Γιατί συνήθως όλη την τελευταία δεκαετία, πρώτα ερχόταν ένας παίκτης και μετά κοίταζαν στον Πειραιά πόσο κι αν είναι χρήσιμος, και το πού θα αγωνιστεί. Ακόμη χειρότερα, ερχόντουσαν δέκα παίκτες, από τους οποίους οι οκτώ ήταν δεύτερης διαλογής με μία ενδόμυχη επιθυμία να προκύψει κάτι καλό από τους μισούς!

Φέτος αντίθετα, κάθε κίνηση μοιάζει να έχει λογική. Έρχεται ο Βλαντιμίρ Βάις (φωτό) και ξέρεις πως χρειάζεται για τα δεξιά. Στα συν του πως είναι μόλις 23 ετών με δυνατότητες να ανεβεί η αξία του και να μεταπωληθεί μελλοντικά, φέρνοντας και κέρδος στα ταμεία. Ύστερα από την περίπτωση του Μιραλάς, που ήρθε ως ένας απλά υποσχόμενος εξτρέμ στη Σεν Ετιέν που δεν «γέμιζε» το μάτι, πλην όμως εξελίχτηκε σε δεινό σκόρερ, έκανε όνομα, κλήθηκε στην εθνική Βελγίου κι έφυγε για την Έβερτον, ο Ολυμπιακός δείχνει να ξαναβρίσκει τη σύγχρονη λογική. Αυτή που λέει πως μία ομάδα οφείλει όχι μόνο να αγοράζει αλλά να γίνεται και βιτρίνα για να επιδείξει ένας παίκτης την αξία του. Και στη συνέχεια, για να μην αποτελεί τροχοπέδη για οποιονδήποτε παίκτη η παραμονή του σε έναν ελληνικό σύλλογο, να φεύγει αν έκανε το άλμα φέρνοντας κέρδη, αλλά και υπεραξία στον σύλλογο για τον επόμενο του οποίου θα χτυπήσει την πόρτα. Δεν μπορείς να είσαι ομάδα που βγαίνει κάθε χρόνο στο Τσάμπιονς Λιγκ και να μη χτυπάνε τη πόρτα σου κάθε χρόνο για να σου ζητήσουν παίκτες! Κι ο Ολυμπιακός αυτό το έχει καταλάβει, αφού όλες οι ομάδες όχι μόνο αγοράζουν, αλλά οφείλουν να πουλάνε κιόλας.

Στην περίπτωση του Σλοβάκου μάλιστα, ο Ολυμπιακός άνοιξε παρτίδες με έναν ατζέντη, τον Μίνο Ραϊόλα που όπως όλοι οι πετυχημένοι έχει φανατικούς φίλους αλλά και ορκισμένους εχθρούς. Είναι ο ίδιος, για να αντιληφθείτε κάποια πράγματα, που κατόρθωσε να αποσπάσει τον Πογκμπά βραχυκυκλώνοντας τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με 250.000 χιλιάδες ευρώ και τον πήγε με εκατομμύρια στη Γιουβέντους πείθοντάς τους πως θα αξίζει είκοσι εκατομμύρια σύντομα. Και φυσικά αυτό έχει ήδη συμβεί. Στην περίπτωση του Βάις, ο Ραϊόλα κράτησε το 50% του παίκτη για τον εαυτό του, δείγμα πως πιστεύει πως έχει τις δυνατότητες να πουληθεί πιο ακριβά μελλοντικά! Από αυτή τη σχέση ο Ολυμπιακός μόνο κερδισμένος μπορεί να βγει!

Ο Τσόρι Ντομίνγκες, που επίσης αποκτήθηκε, λύνει το πρόβλημα για το ποιος θα ήταν ο αντί-Ιμπαγάσα στον νέο σχεδιασμό. Παίκτης με πολύ καλά στοιχεία και με ηγετικές ικανότητες που στα 32 του χρόνια δέχεται να έρθει στην Ελλάδα, ενώ πριν από τρία χρόνια δεν θα το συζητούσε καν! Ο Αμαλφιτανό, αν τελικά αποκτηθεί, δίνει ακόμη μία αξιόπιστη λύση για τα άκρα, αφού μπορεί να παίξει είτε δεξιά είτε αριστερά όπως φυσικά θα είναι στα πλάνα να αγωνιστεί και μπροστά από τα χαφ, πίσω από τον κυνηγό σε ένα πιθανό 4-4-1-1. Ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η μεταγραφή, αφού η Μαρσέιγ ζητεί πολλά, όμως από τη στιγμή που τα έχει βρει ο ίδιος με τον Ολυμπιακό, μου μοιάζει απίθανο να στυλώσει τόσο πολύ τα πόδια η γαλλική ομάδα και να φορτωθεί ένα τόσο μεγάλο συμβόλαιο. Κι όλα αυτά απλά για να τον κρατά στον πάγκο, μιας και μπροστά του, για να φτάσει στην ενδεκάδα «πέφτει» πάνω στον Λούτσο Γκονζάλεζ.

Το τελευταίο όνομα που προέκυψε και το διαβάσατε πρώτα στη χτεσινή «SPORTDAY» είναι ένα ακόμη δείγμα καλού σχεδιασμού. Ο Γκαργκάνο είναι από το πάνω ράφι κι από τη στιγμή που κάθεσαι στο τραπέζι και κάνεις κουβέντες σε σοβαρό επίπεδο με έναν τόσο σπουδαίο παίκτη και τη Νάπολι, αλλάζεις και την όποια εικόνα μπορεί να έχουν για σένα άλλοι ατζέντηδες! Ο Ουρουγουανός που έκανε καλή παρουσία στο Confederations Cup και τη χρονιά που μας πέρασε επέπλευσε του αγωνιστικού ναυαγίου της Ίντερ, δίνει μία πολύ διαφορετική εικόνα στα χαφ μίας ομάδας. Καλό όνομα είναι και ο Μόμο Σισοκό, αλλά οι ταλαιπωρίες που έχουν υποστεί τα πόδια του, δεν ξέρω αν τον προκρίνουν ως ενδεδειγμένη λύση.

Σε τελική ανάλυση, πάντως βλέπω πως υπάρχει σχεδιασμός στις μεταγραφικές κινήσεις του πρωταθλητή. Κι αυτό μόνο θετικό πρόσημο μπορεί να δώσει στις έως τώρα ενέργειες. Φυσικά ο καθρέπτης παραμένει διαχρονικά το γήπεδο για κάθε μεταγραφή και το αν θα προσαρμοστεί ή θα προσφέρει στον σύλλογο. Ωστόσο άλλο το να ψάχνεις με σχέδιο κι άλλο στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, όπως συνέβαινε στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν!

Πηγή: SportDay

Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός