Τα γκολ έπεσαν «βροχή», το ίδιο και οι κόκκινες, ομοίως και τα πέναλτι (μόνο τα αυτογκόλ υστέρησαν), παρότι η αγωνιστική συμπεριφορά των ομάδων δεν ξέφυγε από τα περσινά στάνταρ!

Στις 20 τελικές προσπάθειες κατά μέσο όρο κινούνταν κάθε αγώνας της προηγούμενης περιόδου (4.702 σε 240 ματς), στις 20 τελικές κινήθηκε και αυτή η αγωνιστική (έγιναν 160 στα οκτώ παιχνίδια): Ομως, αντί να σημειωθούν 16 ή 17 γκολ ?τόσος ήταν ο μέσος όρος πέρσι και πρόπερσι- μπήκαν 26, αύξηση 60%! Κι αντί να έχουμε δύο πέναλτι (53 πέρυσι) και τρεις κόκκινες (89 πέρυσι), οι παραβάσεις διπλασιάστηκαν!

Εξήγηση υπάρχει: Οι ομάδες παρουσιάστηκαν ιδιαίτερα ευάλωτες και ανέτοιμες στο ανασταλτικό κομμάτι. Μεσοαμυντικά οι περισσότερες προκαλούσαν οίκτο, ήταν για τα πανηγύρια. Κι αυτό (θα) είναι καλό (αν συνεχιστεί)...

Στο «μνημονιακό Νο 2» πρωτάθλημα, που βιώνουμε, είναι προτιμότερο να έχουν οι περισσότερες ομάδες χτυπητές ελλείψεις πίσω από το σέντρα, είναι καλύτερα να αμύνονται προβληματικά, παρά να ξαναζήσουμε τα περσινά όπου η ένδεια αποτυπωνόταν στην παραγωγικότητα και στα φτωχά σκορ!

Αν είναι, λοιπόν, να διαλέξω (στη δεδομένη φτώχεια) προτιμώ εκείνη που μεταφράζεται με την μπάλα να σπαρταράει στα δίχτυα (καλοπέραση), παρά την άλλη που 22 παίκτες αλληλοεξουδετερώνονται και δεν μπορούν να αλλάξουν 3η πάσα...

Εγραφα το Σάββατο, για την πρεμιέρα, ότι εξαιρουμένου του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ και με μοναδικό ερωτηματικό το πώς θα συμπεριφερθεί στη Λεωφόρο και τι θα αποκομίσει από την έδρα ο Παναθηναϊκός (απαντήθηκε με το 2-0), οι υπόλοιπες ομάδες μου φαίνονταν να βράζουν στο ίδιο καζάνι. Ε, εξαιρουμένου του Απόλλωνα που νίκησε ?ισχνά, πάντως- τον Αρη (των πολλών ανορθογραφιών του Χατζηνικολάου), οι άλλοι 10 έφεραν μεταξύ τους μόνο ισοπαλίες (πέντε)!

Τι μου άρεσε; Τα μπόλικα νέα πρόσωπα (Στοχ, Λούκας, Μπαμ Μπαμ, Μρντάκοβιτς, Μπεργκ), τα παλιά που επέστρεψαν (Γκαλέτι), οι νέοι (Ντίνας), τα «μις ματς» των προπονητών (Πετράκης σε Παράσχο, Στεβάνοβιτς σε Ουζουνίδη, Βοσνιάδης σε Χατζηνικολάου), για τα οποία θα μιλήσουμε πολύ κατά τη διάρκεια της σεζόν...

Τι δεν μου άρεσε; Οι επικοινωνιακές αηδίες που άρχισαν με το «καλημέρα». Τα «τιμωροί και εκδικητές» του Αλαφούζου, τα σιβυλλικά του Πανόπουλου, η ετοιμότητα του συστήματος πέριξ του Ολυμπιακού να αντιδρά χωρίς λόγο και αιτία, τα «φαντάσματα» του Χάβου. Α, και ο Καλογερόπουλος που δεν έδωσε μαρς πέναλτι στον Λεβαδειακό στο 0-0 και στο β' μέρος (του είπαν το λάθος του;) σφύριζε 100-0 για να το διορθώσει...

Πηγή: Goal

Ποδόσφαιρο SPORTS