Με κρύα καρδιά κανείς δεν παίζει

ΤΖΑΜΠΑ τρώει τα λεφτά του Σαββίδη αυτή η σπανομαρία ο Τσιστιακόφ. Δύο γαϊδουριών άχυρο δεν είναι ικανός να μοιράσει. Ο Στέφενς όπως είπε έχει ένα σοβαρό πρόβλημα: Οι ποδοσφαιριστές δεν μπορούν να μεταφέρουν την μπάλα από την άμυνα στα χαφ. Και τι έγινε, λέει η ταπεινότητά μου; Αυτό λύνεται μέσα σε πέντε λεπτά. Ούτε σε έξι ούτε σε επτά. Ακριβώς στο πεντάλεπτο.

Ούτε ειδικές ασκήσεις χρειάζεται να κάνει ο Ολλανδός ούτε θεωρία στον πίνακα ούτε τίποτα άλλο. Η λύση υπάρχει κι είναι έτοιμη. Στο πιάτο. Ο Τσιστιακόφ ήταν που είχε ανεβάσει πέρυσι στο Facebook τη μοναδική παγκόσμια ποδοσφαιρική ευρεσιτεχνία του Γιώργου Δώνη: Τους δώδεκα τρόπους ανάπτυξης του ΠΑΟΚ από την άμυνα μέχρι την αντίπαλη περιοχή.

Προσέξτε: Οχι μέχρι τα χαφ, όπως δεν μπορεί τώρα ο Ολλανδός, αλλά από τη μία περιοχή στην άλλη. Για ποιον λόγο λοιπόν να σπαζοκεφαλιάζει ο Στέφενς; Και να χάνει και τζάμπα χρόνο. Θα του δώσει τα βίντεο με τα περσινά παιχνίδια του ΠΑΟΚ ο Τσιστιακόφ, θα ξεπατικώσει τους δώδεκα τρόπους ανάπτυξης της ευρεσιτεχνίας Δώνη και κανένα πρόβλημα. Αφού έπεσε σε αλμπάνη της προπονητικής ο ΠΑΟΚ, που δεν είχε βρει ακόμα ούτε έναν τρόπο να κατεβάζει την μπάλα, να αντιγράψει τα κόλπα του Δώνη να τελειώνει η ιστορία.

Κατά τα άλλα στο ελληνικό ποδόσφαιρο ισχύει και επιβεβαιώνεται καθημερινά το εξής ιερό και απαράβατο αξίωμα: «Στον Πανκουτσαλευσιακό παίζουν μόνο όσοι θέλουνε. Οσοι δεν θέλουν φεύγουνε. Παίρνουνε πόδι. Το μοναστήρι να είναι καλά». Αυτό όπως είπαμε ισχύει από τον Πανκουτσαλευσιακό μέχρι τον Ολυμπιακό και από τον ΔΟ Λαχτάρας μέχρι τον Παναθηναϊκό.

Εξ ου και οι δύο Αλγερινοί παίρνουν τον πούλο. Θα πει κάποιος, ο ίδιος ο Τζιμπούρ ήτανε που δήλωνε στην επίσημη ιστοσελίδα του Ολυμπιακού «ήθελα να μείνω και έμεινα». Ο ίδιος ο Αμπντούν ήτανε που δύο χρόνια τώρα στον Ολυμπιακό στόμα είχε και μιλιά δεν είχε. Τι προέκυψε ξαφνικά και το γύρισε στο καλαματιανό; Εγώ δεν ήμουνα αλήτης, εγώ δεν ήμουνα κακό παιδί...

Τέλος πάντων. Εγώ να δεχτώ ότι όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος. Κι από κει και πέρα, η συνέχεια όχι επί της οθόνης, αλλά στο χορτάρι. Αν δηλαδή οι αντικαταστάτες τους θα είναι καλύτεροι από τους Αλγερινούς, θα είναι ισάξιοι ή θα είναι χειρότεροι. Αν όμως ένας παίκτης θέλει να φύγει, όπως ο Καρνέζης από τον Παναθηναϊκό, κι εσύ τον κρατάς με το ζόρι, τι χαμπάρια μάστορα; Κι όταν μάλιστα του χρωστάς κι από πάνω. Κι όχι τίποτα ψιλά. Ολόκληρο το περσινό συμβόλαιο και παραπάνω από τα μισά από το προπέρσινο. Κι όταν δεν είναι σίγουρο ότι από δω και πέρα θα μπορείς να τον πληρώνεις.

Εύλογο είναι να θέλει να φύγει από τη μιζέρια του Παναθηναϊκού ο Καρνέζης. Ούτε τα λεφτά του παίρνει ούτε τίτλους πρόκειται να πάρει. Μέχρι που έφτασε να χαρίσει τα 165 χιλιάρικα (κι όχι τα 150 που γράφουνε) που του χρωστάνε. Και ξαφνικά αρχίζει να πουλάει μυαλό και παναθηναϊκοφροσύνη στον Αλαφούζο ο Νταμπίζας: «Κι αν είναι ο Ολυμπιακός από πίσω από την Ουντινέζε και πάει σε έναν χρόνο στο λιμάνι, τι γίνεται; Θα ξεφτιλιστούμε». Και πάνε να του βάλουνε ρήτρα τρία εκατομμύρια γιούρο αν τον δώσει η Ουντινέζε σε ελληνική ομάδα. Η αλεπού όμως εκατό, το αλεπόπουλο εκατόν ένα, δεν γίνεται.

Αν θέλει να κάνει πουστιά η Ουντινέζε, θα στην κάνει ακόμα και αν έχεις βάλει ρήτρα 13 εκατομμύρια ευρώ. Δίνει τον Καρνέζη τον Γενάρη π.χ στη Λόκερεν και του χρόνου το καλοκαίρι η Λόκερεν τον δίνει στον Ολυμπιακό. Και ο Νταμπίζας με τη ρήτρα κάθεται απάνω στο παγωτό.

Kαι αν ζοχαδιαστήκανε κατ' αρχάς οι Iταλοί, δεν ήταν κορόιδα για να χαλάσουν τη δουλειά. Eπανήλθαν και δεν είχαν κανένα πρόβλημα να υπογράψουν τη ρήτρα. Tι είχαμε, τι χάσαμε; Aν είναι να γίνει η λαδιά και να πάει ο Kαρνέζης του χρόνου το καλοκαίρι στον Oλυμπιακό, υπάρχει ο τρόπος που είπαμε και ο Παναθηναϊκός όχι 2 εκατ. ευρώ, ούτε ένα δίφραγκο δεν πρόκειται να πάρει. Aν έμενε τελικά ο Kαρνέζης στον Παναθηναϊκό, θα έμενε με κρύα καρδιά.

Και με κρύα καρδιά ποδοσφαιριστής δεν παίζει. Δεν είναι δημόσιος υπάλληλος ο ποδοσφαιριστής. Να χτυπάει την κάρτα και μετά να βαράει μύγες. Αν τον κρατάς με το ζόρι και δεν τον πληρώνεις και από πάνω, τον έχεις χάσει διά παντός. Αυτά.　

Οι εμπειρίες του Αναστασίου δίπλα στους κορυφαίους

ΕΧΩ ξαναπεί, κι επιμένω, να το ξαναλέω, ότι διαβάζοντας αθλητικές εφημερίδες φτιάχνεις καινούργιο συκώτι. Και ειδικά το καλοκαίρι. Χθες είχαμε χτυπήματα σε δύο ταμπλό. Δεν ήταν μόνο το φιλικό του Ολυμπιακού απέναντι στην υπερδύναμη του αζερμπαϊτζανού ποδοσφαίρου που ακούει στο όνομα Σίμουργκ. Με την ομαδάρα να βγάζει μάτια και τον Τσόρι με τον Βάις να επιβεβαιώνουν τι παιχταράδες είναι. Η αποκάλυψη που έσπαγε κόκαλα ήταν σχετικά με τις εμπειρίες του Γιάννη Αναστασίου (φωτό) πλάι «στους κορυφαίους των κορυφαίων».

Κι έχουμε και λέμε: Τον Αντσελότι, τον Γκουαρδιόλα, τον Φαν Χάαλ (γνωστό και ως Φαν Γκάαλ) αλλά και τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Αυτό είναι το μεγάλο μυστικό του 40χρονου Ελληνα προπονητή. Κοντά σ' αυτούς τους σοφούς του ποδοσφαίρου «έμαθε να δουλεύει στη λεπτομέρεια». Κοντά σε όλους αυτούς «ανέπτυξε τις μεθόδους και τον τρόπο σκέψης τους ο πολλά υποσχόμενος προπονητής των πράσινων». Πράγματι. Μέχρι τώρα ο μοναδικός Ελληνας προπονητής που είχε φτάσει σε ανάλογο υψηλό επίπεδο ήταν ο Νίκος Αλέφαντος. Πριν από σαράντα χρόνια, όταν ακόμα ο Αναστασίου ήταν αγέννητος, ταξίδευε με το τρένο στην Ευρώπη, κοιμότανε στα παγκάκια και πήδαγε τους φράχτες και τις μάντρες για να κοζάρει τις προπονήσεις του τεράστιου Χάπελ και να επιμορφώνεται. Δεύτερος ο Γιάννης Αναστασίου. Ολα τα έχει μάθει από τους κολοσσούς της προπονητικής. Και χωρίς να χρειαστεί να πηδάει μάντρες μάλιστα.

Στο ελληνικό ποδόσφαιρο ισχύει και επιβεβαιώνεται καθημερινά το εξής ιερό και απαράβατο αξίωμα: «Στον Πανκουτσαλευσιακό παίζουν μόνο όσοι θέλουνε. Οσοι δεν θέλουν φεύγουνε. Παίρνουνε πόδι. Το μοναστήρι να είναι καλά»

Κονσομασιόν την σήμερον ημέραν κάνουν οι πάντες

ΚΟΝΣΟΜΑΣΙΟΝ δεν κάνουν μόνο τα κορίτσια στα μπαρ. Δεν κάνουν μόνο οι τραγουδίστριες στα σκυλάδικα. Δεν κάνουν μόνο επιφανείς τραγουδιστές σαν τον Αντώνη Ρέμο που πάνε από τραπέζι σε τραπέζι και δίνουνε το χέρι στους καλούς πελάτες. Ο Λευτέρης Πανταζής που το ξεκίνησε πρώτος κάτι ήξερε παραπάνω. Και το συνεχίζει επάξια ο Ρέμος που σε ό,τι έχει να κάνει με την καλλιτεχνική αλλά και τη γενικότερη συμπεριφορά του είναι ένα κράμα Λευτέρη Πανταζή και Γιώργου Νταλάρα αλλά χωρίς πολιτικές ανησυχίες και κοινωνικούς προβληματισμούς.

Ξεφύγαμε όμως. Κονσομασιόν την σήμερον ημέραν κάνουν οι πάντες. Κάνουν μέχρι και οι πολιτικοί όταν στις εκλογές τρέχουν σε συνεστιάσεις και σε οικογενειακές συγκεντρώσεις. Ο πελάτης, είτε μπαρόβιος είναι είτε μπουζουκόβιος είτε ψηφοφόρος, θέλει τη ζεστή προσωπική επαφή. Ετσι κι ο Μελισσανίδης.

Στο Μενίδι ήταν να πάει χθες σε συγκέντρωση ΑΕΚτζήδων προσφυγικής καταγωγής. Και οι παράγοντες λοιπόν κάνουν κονσομασιόν. Και παράγοντες επενδύουν στην προσωπική επαφή. Οπως ο Μαρινάκης όταν είχε μιλήσει στο Καραϊσκάκη στους κατόχους των διαρκείας του Ολυμπιακού. Ο δε Αλαφούζος για να γράψει μέλη στη Συμμαχία είχε φτάσει πέρυσι μέχρι την Πράσινη Γραμμή στην Κύπρο.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Η άδεια που έχει δώσει ο Παναθηναϊκός στον Καρνέζη είναι σαν την άδεια που έχει δώσει ο Ολυμπιακός στον Τζιμπούρ;　

Αν υπάρχει Θεός, είναι μεγάλο κάθαρμα.
-Δημήτρης Πουλικάκος