Είναι κάτι που έχει επιβεβαιώσει και η «ερυθρόλευκη» ΠΑΕ έστω κι αν ο Αφρικανός δεν είναι εύκολη περίπτωση. Οχι μόνο ως μεταγραφή, αλλά κι ως άνθρωπος δεν είναι περίπτωση της πλάκας. Ιστορία μου αμαρτία μου είναι ο Μόμο, αλλά μην πάει το μυαλό σας στο κακό. Σαν νοοτροπία πάντως ποδοσφαιριστή εκτιμώ ότι πιο πολύ μπορεί να πειστεί για την Ελλάδα ο Σισοκό παρά ο Αμαλφιτανό.

Πάντα στα δύσκολα

Ποδοσφαιριστής που έχει γεννηθεί στη Γαλλία με όλες τις προϋποθέσεις για τη γαλλική υπηκοότητα, ποδοσφαιριστής που οι Γάλλοι είχαν καλέσει στις μικρές εθνικές τους, αλλά εκείνος προτίμησε να γίνει ο ηγέτης των «αετών» του Μάλι, δεν είναι απλή περίπτωση. Η τρέλα του για την πατρίδα των γονιών του (με την ευλογία του πατέρα του Κεϊτά που είναι θείος του), αλλά και για τη μουσουλμανική θρησκεία είναι δεδομένη. Οπως και το πάθος του ως... αετός να πεθαίνει στον αέρα ή καλύτερα όταν πέφτει να ξανασηκώνεται.

Υπάρχει ρίσκο

Αλλωστε για τον Σισοκό υπάρχει ένα πολύ θετικό και ένα μεγάλο αρνητικό. Το πολύ θετικό είναι ότι συνήλθε με τεράστια υπομονή απ' όλους τους σοβαρούς τραυματισμούς που είχε στην καριέρα του. Το αρνητικό είναι ότι οι περισσότεροι έχουν να κάνουν με το αριστερό του πόδι και το γόνατο συγκεκριμένα. Και εδώ που τα λέμε δεν έχει περάσει και λίγα στην καριέρα του. Μέχρι και το μάτι του είχε κοντέψει να χάσει με τη φανέλα της Λίβερπουλ στις 21 Φεβρουαρίου του 2006 όταν σε ματς με την Μπενφίκα για το Τσάμπιονς Λιγκ είχε συγκρουστεί με τον Μπέτο και είχε υποστεί μεγάλη ζημιά στον αμφιβληστροειδή. Μπήκε εκτάκτως στο νοσοκομείο, οι Αγγλοι μιλούσαν για... τέλος της σεζόν, αλλά επανήλθε μετά από έναν μήνα ακριβώς.

Το πληγωμένο γόνατο

Τον Αύγουστο του 2006 αρχίζει το πρόβλημά του με το αριστερό του γόνατο, τον Νοέμβριο μένει για τρεις μήνες έξω και τον Μάιο του 2007 φοβάται για ζημιά στους συνδέσμους. Τα ξεπερνάει όλα αυτά χωρίς να λυγίσει, μετακομίζει στη Γιουβέντους τον Ιανουάριο του 2008 και παθαίνει τη μεγαλύτερη ζημιά που του στοίχισε περισσότερο απ' όλες στις 8 Μαρτίου του 2009, όταν σπάει το αριστερό του πόδι με τη φανέλα της Γιούβε. Να το βάλει κάτω; Με τίποτα. Επιστρέφει τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς αλλά αναγκάζεται να κάνει αρθροσκόπηση στις 2 Μαρτίου του 2011 και στην ουσία να ολοκληρώσει με αυτόν τον τρόπο την καριέρα του στο Τορίνο.

Επιστροφή στη Γαλλία

Παρά τον τραυματισμό του η Παρί Σεν Ζερμέν, αφού τον ψάχνει εξονυχιστικά, δεν διστάζει να δαπανήσει 7 εκατ. ευρώ για να τον αποκτήσει και να τον παρουσιάσει στις 28 Ιουλίου του 2011 και ενώ εκείνος συνέχιζε τη θεραπεία του. «Είναι τόσο μεγάλος ηγέτης σε μία ομάδα που στη Γιουβέντους από πλευράς προσωπικότητας ήταν ο ''αντι-Μπουφόν''» είχε πει τότε ο Λεονάρντο, περήφανος για την επιτυχία της μεταγραφής, που ήταν η έβδομη της πρώτης σεζόν των... παχιών αγελάδων για την ομάδα της γαλλικής πρωτεύουσας. Ο Σισοκό θα έπαιζε για πρώτη φορά στο Σαμπιονά, παρά το γεγονός ότι ποδοσφαιρικά εξελίχθηκε και αναδείχθηκε στις ακαδημίες της Οσέρ.

Τον ξαναθυμήθηκε

Επέστρεψε στην ενεργό δράση τον Σεπτέμβριο του 2011, αλλά το αριστερό του γόνατο τον ξαναθυμήθηκε στις 16 Μαΐου του 2012. Εφυγε πανικόβλητος για θεραπεία στην Ντόχα του Κατάρ για να ξεπεράσει τον νέο εφιάλτη, αλλά στην Παρί τον είχαν ήδη ξεγράψει. Πρόβλημα να βρει ομάδα; Ποτέ! Τον Δεκέμβριο έκανε ολόκληρη φασαρία η Μίλαν για να τον εντάξει στο δυναμικό της, παρά το γεγονός ότι είχε μόλις 96 αγωνιστικά λεπτά στο Σαμπιονά και στο δικό του μυαλό ήταν μόνο η επιστροφή του στην εθνική ομάδα του Μάλι για την τελική φάση του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής. Από τη Νότια Αφρική τον Γενάρη του 2013 δήλωσε ότι... «δεν θέλω με τίποτα να ξαναγυρίσω στο Παρίσι». Και τελικά πήγε στη Φλωρεντία...

Πηγή: Goal

Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός