Ο τελευταίος όλο και κάτι θύμιζε στα πλήθη που παρακολούθησαν τον τελικό του Λονδίνου, δεν υπάρχουν άλλωστε πολλοί ταξιδιώτες που σκύβουν για να μη χτυπήσουν το κεφάλι τους στις πόρτες, αλλά οι τέσσερις Αμερικανοί δεν υπέγραψαν ούτε μισό αυτόγραφο.

Θυμάστε πόσος κόσμος μαζεύτηκε στο αεροδρόμιο για τον Τζος Τσίλντρες ή και για τον Λίνας Κλέιζα; Η εποχή των μεγάλων μετεγγραφών έδωσε τη θέση της στην εποχή των μεγάλων κυπέλλων. Παίκτες επιπέδου Σαβιόλα ο μπασκετικός Ολυμπιακός έχει κάθε χρόνο στη σύνθεσή του. Πολλοί από αυτούς είναι Έλληνες.

Η επόμενη σεζόν, όμως, θα είναι διαφορετική. Για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, η διοίκηση της ομάδας κινήθηκε με ορθολογιστικά κριτήρια, με εξαίρεση φυσικά την ειδική περίπτωση Βασίλη Σπανούλη. Ολοι οι υπόλοιποι παίκτες του κρίθηκαν λίγο ως πολύ αναλώσιμοι, οπότε δρομολογήθηκε το τριπλό διαζύγιο με τους πολύτιμους Χάινς, Παπανικολάου, ʼντιτς.

Στη θέση τους αποκτήθηκαν όχι σίγουρες λύσεις, αλλά στοιχήματα. Ουδείς από τους πέντε νεοφερμένους ξένους είναι ντε φάκτο «παίκτης Ολυμπιακού». Το κουιντέτο θα υποβάλλεται σε καθημερινές αγωνιστικές εξετάσεις και οι ευάλωτοι θα καταλήξουν στο ταμείο ανεργίας.

Χαμένα στοιχήματα, άλλωστε, είχε και ο περυσινός (Ντόρσεϊ, Πέρκινς) και ο προπέρσινος (Χάουαρντ, Κέιλιν Λούκας) Ολυμπιακός, χωρίς να συμπεριλαμβάνω σε αυτά τους παίκτες που έμειναν ως το τέλος χωρίς ποτέ να πείσουν. Ή μήπως δεν υπήρχαν τέτοιοι; Ο Γκετσεβίτσιους, ο Κέσελι, ο Πάουελ και άλλοι έφαγαν πολύ περισσότερο παντεσπάνι απ’όσο τους άξιζε. Πόσοι θυμούνται ότι ο Ολυμπιακός της Κωνσταντινούπολης είχε στη σύνθεσή του τον Λάζαρο Παπαδόπουλο και τον Μιχάλη Πελεκάνο;

Θυμάμαι την έκπληξη ζωγραφισμένη στα μάτια ενός φίλου, ταγμένου «πράσινου», στο ξεκίνημα της περυσινής χρονιάς: «Μα …ποιοι είναι αυτοί που παίζουν στην ομάδα μου;» Εννοούσε τον Πάνκο, τον ʼρμστρονγκ, τον Κίτσεν, τον Ματσιούλις, τον Ούκιτς, ακόμα και Έλληνες όπως ο Γιαννόπουλος και ο Ξανθόπουλος.

Ο Παναθηναϊκός προχώρησε σε γενναίες διορθωτικές κινήσεις, μοίρασε τους ρόλους από την αρχή και τελικά δικαιώθηκε σε αξιοσημείωτο (και απολαυστικό για το κοινό του) βαθμό, αφού κατέκτησε το νταμπλ στην Ελλάδα σε μια χρονιά μεταβατική. Ο ΜVP του ήταμ δίχως αμφιβολία, ο Αργύρης Πεδουλάκης.

Ο Ολυμπιακός του 2013-4 θα έχει αρκετά κοινά σημεία με τον περυσινό Παναθηναϊκό, αφού άλλαξε σχεδόν όλους τους ξένους παίκτες του, με πρόσωπα γνώριμα μόνο στους ακραιφνείς μπασκετικούς. Ορισμένοι από τους καινούριους θα κληθούν να αναλάβουν πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Ωστόσο, οι πρωταθλητές Ευρώπης έχουν και έναν ισχυρό και πολυπρόσωπο ελληνικό πυρήνα, ο οποίος αποτελεί εχέγγυο ομαλής μετάβασης στην επόμενη μέρα. Αν ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με 2+1 Ελληνόπουλα (Διαμαντίδη, Τσαρτσαρή και τον νεοσύλλεκτο Σχορτσανίτη), ο Ολυμπιακός έχει Σπανούλη, Πρίντεζη, Σλούκα, Περπέρογλου, Μάντζαρη, Κατσίβελη, Μαυροειδή, αλλά και τον Λο που συνεχίζει για τρίτη χρονιά. Δική τους είναι η ομάδα και όχι του Ντάνστον ή του Μπέγκιτς. Και του Γιώργου Μπαρτζώκα.

Εφ’όσον ο Ολυμπιακός του 2013-4 συνεχίσει τις υψηλές πτήσεις, ο προπονητής του θα είναι ο MVP.

Πηγή: novasports.gr
 

Α1 Ελλάδα Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός