Το ότι είναι συνειδητοποιημένος όμως δεν σημαίνει ότι είναι διατεθειμένος να περάσει και φέτος τα ίδια. Λίγα μόλις 24ωρα πριν την σέντρα στο νέο πρωτάθλημα, μια ευχή έχει ο απανταχού αρειανός. Να μην ζήσει τον περσινό εφιάλτη. Να μην σπάσει η… χολή του είτε στο γήπεδο είτε μπροστά από την τηλεόραση.

Η ομάδα που σε δυο μέρες θα ξεκινήσει τον φετινό μαραθώνιο είναι η αλήθεια ότι του δίνει… πατήματα ότι μπορεί να δει κάτι διαφορετικό. Ας ξεκινήσουμε από αυτό που θίξαμε στον πρόλογο. Δηλαδή το άρθρο 99. Η διαφαινόμενη υπαγωγή στις διατάξεις του συγκεκριμένου νόμου, δημιουργεί τις προϋποθέσεις της σταδιακής εξυγίανσης, της παρουσίας στο πρωτάθλημα δίχως την λαιμητόμο μιας πιθανής αφαίρεσης βαθμών λόγω προσφυγών, εφόσον τηρούνται απαρέγκλιτα οι ρυθμίσεις και εν δυνάμει την εμφάνιση ενός επενδυτή ή ακόμη και την εκδήλωση της σχετικής πρόθεσης από τον Δημήτρη Ηλιάδη. Γενικά προσθέτει έναν άνεμο μεγαλύτερης αισιοδοξίας από αυτόν που φυσούσε πάνω από την Αλκμήνης πέρσι τέτοιο καιρό.

Στην Αλκμήνης υπάρχει μια διοίκηση εδώ και τρεις μήνες η παρουσία και τα πρώτα έργα της οποίας είναι ο δεύτερος παράγοντας αισιοδοξίας. Τι να θυμηθούμε; Την αδυναμία της διοικούσας πέρσι το καλοκαίρι, να συνεννοηθούν στα πιο απλά πράγματα; Φέτος δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ο Ηλιάδης και οι συνεργάτες του έχει καταφέρει να πείσει τους αρειανούς ότι αυτή τη στιγμή είναι ο καταλληλότερος να ηγηθεί της ΠΑΕ. Δείχνει να έχει πλάνο, αποφεύγει τις τυμπανοκρουσίες, συνέχισε το 99 πάνω στον δρόμο που του έστρωσαν οι νομικοί και αν υλοποιήσει και τις προεκλογικές δεσμεύσεις του κυρίως στο οικονομικό, τότε θα έχει κερδίσει το πρώτο στοίχημα. Μια σταθερή και φερέγγυα διοίκηση άλλωστε περνάει και το ανάλογο κλίμα στα αποδυτήρια.

Έδωσε τα κλειδιά του ποδοσφαιρικού τμήματος για πρώτη φορά μετά από χρόνια σε ένα τεχνικό διευθυντή (Μούτας), ο οποίος είχε την ευθύνη της εκπόνησης και υλοποίησης του μεταγραφικού σχεδιασμού και θα πάρει πάνω του, είτε τα credit της επιτυχίας, είτε τις ευθύνες μιας ο μη γένοιτο αποτυχίας, αφήνοντας στο… καφενείο τις αγαπημένες συζητήσεις του παρελθόντος για το ποιος έκανε τις μεταγραφές στον ΑΡΗ. Φέτος οι επιλογές έγιναν από τον Δημήτρη Μούτα με την έγκριση φυσικά του προπονητή και της διοίκησης. Απλό, κατανοητό. Συμβαίνει σε όλα τα club του εξωτερικού, επιτέλους και στον ΑΡΗ.

Πάμε τώρα και στο αγωνιστικό χωρίς το οποίο τίποτα από τα παραπάνω δεν θα έχει αντίκρισμα. Η ομάδα που θα ξεκινήσει τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις από την Ριζούπολη, είναι το δίχως άλλο, μια ομάδα με βελτιωμένο ρόστερ από το περσινό. Για να ήμαστε πιο σωστοί, πιο γεμάτο, πιο πλήρες. Με 2-3 παίκτες σε κάθε θέση και συμπληρωμένο πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα, με τις δυσκολίες φυσικά που δημιουργεί ο γνωστός περιορισμός στις μεταγραφές.

Η παραμονή του έμπειρου Πουλίδο στην άμυνα, θα κάνει καλύτερο και τον ταλαντούχο Κύργια ή τον Καρασαλίδη και τον Νταμαρλή που θα έρχονται από πίσω. Πρόβλημα θα υπάρχει όταν λείπει ο Ισπανός. Ο Διούδης στο τέρμα, με νέο συμβόλαιο και την περσινή εμπειρία μοιάζει έτοιμος για ακόμη καλύτερη χρονιά έχοντας από πίσω τον φιλόδοξο και με πολλά παιχνίδια στην πλάτη του Μπουζάνη. Στο αριστερό άκρο ο Μαργαρίτης δεν αισθάνεται πλέον μοναξιά με την παρουσία του Τσουμάνη. Λογικά ο ένας θα συμπληρώνει τον άλλο για να φτιάξουν και οι δυο μαζί ένα αξιοπρεπές αριστερό μπακ. Στο άλλο άκρο ο νεαρός Καραγκούνης είναι ένα ερωτηματικό αφού το ταλέντο δεν του λείπει, όχι όμως και οι παραστάσεις από την λίγκα. Ηρακλής και Ψυχογιός θα κληθούν κατά περίσταση να βοηθήσουν.

Στα χαφ ο Γιάννης Παπαδόπουλος αναζητά στον ΑΡΗ την επανεκκίνησή του μετά από δυο μέτριες χρονιές στην Δρέσδη. Ικανός είναι, τρεξίματα έχει, με τα παιχνίδια θα είναι λογικά ένα από τα σημεία αναφοράς του ΑΡΗ. Δίπλα του κανονικά αποκτήθηκε για να παίξει ο Έλσνερ. Ο Χατζηνικολάου όμως δείχνει στο ξεκίνημα να προτιμά είτε τον Τριανταφυλλάκο, είτε τον Οικονομόπουλο. Έχω την εντύπωση ότι με ένα καλύτερο «εξάρι» από τον Σλοβένο (με την ελπίδα βέβαια ότι θα βελτιωθεί στην πορεία όπως συνέβη και με τον Κοέλιο που αντικαθιστά) οι κίτρινοι θα έχτιζαν μια αξιοπρεπέστατη μεσαία γραμμή. Λίγο πιο μπροστά δεσπόζει η παρουσία του Τάτου που έχει πράγματα να αποδείξει και να γίνει ο ηγέτης του ΑΡΗ. Από κοντά ο Σουνάς που έχοντας πάρει το βάπτισμα του πυρός πέρσι, δείχνει έτοιμος να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Στις πτέρυγες έχουμε ένα γνωστό και ένα αίνιγμα. Από τον Ουντότζι λίγο πολύ ξέρουμε τι να περιμένουμε. Ο Ίμπε από την άλλη θα δείξει προϊόντος του χρόνου. Αν αποδειχθεί ισάξιος του Ουντότζι, οι κίτρινοι δυναμώνουν πολύ μεσοεπιθετικά αφού στην κορυφή εκτός από τον Αγκάνθο υπάρχει φέτος ο πρώτος σκόρερ της περσινής Φούτμπολ Λιγκ Μιχάλης Μανιάς και ο πάντα συνεπής Αγγελούδης. Κοντά σε αυτούς, καλοδεχούμενος και ο οποιοσδήποτε άλλος, αρπάξει την ευκαιρία και μας εκπλήξει ευχάριστα…

Αφήσαμε τελευταίο τον άνθρωπο που θα κληθεί να διαχειριστεί το παραπάνω υλικό. Τον Γιάννη Χατζηνικολάου. Παιδί του ΑΡΗ, γνώστης της κατάστασης στο σύλλογο, άνθρωπος της απολύτου εμπιστοσύνης του Ηλιάδη. Στο χέρι του είναι το όνειρο που είχε να δουλέψει ως προπονητής στην αγαπημένη του ομάδα, να μην εξελιχθεί σε εφιάλτη. Δουλεύει κάτω από σαφώς καλύτερες προϋποθέσεις και από τους πέντε περσινούς προκατόχους του, έχει μια διοίκηση που τον εμπιστεύεται απόλυτα, ένα ρόστερ πιο γεμάτο. Η προετοιμασία κύλησε δίχως το παραμικρό απρόοπτο, πληρωμές γίνονται κανονικά και σε γενικές γραμμές οι επιθυμίες του υλοποιήθηκαν.

Στοχεύει, όπως λέει, να παρουσιάσει έναν ΑΡΗ που δεν θα προκαλεί τον περσινό οίκτο. Εγώ θα προσθέσω, να παίξει και λίγο πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο για να χαρεί το… μάτι του ταλαιπωρημένου οπαδού της ομάδας. Δεν νομίζω να ζητάω πολλά…

Πηγή: AllAboutAris.com