδων, όπου η Αυστραλία κατέβηκε αποτελούμενη από ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές και εργάτες. «Ήταν σαν να πηγαίναμε στο άγνωστο. Ειλικρινά δεν ξέραμε τι να περιμένουμε. Γνωρίζαμε ότι ήταν εμπόλεμη κατάσταση, αλλά εμείς δεν το καταλαβαίναμε. Όταν φτάσαμε εκεί, τότε και μόνο μπορέσαμε να αντιληφθούμε τι πραγματικά γινόταν», αναφέρει ο επιθετικός Ρέι Μπάαρτζ.

Οι μαρτυρίες κάνουν λόγο ότι οι συνθήκες που συνάντησαν οι παίκτες της Εθνικής Αυστραλίας ήταν άθλιες και αντίξοες. Το φαγητό ήταν λιγοστό και ο τρόπος διαβίωσης εξαιρετικά δύσκολος. Όσο για τις συνθήκες προπόνησης, τα λεγόμενα του Άτι Αμπόνι, μέλους της αποστολής των «Καγκουρό» είναι αποκαλυπτικά: «Δεν υπήρχαν καθόλου προπονητικές εγκαταστάσεις. Κάναμε προπόνηση σε ένα τοπικό πάρκο. Ήταν τραγικό. Πίσω από το αυτοσχέδιο τέρμα δεν υπήρχε ένας φράχτης και πίσω από αυτόν που έφταναν οι μπάλες υπήρχαν νάρκες και αίματα!».

Οι Αυστραλοί παίκτες προσπαθούσαν να εγκλιματιστούν κάτω από αυτές τις απίστευτες συνθήκες και σε αυτό βοήθησαν και οι Αυστραλοί στρατιώτες που βρισκόντουσαν μόνιμα στο Βιετνάμ, στην πλειοψηφία τους νεαροί στην ηλικία. Μάλιστα οι στρατιώτες παρακολούθησαν μέσα από το γήπεδο τον αγώνα απέναντι στη Νέα Ζηλανδία όπου και η Αυστραλία επικράτησε με 3-0 σε ένα αγωνιστικό χώρο απαράδεκτο γεμάτο λάσπη.

Το παιχνίδι που θα ακολουθούσε ήταν αυτό απέναντι στο Νότιο Βιετνάμ, με τις συνθήκες να παραμένουν εξαιρετικά δύσκολες για τους Αυστραλούς διεθνείς. Ωστόσο η νίκη με το ισχνό 1-0 ήταν αρκετή για να τους χαρίσει τη νίκη. «Θυμάμαι ακόμα την απόλυτη σιγή μετά το γκολ που σημείωσα σε ένα γεμάτο γήπεδο από οπαδούς του Νότιου Βιετνάμ», αναφέρει ο σκόρερ του νικητήριου τέρματος Τζόνι Γουόρεν.

Μετά το παιχνίδι η Αυστραλία παρέμεινε για αρκετή ώρα στο γήπεδο καθώς τους είχαν ενημερώσει πως ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνο να βγουν στους εξωτερικούς χώρους του γηπέδου μιας και θα κινδύνευε η σωματικής τους ακεραιότητα. Ακόμη όμως κι όταν κάναν το… παράτολμο αυτό εγχείρημα η κατάσταση δεν είχε αλλάξει. «Οι πέτρες πέφταν βροχή από παντού. Οι νεαροί Βιετναμέζοι χούλιγκανς μας επιτέθηκαν από παντού. Ήταν πολύ τρομακτικό.

Η νέα νίκη που ακολούθησε απέναντι στη Μαλαισία, και πάλι κάτω από αντίξοες συνθήκες, έστειλε την Αυστραλία στον τελικό απέναντι στη Νότια Κορέα, η οποία από το ξεκίνημα ήταν το φαβορί του τουρνουά. Το κοινό ήταν υπέρ των Αυστραλών καθώς αντιπαθούσε τους Νοτιοκορεάτες, που αντιμετώπιζαν στο Βιετνάμ μια εχθρική ατμόσφαιρα, κυρίως για πολιτικούς λόγους.

Παρότι βρέθηκε από νωρίς πίσω στο σκορ, η Αυστραλία κατάφερε να γυρίσει το ματς και τελικώς να επικρατήσει πανηγυρίζοντας το τρόπαιο της φιλικής αυτής διοργάνωσης. Ήταν μια επιτυχία την οποία δεν περίμενε κανείς, ειδικά κάτω από αυτές μια επιτυχία που ουσιαστικά έφερε στο προσκήνιο το άθλημα του ποδοσφαίρου στην Αυστραλία.

«Πολλοί με ρωτούν αν ζηλεύω το σημερινό ποδόσφαιρο βλέποντας όλη αυτή τη χλιδή του μοντέρνου ποδοσφαίρου. Ωστόσο δεν θα άλλαζα καμία από αυτές τις εμπειρίες που αποκόμισα τότε. Ακόμα κι αν αγωνιζόμασταν κάτω από δύσκολες συνθήκες και έχοντας αφήσει τις δουλειές μας, εκείνη η ομάδα το έκανε πραγματικότητα. Ακόμα έχω την εμφάνιση της προπόνησης που φορούσαμε τότε», ανέφερε, τέλος, ο Άκερλεϊ, μέλος της αποστολής της Αυστραλίας σε εκείνο το τουρνουά…

Πηγή: othersidefootball.com

Ποδόσφαιρο SPORTS