Η νίκη με 1-0 επί της αυστριακής Πάσινγκ, χάρη στην αριστουργηματική εκτέλεση φάουλ του Βούκιτς λίγη και πολύ συγκεκριμένη σημασία έχει - την οποία αναλύσαμε στο ημερολόγιο προ ημερών – όπως λίγη είχε κι προχτεσινή ήττα. Είναι – ταπεινή μου άποψη πάντα – ξεκάθαρη η διάθεση του Χουμπ Στέβενς να διαπιστώσει τον ακριβή ρόλο που μπορεί και πρέπει να δώσει στον καθ’ έναν από τους – ομολογουμένως πολλούς – ποδοσφαιριστές που έχει στη διάθεσή του από την αρχή της προετοιμασίας.

Αυτό θαρρώ πως είναι το σχέδιο του Ολλανδού τεχνικού με παράλληλη δράση τη δημιουργία ενός συνόλου που θα διέπεται από τις ίδιες, βασικές, ποδοσφαιρικές αρχές. Απλά οι δοκιμές του αρχίζουν να διαφοροποιούνται ως προς τον χρόνο συμμετοχής προκειμένου αφενός να είναι και πιο ασφαλή τα συμπεράσματά του, αφετέρου να μπορέσει να μπολιάσει ομοιόμορφα ότι καινούριο προστίθεται στην ομάδα είτε αυτός είναι ο Σπυρόπουλος, είτε είναι ο Λούκας, είτε είναι οι Κωνσταντινίδης – Πέλκας που ήρθαν χτες. Και πολύ περισσότερο αυτοί που περιμένει (;) να έρθουν και μοιάζει να έχουν καθυστερήσει σημαντικά – άγνωστο γιατί – μέχρι τώρα.

Ισως γι’ αυτό και να συναίνεσε σ’ αυτήν την άχαρη διαδικασία των διαδοχικών φιλικών σε καθημερινή βάση κόντρα σε θεωρητικά υποδεέστερους αντιπάλους. Γιατί είναι εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες μιας προπόνησης, εν συγκρίσει με τις αντίστοιχες ενός φιλικού αγώνα, ανεξαρτήτως δυναμικότητας του αντιπάλου, εκεί όπου αναδεικνύεται ο εγωισμός, το πείσμα ακόμη κι ο παράγοντας κακοτυχία ή εν γένει το απρόβλεπτο. Δε χωρά αμφιβολία πως τα πρώτα του συμπεράσματα τα έχει ήδη βγάλει ο πολύπειρος Ολλανδός. Στη χτεσινή αναμέτρηση θέλησε να δει τον Σπυρόπουλο να ντεμπουτάρει μαζί με τον Λούκας και τον Γκαρσία να ξεκινάει αγώνα και να βγάζει το πρώτο του 45λεπτο.

Οι δυο νεοφερμένοι τον αποζημίωσαν με την απόδοσή τους. Ο πρώτος είναι ένας έμπειρος ποδοσφαιριστής με πολλές παραστάσεις που παραθέτει δύναμη, πάθος, αποφασιστικότητα και μαζί με τον Λίνο δείχνουν να καλύπτουν τα νώτα στο αριστερό άκρο της άμυνας. Ο Ισπανός είναι αυτό για το οποίο αποκτήθηκε. Πηγή κινδύνου για κάθε αντίπαλη άμυνα. Ταχύτατος με ισορροπία ανάμεσα στη διείσδυση και την εκτέλεση, δημιουργεί προσδοκίες για κάτι ιδιαίτερο. Ο Γκαρσία είναι αυτό που ήταν πάντα. Ενας ηγέτης με αυτογνωσία που ξέρει πολύ καλά τις αδυναμίες του αλλά και τον τρόπο να τις καλύπτει χρησιμοποιώντας το μυαλό του και την εμπειρία του. Υστερεί σημαντικά σε δυνάμεις όπως είναι λογικό ελέω της μακρόχρονης αποχής του αλλά και του επιβαρυμένου πλέον σκαριού του, όμως κάποια πράγματα δεν μετρώνται με τα χρόνια.

Το διαγνωστικό τεστ αφορούσε και τις γενικότερες λειτουργίες της ομάδας. Αποστάσεις μεταξύ των γραμμών, πίεση στον αντίπαλο από τη στιγμή που θα πάρει την μπάλα για να ξεκινήσει επίθεση, προσαρμοστικότητα ανάλογα με την εξέλιξη της φάσης. Τη σήμερον ημέρα καταλυτικό ρόλο σε όλα τα πράγματα στις ανά την υφήλιο κοινωνίες του κόσμου διαδραματίζει η ταχύτητα. Οχι απαραίτητα αυτή του σώματος μα περισσότερο αυτή της σκέψης. Κι αυτήν ο ΠΑΟΚ δεν την έχει ακόμη. Την απόσταση δυναμικής που είχε η ομάδα από τις δυο, πλέον πρόσφατες αντιπάλους του αντισταθμίζει η κόπωση που πλέον είναι κάτι περισσότερο από ορατή επηρεάζοντας – πέρα από το σώμα – και το μυαλό.

Τα μαθήματα αυτά είναι υπερπολύτιμα για την τεχνική ηγεσία που γι’ αυτό δεν ενθουσιάζεται ή δεν απογοητεύεται από μια νίκη ή μια ήττα αντίστοιχα. Το ζητούμενο είναι την κατάλληλη στιγμή να παρουσιαστεί έτοιμη η ομάδα για να διεκδικήσει ότι καλύτερο μπορεί, αρχικά στα προκριματικά του Champions League. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ανησυχίας κι αυτό υποδηλώνει υψηλό βαθμό αυτοπεποίθησης. Σαφώς και δε σημαίνει αυτομάτως σύναψη συμβολαίου με την επιτυχία. Γι’ αυτό η στάση αναμονής που κρατά ο ίδιος ο τεχνικός του «Δικεφάλου» ουσιαστικά δείχνει το δρόμο και σε όλους τους υπόλοιπους. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους...

Πηγή: novasports.gr
 

Ποδόσφαιρο Superleague ΠΑΟΚ SPORTS