Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος έγραψε χθες αναλυτικά για το στοίχημα που κέρδισε στην αγγλική ομάδα ο Ρώσος μεγιστάνας. Όμως, από τον Αμπράμοβιτς και μετά, άνοιξε η πόρτα για την πώληση των αγγλικών ομάδων σε ξένους αγοραστές. Και αυτή δεν ήταν η μόνη αλλαγή που έφερε ο Αμπράμοβιτς στον κόσμο του αγγλικού ποδοσφαίρου. Ενός ποδοσφαίρου που διαμορφώθηκε με αυτόν τον τρόπο, ώστε να είναι ένα θέαμα που ταιριάζει στην τηλεόραση και καταναλώνεται με ευκολία και από μεγάλο κοινό. Αυτό το μεγάλο κοινό και τα εκατομμύρια της τηλεόρασης ήταν -και συνεχίζει να είναι- ένα ισχυρό δέλεαρ για κάποιον που θα ήθελε να κινηθεί στο πλαίσιο μιας παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Η τηλεόραση και το Διαδίκτυο κατήργησαν τις αποστάσεις και τα πολλά χρήματα που άρχισαν να επενδύονται στο ποδόσφαιρο -μία βαριά βιομηχανία παραγωγής θεάματος, πλέον- έφεραν αλλαγές που δεν έχουν παγιωθεί ακόμη.

Δείτε για παράδειγμα το άνοιγμα που πραγματοποιούν στην αμερικανική αγορά, όχι μόνο αγγλικές ομάδες (η Τσέλσι ήταν από τις πρώτες), αλλά και όλες οι μεγάλες ομάδες της ηπείρου. Φυσικά, υπάρχουν και άλλες μεγάλες αγορές, όπως η κινεζική, αλλά η αμερικανική είναι οργανωμένη, ώριμη και λειτουργεί με τους κανόνες του καπιταλισμού. Με τον Αμπράμοβιτς στην αρχή -και όλους όσοι ακολούθησαν- εμπεδώθηκε η άποψη ότι η επιτυχία στο ποδόσφαιρο έχει ευθεία σχέση με τα χρήματα που επενδύονται στις ομάδες. Από την περίοδο 1997-98 μέχρι σήμερα, οι 14 από τους 16 νικητές του Τσάμπιονς Λιγκ είναι στον κατάλογο των ομάδων που πληρώνουν για μισθούς και συμβόλαια περισσότερα από κάθε άλλον. Τα πολλά εκατομμύρια που κατευθύνθηκαν σε ποδοσφαιριστές και οι αλλαγές στο παιχνίδι και τις ομάδες μετέτρεψαν κάποιους από τους ποδοσφαιριστές σε ξεχωριστές «επιχειρήσεις». Τα εκατομμύρια και τα επιχειρηματικά συμφέροντα που επενδύονται πάνω τους κάνουν τα συμβόλαια που υπογράφουν να μοιάζουν σαν συμβόλαια συνεργασίας μεταξύ επιχειρήσεων. Όταν το παρατηρητήριο Ευρωπαίων επαγγελματιών ποδοσφαιριστών σε συνεργασία με το κέντρο των σπορ του πανεπιστημίου της Νοσατέλ εκτιμά τη συνολική αξία της Μπαρτσελόνα σε 658 εκατ. ευρώ και του Μέσι μόνο στα 253 εκατ. με βάση ένα σύνολο δεικτών αξιολόγησης της απόδοσης, ποιο είναι το μήνυμα που προκύπτει; Και πέρα από αυτό: οι κορυφαίοι ποδοσφαιριστές πια κερδίζουν πολύ περισσότερα από τα διαφημιστικά τους συμβόλαια από όσο από τις αμοιβές των συμβολαίων τους.

Ομοιότητες και διαφορές

Οι ποδοσφαιρικές ομάδες, πλέον, είναι επιχειρήσεις, αλλά έχουν ιδιομορφίες που διαφοροποιούν τη λειτουργία τους και τις δομές τους. Οι επιχειρήσεις, θεωρητικά, μπορούν να αναπτυχθούν με δύο τρόπους. Εσωτερικά, διαμορφώνοντας νέες υπηρεσίες και προϊόντα και ρίχνοντάς τα στην αγορά και εξωτερικά με αγορές άλλων επιχειρήσεων και συγχωνεύσεων. Οι ποδοσφαιρικές ομάδες δεν μπορούν να επεκταθούν όπως οι επιχειρήσεις. Δεν μπορείς να παρατάξεις στο γήπεδο πάνω από 11 παίκτες. Ούτε μπορείς να διαμορφώσεις ένα ρόστερ με απεριόριστο αριθμό. Οι αγγλικές ομάδες που το δοκίμαζαν αγοράζοντας ποδοσφαιριστές και μοιράζοντάς τους δεξιά και αριστερά, ως δανεικούς, το πλήρωσαν ακριβά. Επειδή οι ποδοσφαιρικές ομάδες δεν μπορούν να λειτουργήσουν όπως οι επιχειρήσεις, εξαγοράζοντας η μία την άλλη, αγοράζουν ποδοσφαιριστές. Στον κόσμο των επιχειρήσεων μπορείς να κάνεις κάποιες ευκαιριακές εξαγορές, αλλά στο ποδόσφαιρο όταν ξοδεύεις πολλά χρήματα -με βάση τον προϋπολογισμό σου- για να αγοράσεις έναν ποδοσφαιριστή, το κάνεις γιατί έχεις ήδη μία θέση γι' αυτόν στην ομάδα και γιατί τον χρειάζεσαι για αγωνιστικούς λόγους και για λόγους μάρκετινγκ. Μία ομάδα, όσο ισχυρή κι αν είναι οικονομικά, δεν μπορεί να αγοράσει τους 25 καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου. Είναι, λοιπόν, αναγκασμένη να παράγει η ίδια ποδοσφαιριστές για να εξοικονομήσει χρήματα, χρησιμοποιώντας τους όπου έχει ανάγκη ή πουλώντας τους για να κερδίσει χρήματα. Υπό μία έννοια, μπορεί κάποιος να πει ότι οι ποδοσφαιρικές ομάδες είναι ένα είδος μηχανών Φον Νόιμαν. Πρόκειται για μηχανές που κάνουν δύο δουλειές, από τις οποίες η μία είναι να παράγουν αντίγραφά τους και η άλλη, να σκάβουν ας πούμε.

Μνημονιακή υγεία

Ύστερα από μια έρευνα δέκα χρόνων, που διεξήγαν ο καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης Ντέιβιντ Στάκλερ και ο επίκουρος καθηγητής Ιατρικής και Επιδημιολογίας Σανιάι Μπασού, του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ, αποδεικνύεται ότι η λιτότητα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία. Στη μελέτη τους που δημοσιοποιήθηκε στο τέλος του περασμένου Απριλίου, οι ερευνητές σημειώνουν ότι έχουν καταγραφεί περισσότερες από 10.000 αυτοκτονίες και έχουν διαγνωστεί περίπου ένα εκατομμύριο περιπτώσεις κατάθλιψης, εξαιτίας της αποκαλούμενης «Μεγάλης Ύφεσης» και των συνοδευτικών της λιτότητας που καλύπτει ολόκληρη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Στην Ελλάδα, αναφέρεται στη μελέτη, μετά τις περικοπές στον προϋπολογισμό για την πρόληψη του ιού HIV, παρατηρήθηκε αύξηση στα ποσοστά του AIDS κατά περισσότερο από 200% από το 2011. Και η κατάσταση με τις τροϊκανές κατευθύνσεις του νέου υπουργού Υγείας με το κλείσιμο νοσοκομείων και των περικοπών κοινωνικών δαπανών, θα χειροτερέψει.

Πηγή: SportDay

Ποδόσφαιρο SPORTS