«Ποιο γκαντέμης… πεθαίνεις» θα ήταν ο τίτλος του σημερινού σχολίου, αν… Αν ο ΠΑΟΚ κατάφερνε να φθάσει και στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με την Μέταλιστ, στα επίπεδα απόδοσης που είχε στο πρώτα 45΄. Αν… Είναι αλήθεια ότι η τύχη δεν ήταν σύμμαχος του Δικεφάλου στην άδεια Τούμπα. Μπορώ να πω ότι η ομάδα με την εικόνα που παρουσίασε στο α΄ μέρος δικαιούταν να σκοράρει τουλάχιστον δυο φορές.
Αντ΄ αυτού στη μια και μοναδική υποψία φάσης που δημιούργησαν οι Ουκρανοί κέρδισαν πέναλτι από την άστοχη ενέργεια του Βίτορ να απλώσει το χέρι του μέσα στην περιοχή, δίνοντας στη συνέχεια την ευκαιρία στον Ντέβιτς να ανοίξει το σκορ από τα 11 μέτρα. Μέχρι τότε ο ΠΑΟΚ ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής του παιχνιδιού.

Ο Στέφενς παρουσίασε μια ομάδα άριστα στημένη στον αγωνιστικό χώρο, με απόλυτη πειθαρχία στις κινήσεις των παικτών της, αποφασιστικότητα, και συντηρητική αλλά όχι αμυντική διάθεση. Το αποτέλεσμα ήταν ο Δικέφαλος να κερδίσει τη μάχη στη μεσαία γραμμή να επιβάλει ρυθμό και να δημιουργήσει τουλάχιστον 3 κλασικές ευκαιρίες για γκολ που πέταξαν κυριολεκτικά στον κάδο των… σκουπιδιών κατά σειρά οι Λούκας, Γεωργιάδης και Αθανασιάδης.