Λόγια της… πρεμιέρας

Είναι αυτές οι «στρατηγικές» των Media που επιλέγουν να πουλήσουν συναίσθημα, που εκ των πραγμάτων παράγεται πιο φθηνά. Κι αυτές οι «στρατηγικές» έχουν καταποντίσει τα ίδια τα Media, που αυτή την εποχή ζουν τα χειρότερά τους.
Και πραγματικά χαίρομαι που σαν PAOK24, που κατά βάση απευθύνεται σε μια ομάδα και σε ένα κοινό που έχουν πολύ συναίσθημα, δεν «πουλήσαμε» ποτέ τέτοιες σαχλαμάρες, έστω κι αν δίνουν click.
Βεβαίως, το ότι ο ΠΑΟΚ φέτος θα κάνει πρωταθλητισμό είναι το μόνο βέβαιο, απλά δεν είναι ένα συμπέρασμα που προκύπτει από το παιχνίδι της πρεμιέρας με την Ξάνθη. Κι αυτό, άλλωστε, είναι κάτι που παραδέχτηκε κι ο Στέφενς στη συνέντευξη τύπου μετά το παιχνίδι. Με τέτοιες εμφανίσεις, δεν πας πουθενά και βασικά, δεν πας εκεί που θέλεις.
Το 3-0 δεν είναι η πραγματική εικόνα του αγώνα και εν ολίγοις δημιουργήθηκε από την ποιότητα που έχει φέτος ο ΠΑΟΚ, από την ικανότητά του να εκμεταλλεύεται φέτος τις στημένες φάσεις και σε συνδυασμό πάντα με το (χαμηλό) επίπεδο της Ξάνθης.
(Αυτό που είδαμε από τον αντίπαλο του ΠΑΟΚ το Σάββατο, είναι αυτό που θα βλέπουμε στα 3/4 των αγώνων φέτος. Και η Ξάνθη θα είναι από τις καλές μεσαίες ομάδες. Θα έχει και χειρότερα).
Δεν θυμάμαι πέρσι να έβαλε ο ΠΑΟΚ ένα γκολ από φάουλ, το Σάββατο από ένα φάουλ «ξεκλείδωσε» το παιχνίδι και το κέρδισε. Κλειστές άμυνες ο ΠΑΟΚ θα βρει φέτος πολλές και τα στημένα, είναι ένας ωραίος τρόπος να τις σπάσεις. Ο ΠΑΟΚ έχει δημιουργήσει ήδη κομπίνες στις στημένες φάσεις και το είδαμε και με την Ξάνθη. Είναι μικροπράγματα, που δείχνουν ότι μία ομάδα, δουλεύει. Στην πράξη κι όχι στα λόγια.
Σ’ αυτή τη φάση, είναι θετικό που υπάρχει έστω κι αυτό. Η δυνατότητα να κερδίζεις ομάδες όπως η Ξάνθη λόγω της ποιότητάς σου και λόγω της αξιοποίησης των στημένων. Τα υπόλοιπα, που δεν είδαμε το Σάββατο, νομίζω πως θα έρθουν αργότερα.
Η ομάδα θα πρέπει να μάθει να κυκλοφορεί καλύτερα τη μπάλα, να αναπτύσσεται πιο σωστά, να δημιουργεί κινδύνους με διαφορετικούς τρόπους, να κάνει ευκαιρίες για γκολ, που δε έκανε με την Ξάνθη. Είναι νορμάλ, να μην μπορεί να το κάνει ακόμα.
Πρέπει να λυθούν λίγο τα πόδια, να βρεθεί λίγο η χημεία, να βρουν κάποιοι παίκτες τα πατήματά τους. Ο Λούκας για παράδειγμα, δεν πιστεύω ότι τα βρήκε ακόμα. Κι ας έκανε παπάδες το Σάββατο (σε επίπεδο ατομικής ενέργειας, όχι στο πλαίσιο ομαδικής λειτουργίας).
Και μετά το παιχνίδι με την Ξάνθη, νομίζω ότι η προβληματική γραμμή του ΠΑΟΚ, είναι η αμυντική. Όχι σε φάση άμυνας, αυτό δεν θα το συζητάμε στα 3/4 των αγώνων πρωταθλήματος, αλλά σε φάση ανάπτυξης του παιχνιδιού.
Η αμυντική τετράδα είναι αυτή που υπό φυσιολογικές συνθήκες πρέπει να ανεβάζει το παιχνίδι, στον ΠΑΟΚ δεν συμβαίνει αυτό, ειδικά όταν λείπει ο Κατσουράνης ή όταν δεν θα είναι στα καλά του. Όταν ακούτε για κεντρικούς αμυντικούς πως «δεν εκτέθηκαν» ή «δεν έκαναν λάθη», όπως συμβαίνει τώρα, να αναρωτιέστε αν ο λόγος που παίζουν είναι «να μην εκτίθονται και να μην κάνουν λάθη» ή να βοηθούν το παιχνίδι της ομάδας.
Θυμάμαι πολλές φορές τον Τζιόλη να γυρίζει στην περιοχή να πάρει τη μπάλα, σπαταλώντας δυνάμεις και χρόνο, και όσο καλοί κι αν είναι Λούκας και Στοχ, αν δεν έχουν μπακ να τους ντουμπλάρουν, δεν μπορείς να βγάλουν πλεονεκτήματα και φάσεις από τα άκρα, ανοίγοντας τις άμυνες.
Δεν ξέρω πόσο θα αντέξει ο (36 στα 37) Λίνο και βλέπω ότι σ΄ αυτή τη φάση ο Στέφενς δεν υπολογίζει τον Σπυρόπουλο, δεν ξέρω αν ο Κίτσιου μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο στο δεξί άκρο. Ή μάλλον ξέρω, αλλά με τα παιδιά από τις ακαδημίες είμαστε πάντα πιο επιεικείς.
Και πραγματικά πιστεύω πως, ενώ όλοι περιμένουν δεκάρια και εννιάρια, οι επόμενες σημαντικές μεταγραφές του ΠΑΟΚ (τώρα ή τον χειμώνα) θα είναι ένας κεντρικός αμυντικός και ακραία μπακ.
(Εγώ δεν τρώω πως αν ο Στέφενς είχε Κοντρέρας και Μπαρέζι, θα έβαζε συνειδητά στόπερ τον Κατσουράνη)
Την Τετάρτη υπάρχει ένα άλλο παιχνίδι, ενόψει του οποίου, τα περισσότερα απ΄ αυτά που είδαμε με την Ξάνθη, δεν έχουν καμιά σημασία.
Από τον ΠΑΟΚ δεν περιμένουμε να πάει στο Γκέλζενκίρχεν και να παίξει κατακτητικό ποδόσφαιρο, που με την Ξάνθη δεν μας έδειξε ότι μπορεί να το κάνει ακόμα. Περιμένουμε να πάει να παίξει το ποδόσφαιρο, που τόσο καλά έπαιξε στο Χάρκοβο.
Με τις γραμμές του κοντά, τις καλύψεις στο μισό γήπεδο για να μην βρίσκεται εύκολα εκτεθειμένος ο Χακόμπο και με συντονισμένη πίεση στα 3/4 του γηπέδου, που στερεί από τον αντίπαλο την άνεση να κατεβάσει τη μπάλα μέχρι το κέντρο ώστε να σκεφτεί τι θα την κάνει και πολλές φορές τον οδηγεί στο λάθος με ανοργάνωτη άμυνα. Αυτό το παιχνίδι ο ΠΑΟΚ το έκανε καλά στο Χάρκοβο και το έκανε και με την Ξάνθη. Θυμηθείτε με πόση δυσκολία έβγαζε τη μπάλα από πίσω η αμυντική τετράδα της Ξάνθης.
Στο Γκελζενκίρχεν ο ΠΑΟΚ θα περάσει δύσκολες στιγμές. Μπορεί η Σάλκε να έφαγε τρία από το Αμβούργο (που έφαγε πέντε από το Χόφενχαϊμ) και άλλα τέσσερα από το Βόλφσμπουργκ, αλλά «μην τρώτε».
Η Σάλκε έχει περισσότερη ποιότητα από τον ΠΑΟΚ, παίζει σε πολύ υψηλότερο τέμπο από τον ΠΑΟΚ και θα μπει στο γήπεδο πολύ αγριεμένη. Αν ο ΠΑΟΚ δεν είναι συγκεντρωμένος από το 1ο λεπτό, μπορεί να βρει μπελάδες και το πρώτο ζητούμενο είναι να αντιδράσει γρήγορα και ανεβάσει όσο πιο γρήγορα μπορεί το παιχνίδι προς τη μεσαία γραμμή.
Είναι από τα παιχνίδια (και τα γήπεδα), που δεν επιτρέπεται να χάσεις δευτερόλεπτο τη συγκέντρωσή σου.
Μιλάμε και για ένα παιχνίδι, στο οποίο οι παίκτες της Σάλκε έχουν κι ένα επιπλέον κίνητρο, πέραν του προφανούς. Κι αυτό το κίνητρο προκύπτει από την παρουσία του Στέφενς, του μέχρι τον Δεκέμβριο προπονητή τους, στον πάγκο του ΠΑΟΚ. Μπορεί ο Στέφενς να είναι αγαπητός στον κόσμο της Σάλκε, αλλά ο λόγος που έφυγε ήταν τα αποδυτήρια. Μόλις έφυγε, η Σάλκε άρχισε να κερδίζει.
Βεβαίως, ο ΠΑΟΚ δεν είναι από χέρι χαμένος σ΄ αυτή τη μάχη με τη Σάλκε, και νομίζω ότι ένα 20%-25% το έχει. Μπορεί να το διατηρήσει και να το αυξήσει, αν καταφέρει να κάνει το τέλειο, για την εποχή, παιχνίδι.
Σε κάθε περίπτωση, ο ΠΑΟΚ θα ζήσει κάτι πολύ ωραίο. Μια ομάδα που μεγαλώνει, αρχίζει να ζει και μεγάλες παραστάσεις. Δεν ξέρω αν θα περάσει, είναι δύσκολο. Το σεντόνι, πάντως, δεν θα αργήσει να τεντωθεί και στην Τούμπα. Είναι νομοτελειακό.
Υ.Γ. Το καλοκαίρι στις παραλίες άλλοι διάβαζαν βιβλία, περιοδικά κι εφημερίδες, άλλοι έπαιζαν ρακέτες, άλλοι απλά ρουφούσαν τον φραπέ. Κι άλλοι διάβαζαν βιογραφικά.