Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε τους αγώνες προετοιμασίας εν όψει της έναρξης του πρωταθλήματος μετά και το ματς με τη Νόριτς στην Αγγλία, επιβεβαιώνοντας την καλή δουλειά που γίνεται αλλά και τις χτυπητές αδυναμίες που χρήζουν άμεσης διόρθωσης.

Πέραν της απουσίας του παίκτη-προσωπικότητα που θα "κουβαλήσει" την ομάδα στο δημιουργικό σκέλος, ο Αναστασίου πρέπει να βρει λύσεις σε δύο βασικά "αγκάθια".

Α)Το πιο "χτυπητό' πρόβλημα του Παναθηναϊκού ήταν η αμυντική του λειτουργία στις στημένες φάσεις. Οι "πράσινοι" παρατάσσονται σε όλα τα ματς σε άμυνα ζώνης όταν ο αντίπαλος έχει κερδίσει κόρνερ ή ελεύθερο χτύπημα κοντά στην περιοχή τους, αλλά προς το παρόν ψάχνονται. Με τη Νόριτς κάθε στημένη μπάλα ήταν κίνδυνος-θάνατος, αντίπαλοι παίκτες πηδούσαν ανενόχλητοι για κεφαλιά, ενώ και στις σέντρες ο Καπίνο (πέραν των κακών απομακρύνσεων της μπάλας με τα πόδια) δεν καθάριζε τις φάσεις.

Β)Η ανάπτυξη της ομάδας γινόταν ομαλά (στο πρώτο ημίχρονο) μέχρι λίγα μέτρα πριν από την αντίπαλη περιοχή, παρά το ασφυκτικό πρέσινγκ των Αγγλων αλλά μέχρι εκεί. Η απουσία μεσοεπιθετικού με κάθετη πάσα και ηγετικά χαρακτηριστικά που θα πάρει πρωτοβουλία και θα τρυπήσει την αντίπαλη άμυνα ήταν εμφανής. Οπως επίσης πασιφανές είναι και το γεγονός ότι από τους υπάρχοντες μέσους λίγοι «έχουν» το γκολ. Συν τοις άλλοις, η απουσία στράικερ ικανού να κρατήσει την μπάλα, να τη «σπάσει» στα άκρα και γενικώς να τον αισθανθεί η αντίπαλη άμυνα έβγαζε μάτι, καθώς ο Καρέλης δεν αντεπεξήλθε σε αυτόν τον ρόλο. Οταν μπήκε ο Μπεργκ κάτι έγινε, όμως ο Σουηδός θέλει χρόνο για να φτάσει στα προσδοκώμενα στάνταρ απόδοσης.

Υπάρχουν όμως και θετικά δείγματα γραφής του νέου Παναθηναϊκού: ήταν ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Οι παίκτες ήταν σωστά απλωμένοι στο γήπεδο, στα μέτρα και στις αποστάσεις που έπρεπε, αντεπεξήλθαν στο πρέσινγκ ψηλά και τον ρυθμό των Αγγλων και πιστοποίησαν ότι έχουν δουλέψει στις βασικές αρχές του παιχνιδού.

Επίσης, ο χαμηλός μέσος όρος προσδίδει φρεσκάδα, πείσμα και μαχητικότητα, ενώ και στον τομέα της φυσικής κατάστασης φαίνεται πως έχει γίνει καλή δουλειά καθώς τα τρεξίματα της ομάδας είναι ικανοποιητικά. Οπως και οι επιστροφές της όταν χάνεται η μπάλα, το λεγόμενο «αμυντικό τρανζίσιον» που γίνεται γρήγορα και στους σωστούς χώρους, με συνέπεια να μην αποσπάται εύκολα η οργάνωση της ομάδας.

Το ανέβασμα του Αμπεΐντ και του Μέντες στον άξονα της μεσαίας γραμμής, συν την επικείμενη προσθήκη του Ζέκα, προσδίδουν αισιοδοξία, όπως και η παρουσία του Σίλντενφελντ στα μετόπισθεν. Το ζητούμενο όμως είναι ότι από πλευράς «βάθους» δεν υπάρχουν ισάξιες επιλογές εάν κάποιος είναι ντεφορμέ, τραυματιστεί ή μείνει από δυνάμεις. Με την έλευση του Ατζαγκούν και κάποιου εκ των Πράνιτς-Ντιαρά, θα μεγαλώσει σαφώς ο ανταγωνισμός και θα βελτιωθεί η ποιότητα.

Πηγή: Goal
 

Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS