Kανείς δεν πίστευε ότι θα ερχόταν μία ημέρα που θα κατακτούσε στην ανοιχτή θάλασσα, όπως οι συμπατριώτες του το 1896, δύο σερί τίτλους, δυο σερί χρυσά μετάλλια Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στις κούρσες των 10χλμ.

Κάτι που ιστορικά μόνον ο Ρώσος Βλαντίμιρ Ντιάτσιν είχε πετύχει μέχρι χθες το μεσημέρι. Ο Σπύρος Γιαννιώτης του Ολυμπιακού είναι ο δεύτερος.

Δεν είναι εύκολο να κολυμπάει κανείς για τόσα χιλιόμετρα στην ανοιχτή θάλασσα. Ισως μόνο σε... ναυαγούς του παρελθόντος να έχει συμβεί, τότε που τα σωστικά συνεργεία δεν είχαν αναπτύξει την τεχνολογία του σήμερα και συνήθως καθυστερούσαν στη διάσωση.

Ο νιόπαντρος Σπύρος Γιαννιώτης -δεν έχει ούτε έναν χρόνο με τη χρυσή βέρα στο δάχτυλο- ήθελε μια ρεβάνς από τους κλασικούς του αντιπάλους, τους Μελούλι (Τυνησία) και Λουρτζ (Γερμανία), έστω κι αν γνώριζε ότι του έλειπε η μεγάλη σε όγκο προπόνηση φέτος.

Διάλεξε λοιπόν τα 10 χλμ. και άφησε τους δύο αντιπάλους του να... σκοτωθούν το περασμένο Σάββατο και στην κούρσα των 5 χλμ.

Η αλληλοεξόντωσή τους ήταν βούτυρο στο ψωμί του Γιαννιώτη που διαθέτει φυσικά στα 33 του χρόνια πολλά καντάρια πείρας.

Στο Λονδίνο έχασε το μετάλλιο με διαφορά πέντε δευτερολέπτων από τον «χάλκινο» νικητή με επίδοση 1 ώρα 50.05.3.

Προηγήθηκαν οι Μελούλι 1:49.55, Λουρτζ 1:49.58.5, Γουαϊνμπέργκερ 1:50.05.3.

Στη Βαρκελώνη ο Σπύρος κολύμπησε πολύ πιο γρήγορα και πήρε την πρωτιά, έστω και σε διαφορετικά νερά, με 1 ώρα 49.11.8.

Είναι λοιπόν και πάλι «χρυσός» παγκόσμιος πρωταθλητής και τελικά ίσως αυτές οι διακρίσεις του τείνουν να μετατραπούν και σε ευχάριστη συνήθεια.

Τώρα θα αγωνιστεί το Σάββατο και στα 25 χλμ., χωρίς άγχος και με μπόλικο κέφι. Ποιος ξέρει

Αυτή η χρυσή νίκη, η δεύτερη κατά σειρά στον θεσμό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος υγρού στίβου (2011, 2013), ίσως τελικά διώξει τους εφιάλτες της τέταρτης θέσης του Λονδίνου που επί τόσους μήνες, μέχρι να φθάσει και πάλι καλοκαίρι, λίγο έλειψαν να μετατραπούν σε ενοχές.

Πηγή: Goal