Διαβάζοντας το χθεσινό δημοσίευμα της “AS” για τη συμφωνία μεταξύ της Ρεάλ Μαδρίτης και της Τότεναμ στα 120 εκατομμύρια ευρώ για τη μεταγραφή του Γκάρεθ Μπέιλ, συνειδητοποίησα ότι αυτό το καλοκαίρι ζούμε το θέατρο του παραλόγου. Όχι γιατί το ποσό σοκάρει αλλά γιατί συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Τουλάχιστον εμένα δεν μου προκαλεί σχεδόν καμία αίσθηση. Τι 100, τι 120, τι 150...δεν έχει σημασία. Το μέτρο έχει χαθεί εδώ και καιρό.

Με το financial fair play της ΟΥΕΦΑ να ισχύει μόνο για όσους δεν μπορούν να βρουν τα “παραθυράκια” για να παρακάμψουν τους κανονισμούς και τους περιορισμούς που προβλέπει, τους Σεϊχηδες και του Ρώσους μεγιστάνες να επιχειρούν νέο εντυπωσιακό μπάσιμο στο χώρο και τους πιο “παλιούς” να κάνουν επίδειξη δύναμης για να δείξουν ποιος παραμένει το αφεντικό, η κατάσταση στο ποδόσφαιρο έχει αρχίσει και πάλι να ξεφεύγει.

65 εκατομμύρια ο Καβάνι, 60 ο Φαλκάο, 55 ο Νεϊμάρ, 45 ο Τζέιμς Ροντρίγκες και οι “σαραντάρες” και οι “τριαντάρες” να δίνουν και να παίρνουν, για τον Φερναντίνιο, τον Γκέτσε, τον Ιγκουαϊν, τον Ϊσκο, τον Ιγιραμέντι....και πάει λέγοντας. Κι έρχεται η Ρεάλ, η οποία έχει ήδη ξοδέψει πάνω από 70 εκατομμύρια, για να τινάξει την μπάνκα στον αέρα προσφέροντας το ποσό ρεκόρ των 120 εκατομμυρίων ευρώ για τον Γκάρεθ Μπέιλ. Όχι για τον καλύτερο παίκτη του κόσμου, όχι για έναν παίκτη που πραγματικά έχει ανάγκη για την ομάδα της αλλά για ένα... καπρίτσιο του Φλορεντίνο Πέρεθ.
 

Διαβάστε το υπόλοιπο σχόλιο στο gazzetta.gr

Ποδόσφαιρο SPORTS