Οι νέοι είναι όντως ωραίοι, αλλά μια και το φέρνει η κουβέντα στους ηλικιακούς διαχωρισμούς, το ελληνικό μπασκετικό έθνος ελπίζει ότι εκτός από δαύτους θα αποδειχθούν ωραίοι και οι έφηβοι, οι οποίοι παίρνουν τη σκυτάλη από τους πρεσβύτερους και φιλοδοξούν να βαδίσουν στα χνάρια τους...

... και δη στα βαλτικά χνάρια τους, καθότι οι μεν αγωνίζονται στην Εσθονία, οι δε πιάνουν δουλειά από την Πέμπτη στην όμορη Λετονία!

Θα ήθελα πολύ να γράψω ότι πιάνουν δουλειά στην (όχι μονάχα όμορη, αλλά και) όμορφη Λετονία, αλλά δεν θέλω να το γρουσουζέψω...

... χώρια που δεν ξέρω κιόλας εάν αυτό το καλοκαίρι σηκώνει τόση (ελληνική) μπασκετική ομορφιά!

Το γράφω αυτό διότι μετά τους νέους και τους έφηβους ακολουθούν οι παίδες στην Ουκρανία και last but not least οι άνδρες, που είναι έτοιμοι για όλα!

Κι όταν λέμε για όλα, εννοούμε για όλα!

Στο μεταξύ, ως συνήθως, ξεμακραίνω και κινδυνεύω να μη διευκρινίσω το νόημα της έκφρασης του προλόγου: ο παλιός για τον οποίον έκανα λόγο νωρίτερα δεν είναι η Εθνική Ανδρών, αλλά οι ελληνικές ομάδες των παλαιμάχων, που συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βετεράνων!

Η αυλαία αυτής της όνομα (καθότι λέγεται Maxibasketball) και πράγμα μεγάλης διοργάνωσης άνοιξε το Σάββατο και δεδομένου ότι την ίδια στιγμή η προσοχή μας στρέφεται και στα δύο μέτωπα είναι προφανές ότι εδώ ταιριάζει γάντι εκείνη η ιστορική ατάκα του Αντρέα Παπανδρέου...

Περήφανα νιάτα, τιμημένα γηρατειά!

Απλώς, ενώ τα τιμημένα γηρατειά επιστρέφουν στα γήπεδα για το ονόρε και για τις αναμνήσεις, τα περήφανα νιάτα βρίσκονται εκεί για να επενδύσουν τα όνειρα μιας καριέρας και μιας ολόκληρης ζωής που ξανοίγεται μπροστά τους...

Διαφέρουν επίσης και στις βιολογικές ανάγκες, διότι οι μεν βετεράνοι (λέξη που ακούγεται πολύ πιο ευχάριστα από το «οι παλαίμαχοι») είναι πολύ πιο ολιγαρκείς από τους πιτσιρικάδες!

Το εννοώ αυτό διότι ο Αντετοκούνμπο, ο Παπαπέτρου, ο Λαρεντζάκης, ο Μποχωρίδης και οι σύντροφοί τους σε αυτήν την πολλά υποσχόμενη Εθνική Νέων βρίσκονται πάνω στην ανάπτυξη και είναι καλύτερα να τους ντύνεις παρά να τους ταΐζεις...

... ενώ ο Κορωναίος , για παράδειγμα (όπως τον ξεφωνίζει ο Γιατζόγλου) τρώει μια φρυγανιά το πρωί, μια μπανάνα το μεσημέρι και λίγο προσούτο με πεπόνι το βράδυ, γι' αυτό άλλωστε διατηρείται τόσο νέος και ακμαίος!

Το 'χε από παλιά αυτό ο Τάκης, εξ ου και το σύνθημα με το οποίο τον υποδέχονταν οι «γαύροι» στο Παπαστράτειο: το «καλώς τον Κορωναίο, τον Αγγελο, τον νέο», ενώ οι «βάζελοι» με τη σειρά τους έβλεπαν τον Γιατζόγλου και τον πείραζαν λέγοντας «Στιβ, Στιβ τα μπούτια σου»!

Πάνω που πάω να κλείσω εδώ αυτή την παρελθοντολογική παρένθεση θυμάμαι ότι η γενιά του Τάκη και του Στιβ είναι εκείνη η οποία στη δεκαετία του '70 έκανε τη Μύκονο δημοφιλή προορισμό για τον αθλητικό κόσμο...

... και άνοιξε τον δρόμο για να τον περπατήσουν οι τωρινοί teenagers και να πουν κι ένα τραγούδι!

To εννοώ αυτό, διότι στο βίντεο που κυκλοφορεί -και μάλιστα κάνει θραύση- στην επίσημη ιστοσελίδα της FIBA, οι παίκτες της Εθνικής Νέων κάνουν τον συνηθισμένο κύκλο πριν από το τζάμπολ κάθε αγώνα...

... κι αντί να φωνάξουν το συνηθισμένο και βαρετό «ζντο» λένε ένα τραγούδι, που το σκάρωσαν οι ίδιοι, σε στιγμές μεγάλου οίστρου!

«Και στο Ταλίν ήρθα εδώ, να πάρω ευρωπαϊκό και ύστερα μετά από εδώ, όλοι μαζί στη Μύκονο, μόνο τσιγάρο και ποτό»!

Ωραίο το τραγουδάκι και μπορεί ο τελευταίος στίχος να μην αναδεικνύει ακριβώς τα χρηστά ήθη του αθλητισμού, αλλά, διάβολε, ας πάρουν οι λεγάμενοι το χρυσό μετάλλιο...

... και μετά, γαία πυρί μειχθήτω στη Μύκονο και σε όλες τις Κυκλάδες!

Τώρα βεβαίως υπερβάλλω λίγο ή μάλλον βιάζομαι, διότι δεν έχει καν αρχίσει η δεύτερη φάση του Ευρωμπάσκετ στην οποία μας περιμένουν οι Λαιστρυγόνες από την Κροατία, οι Κύκλωπες από το Μαυροβούνιο, ο θυμωμένος Ποσειδώνας από την Τουρκία, χώρια οι αντίπαλοι που θα μας στήσουν καρτέρι στη συνέχεια.

Ανακατεύω επίτηδες και τον... Καβάφη σε αυτήν την υπόθεση, διότι απ' όπου κι αν βαστάει η σκούφια αυτών των νέων (από τη Νιγηρία μέχρι το Μιλγουόκι, από την Πάτρα μέχρι το Οστιν, από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τη Δράμα κι από την Καλλιθέα μέχρι τη Νέα Υόρκη), όλοι τους έχουν τον ίδιον προορισμό...

Μια Ιθάκη η οποία για τις εθνικές ομάδες του μπάσκετ έμεινε terra ingocnita τα τελευταία δύο χρόνια, χώρια που ως έφηβοι οι σημερινοί νέοι είχαν αποτύχει παταγωδώς στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, γι' αυτό άλλωστε ο Μίσσας επέμενε από την αρχή ότι «το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουν είναι να πιστέψουν στους εαυτούς τους»!

Φαίνεται πώς προϊόντος του χρόνου πίστεψαν τόσο πολύ στους εαυτούς τους, ώστε έγιναν πραγματικά οι άλλοι εαυτοί τους...

... κι από τη στιγμή που έμειναν αλώβητοι στην πρώτη φάση και ατσαλώθηκαν, ενηλικιώνονται μέρα με τη μέρα και γίνονται άντρες έτοιμοι για όλα!

Μ' αυτά και μ' αυτά, δεν υπάρχει αμφιβολία πώς ο παλιός είναι αλλιώς, αλλά ο νέος είναι ωραίος και μέχρι την Κυριακή μπορεί να γίνει πανέμορφος!

Πηγή: Goal
 

Ποδόσφαιρο SPORTS