Ακόμη και πριν από την ποδοσφαιρική διαφήμιση της Μπαρτσελόνα την τριετία 2008-2010. Στα τέλη του 2011 έγινε μία μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση των ισπανικών ομάδων, για να ακολουθήσει και μία των ποδοσφαιριστών πέρυσι, που έστρεψε το ενδιαφέρον περισσότερων ανθρώπων, πάνω στα δύο μεγάλα προβλήματα του ισπανικού ποδοσφαίρου, που δεν μπορούσαν να μένουν κάτω από το χαλί της αγωνιστικής και οικονομικής δύναμης των δύο μεγάλων.

Της Μπάρτσα και της Ρεάλ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι δύο «μεγάλοι» ήταν μέρος του προβλήματος, καθώς έπαιρναν τη μερίδα του λέοντος από την πίτα των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, με τις επιπτώσεις που αυτό έχει στην κατάσταση των υπολοίπων ομάδων. Γνωρίζετε, ότι στην Ισπανία δεν ισχύει η συλλογική διαπραγμάτευση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων.

Αυτό, πρακτικά, σημαίνει ότι η Ρεάλ και η Μπάρτσα κάθε χρόνο βάζουν στο ταμείο τους από 140 εκατομμύρια ευρώ, τη στιγμή που το αμέσως υψηλότερο ποσό το εισπράττει η Ατλέτικο Μαδρίτης και φτάνει τα 47 εκατομμύρια και το μικρότερο η Ράγιο Βαγεκάνο με 14 εκατομμύρια, ετησίως. Θυμίζω ότι τα τελευταία 9 πρωταθλήματα ήταν υπόθεση της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα. Τα περιορισμένα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, δεν είναι μόνο ότι απαγορεύουν στις ομάδες να ισχυροποιηθούν και να κάνουν επενδύσεις στις υποδομές αλλά παράλληλα, να εξυπηρετήσουν και τα χρέη που έχουν συσσωρευθεί από περασμένες εποχές.

Για εκείνους που δεν γνωρίζουν, το ισπανικό είναι το πιο χρεωμένο ποδόσφαιρο στην Ευρώπη με τα χρέη, συνολικά των ισπανικών ομάδων να φτάνουν τα 4 δισ. ευρώ. Αυτά τα χρέη δεν ήταν μόνο υπερβολικές και αλόγιστες δαπάνες ποδοσφαιρικού χαρακτήρα αλλά και το αποτέλεσμα της επιχειρηματικής απληστίας κάποιων ιδιοκτητών ομάδων, που κυνήγησαν την κερδοσκοπία σε επιχειρήσεις εκτός ποδοσφαίρου.

Η συνολική κατάσταση της ισπανικής οικονομίας που βρίσκεται σε βαθειά κρίση, δεν ήταν δυνατόν να αφήσει έξω από τις «απαραίτητες ρυθμίσεις» το ποδόσφαιρο. Η ισπανική κυβέρνηση ακολουθώντας υποχρεωτικά τις εντολές των Βρυξελλών για τη δημοσιονομική εξυγίανση, ετοιμάζει ένα νόμο με τον οποίο η συλλογική διαπραγμάτευση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, υποχρεωτικά περνά στην αρμοδιότητα της λίγκας.

Την αποκάλυψη αυτή έκανε Μιγκέλ Καρντενάλ, ο πρόεδρος του συμβουλίου των σπορ της Ισπανίας, εκτιμώντας πως αυτή η ρύθμιση θα βελτιώσει τα οικονομικά των ομάδων, θα επιτρέψει στην ισπανική κυβέρνηση να συγκεντρώσει φόρους που οφείλονται και παράλληλα θα βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα των ομάδων.

Ο ρόλος  της Λίγκας

Για να μη γίνει κάποια παρανόηση, η προσπάθεια για τη νομοθετική ρύθμιση της συλλογικής διαπραγμάτευσης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, είχε ξεκινήσει από τις ομάδες, πολύ πριν ξεσπάσει η κρίση.

Απo τον Μάιο του 1997 όταν η ισπανική κυβέρνηση ψήφισε ένα νόμο σύμφωνα με τον οποίο, ένα τουλάχιστον παιχνίδι της Λίγκας κάθε Σαββατοκύριακο, θα έπρεπε  να αναμεταδίδεται από την ελεύθερη τηλεόραση.

Η Λίγκα, η ένωση των ομάδων δηλαδή, που έχανε ένα διαπραγματευτικό της χαρτί με αυτή τη ρύθμιση, πίεζε την κυβέρνηση να ξεκινήσει διάλογο μαζί της, προκειμένου να αλλάξει τον νόμο και να πάει σε μία γενικότερη, δίκαιη και συνολικότερη ρύθμιση του ζητήματος.

Τoτε, το ισπανικό Δημόσιο προφανώς δεν είχε μπροστά του μεγάλα χρέη από τις ομάδες, ούτε είχε κάποια ιδιαίτερη πίεση για να τα εισπράξει.

Οι ισπανικές ομάδες που κατάφεραν την τελευταία διετία να μειώσουν κατά 80 εκατομμύρια το χρέος τους στο Δημόσιο, οφείλουν ακόμη 670 εκατ. ευρώ.

Ο Καρντενάλ στις δηλώσεις του υποστήριξε πως η συλλογική διαπραγμάτευση θα επιτρέψει μεγαλύτερη οικονομική διαφάνεια αλλά και στο Δημόσιο να εισπράξει όσα του οφείλονται.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της κυβέρνησης τα συνολικά χρέη των ομάδων το 2016 προβλέπεται να μειωθούν κατά 1 δισ. ευρώ.

Η νομοθετική ρύθμιση, της οποίας οι διατάξεις έχουν αρχίζει να συζητούνται ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις ομάδες, προβλέπει ότι το 35% των τηλεοπτικών εσόδων που δικαιούται μία ομάδα θα παρακρατείται αν δεν τηρεί τις ρυθμίσεις διακανονισμού των χρεών της.

Αντιδράσεις και «εξαγωγές»

Mία ακόμη διάταξη της ρύθμισης που προκαλεί αντιδράσεις από τις ομάδες, είναι εκείνη που κάνει λόγο για τον υποχρεωτικό περιορισμό του προϋπολογισμού των ομάδων σε ποσοστό 12-14%. Πολλές ομάδες πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο, σε συνδυασμό με την αποπληρωμή των χρεών τους, θα περιορίσει ακόμη περισσότερο τη δυνατότητά τους να μπορούν να έχουν στο ρόστερ τους καλούς ποδοσφαιριστές, ενώ θα μεγαλώσει την απόστασή τους από τους δύο «μεγάλους». Αυτή τη στιγμή, σε περισότερους από 200 ποδοσφαιριστές οφείλονται χρήματα από συμβόλαια που ξεπερνούν τα 50 εκατομμύρια ευρώ! Ο Καρντενάλ, υποστήριξε ότι η Ισπανία είναι χώρα πλούσια σε ποδοσφαιρικό ταλέντο και έχει, πια, μεταβληθεί σε χώρα εξαγωγής ποδοσφαριστών. Οι ομάδες πρέπει να συνεχίσουν να επενδύουν στις ακαδημίες τους και να μη δαπανούν χρήματα για μεταγραφές ξένων ποδοσφαιριστών. Σωστά, αλλά οι «μεγάλοι» πάντα θα μπορούν να πληρώνουν καλύτερα και περισσότερα.

Πηγή: SportDay

Ποδόσφαιρο SPORTS