Και αν δεν τα καταφέρει (που μην το αποκλείετε καθόλου), ε και τι έγινε; Η ομάδα από το Καραγκάντα, μια βιομηχανική πόλη 450 χιλιάδων κατοίκων χτισμένη κοντά σε ανθρακωρυχεία (εξ' ου και το Σαχτάρ, που σημαίνει «ανθρακωρύχος»), μπήκε για τα καλά στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Ευρώπης. Και, βεβαίως, έχει ήδη εξασφαλίσει την παρουσία της στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ.

Μέχρι τώρα, η πόλη ήταν (και όχι ευρέως) γνωστή για την Σαχάν Ντόσοβα, μια γυναίκα που φέρεται να πέθανε σε ηλικία… 130 ετών και 43 ημερών, ούσα (ανεπισήμως, αφού δεν υπάρχει καταγεγραμμένη σε έγγραφα η ημερομηνία γέννησης της) η γηραιότερη γυναίκα που έχει ζήσει ποτέ στον πλανήτη.

Το Καραγκάντα, επίσης, ήταν γνωστό για τον Μπατίρ, έναν ασιατικό ελέφαντα, ο οποίος έζησε 24 χρόνια στον ζωολογικό κήπο της πόλης και έβγαζε ήχους που έμοιαζαν απίστευτα με λέξεις. «Ο ομιλών ελέφαντας», σύμφωνα με ειδικούς που τον παρακολουθούσαν για πολύ καιρό, «έλεγε» λέξεις όπως «φαγητό», «νερό» ή «ο Μπατίρ είναι καλός»!

Πλέον, το Καραγκάντα θα είναι γνωστό και για την ποδοσφαιρική του ομάδα, η οποία πριν από κάθε μεγάλο ματς σφάζει ένα πρόβατο (μουσουλμανικό έθιμο) και υποχρεούται να δίνει τα ευρωπαϊκά της παιχνίδια στο «Astana Arena» της πρωτεύουσας Αστανά, 190 χιλιόμετρα μακριά από την φυσική της έδρα, η οποία δεν πληροί τις προδιαγραφές της ΟΥΕΦΑ.

Η Σαχτάρ, όμως, ετοιμάζει νέο γήπεδο, την ώρα που καμαρώνει για τον Ρώσο προπονητή Βίκτορ Κουμίκοφ, ο οποίος δεσμεύτηκε να κόψει το τσιγάρο (ύστερα από 18 χρόνια… αχώριστης σχέσης) εφόσον οι παίκτες του νικούσαν την Σέλτικ, όπως και έγινε.

Καμαρώνει για τον ολίγον ευτραφή αρχηγό και ιστορικό της σκόρερ, Αντρέι Φινοντσένκο, ο οποίος πέτυχε το πρώτο γκολ της ιστορικής νίκης επί της Σέλτικ, αλλά και τον Σεργκέι Κιζνιτσένκο, σκόρερ του δεύτερου, ο οποίος κάποτε βρέθηκε μια ανάσα από το να υπογράψει συμβόλαιο με την Φέγενορντ, έχοντας κλέψει την καρδιά του τότε τεχνικού διευθυντή, Λίο Μπενάκερ.

Καμαρώνει, σε τελική ανάλυση, γιατί αυτή η ομάδα αγγίζει την ιστορική παρουσία του Καζακστάν στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, το σύστημα προκριματικών του οποίου δικαιώνει απόλυτα τον «ρομαντικό» Μισέλ Πλατινί. Ως ποδοσφαιριστής, άλλωστε, είχε μάθει ότι στο Κύπελλο Πρωταθλητριών έπαιζαν μόνο ομάδες που είχαν κατακτήσει το πρωτάθλημα στις χώρες τους.

Για τον λόγο αυτό, λοιπόν, ο πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ φρόντισε να δώσει μια ευκαιρία σε ομάδες που με το παλιό καθεστώς δεν είχαν, επί της ουσίας, καμία τύχη για να πάρουν μέρους στους «χρυσοφόρους» ομίλους. Από τότε που ο Πλατινί καθιέρωσε το νέο σύστημα, είδαμε ομάδες όπως η Ζίλινα (Σλοβακία), η Ανόρθωση, ο ΑΠΟΕΛ ή η ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ (Λευκορωσία).

Ομάδες ίσως όχι τόσο εμπορικές, αλλά οι οποίες αναμφίβολα δικαιούνται μερίδιο στο… φαγοπότι, όπως άλλωστε συμβαίνει και με ομάδες που έχουν χρόνια να δώσουν το παρών στα «μεγάλα σαλόνια».

Τρανό παράδειγμα η Ρεάλ Σοσιεδάδ, η οποία τον Μάρτιο του 2004 αποκλείονταν στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ από την Λιόν. Ο Αντουάν Γκριζμάν, 13 ετών τότε, παρακολουθούσε το δεύτερο ματς από τις εξέδρες του «Ζερλάν» μαζί με τον πατέρα του, πανηγυρίζοντας με την καρδιά του την πρόκριση των αγαπημένων του «Λιονέ».

Υστερα από εννέα χρόνια, με ένα ασύλληπτο ψαλίδι (αν δεν το έχετε δει, αναζητήστε το!), έδειχνε στην Ρεάλ Σοσιεδάδ τον δρόμο της ιστορικής πρόκρισης κόντρα σε μια ομάδα που πάντα αγαπούσε, αλλά η οποία τον απέρριψε πιτσιρικά γιατί, λέει, ήταν κοντός.

Τέτοιες ιστορίες μας χαρίζει δεκάδες το ποδόσφαιρο γενικά και το Τσάμπιονς Λιγκ συγκεκριμένα. Γι' αυτό θέλουμε να δούμε σε αυτό την απίθανη Σαχτάρ Καραγκάντι. Για να μπορεί και ο Βίκτορ Κουμίκοφ, ο οποίος πλέον έκοψε το τσιγάρο, να απολαύσει, εφόσον η κλήρωση τον φέρει στον ίδιο όμιλο με την Γιουβέντους, την ευκαιρία να αντιμετωπίζει την ομάδα της οποίας είναι φανατικός οπαδός.

Και οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου, άλλωστε, έμαθαν να το αγαπούν και θέλησαν να το υπηρετούν, γιατί λάτρεψαν μια ομάδα ή θαμπώθηκαν από τις μαγικές ενέργειες ενός ποδοσφαιριστή. Τόσο απλά. Και ρομαντικά…

Πηγή: Sentragoal.gr

Ποδόσφαιρο SPORTS