Δεν προλάβαμε να τα πούμε χθες για την εθνική μας στο παγκόσμιο κύπελλο κάτω των 20 ετών στην Τουρκία, όμως νομίζω ότι αυτό που φάνηκε πάνω απ’ όλα είναι ότι μιλάμε για μια ομάδα με τσαμπουκά. Δεν καταλαβαίνει τίποτα μέσα στο παιχνίδι.

Κι αυτό είχε φανεί και πέρυσι στο ευρωπαϊκό κάτω των 19 χρόνων, αφού ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με πάνω – κάτω ίδιο ρόστερ.

Κανένας φόβος

Εγώ, λοιπόν, αυτό που είδα είναι πίστη στη νίκη. Ξεκίνησε καλά το Μεξικό, αλλά η Ελλάδα ήταν αυτή που βρήκε τρόπο να σκοράρει. Ακόμα, όμως, κι αν ισοφαρίστηκε, ακόμα κι αν το Μεξικό κάποιες στιγμές πήγαινε για το 2-1, τελικά δεν έβλεπες τους παίκτες του Τσάνα να φοβούνται.

Με γκολάρα

Κι έτσι κατάφεραν όχι μόνο να πάρουν βαθμό, αλλά βαθμούς με την γκολάρα που έγινε το 2-1.

Μέχρι που μπορεί να φτάσει

Και να πω και κάτι ακόμα; Από τις ομάδες που έχουμε δει ως τώρα την πρώτη αγωνιστική, δεν βλέπω και τίποτα φοβερό. Κανείς, λοιπόν, δεν μπορεί να ξέρει μέχρι που μπορεί να φτάσει η εθνική. Ειδικά αν καταφέρει να περάσει από τον όμιλο, ίσως πάει και μακριά.

Το βασικό, όμως, είναι να μην πάρουν κανενός τα μυαλά αέρα από την πρεμιέρα και να προκριθεί στον όμιλο, κάτι που, βέβαια, δεν είναι σίγουρο, αφού έχει ακόμα δυο δύσκολα ματς.

Anytime με Πλήρη Οδική Βοήθεια
Κάτι παραπάνω από μια απλή ασφάλιση αυτοκινήτου!

Η ομοιογένεια

Από εκεί και πέρα, λοιπόν, αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά ότι η ομοιογένεια παίζει γενικά μεγάλο ρόλο στα παιχνίδια εθνικών.

Βγαίνει

Ούτε είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα απ’ αυτά τα παιδιά της ελληνικής ομάδας αγωνίζονται χρόνια μαζί από τις μικρότερες εθνικές. Κι αυτό βγαίνει στο παιχνίδι τους.

Προσδοκίες

Για να δούμε, λοιπόν, τι θα γίνει στην συνέχεια. Γέννησε προσδοκίες η πρεμιέρα της εθνικής Ελλάδας στην Τουρκία.