Συμπέρασμα πρώτο: αυτή η ομάδα του Παναθηναϊκού, η νεανική και αλλαγμένη από πέρυσι κατά 80-85%, δεν έχει την πολυτέλεια να παίζει χωρίς τον Ζέκα. Οχι διότι ο Πορτογάλος είναι ο Τσάμπι Αλόνσο ή ο Τζέραρντ, αλλά διότι έχει στοιχεία που λείπουν από τα υπόλοιπα χαφ. Μπορεί να πασάρει και να πρεσάρει, να πατήσει περιοχή και να τραβηχτεί στα πλάγια, αλλά κυρίως έχει πάθος και αγριάδα στο βλέμμα.

 

Συμπέρασμα δεύτερο: αυτή η ομάδα του Παναθηναϊκού, που πέρυσι είχε σαν εννιάρια τον Τοτσέ και σε κάποια παιχνίδια τον Φιγκερόα, δεν έχει την πολυτέλεια να παίζει χωρίς τον Μπεργκ. Οχι τον Μπεργκ που ελπίζουμε να δούμε, όχι έναν παίκτη – αίνιγμα, όχι έναν άγνωστο που περιμένουμε να δούμε τι ψάρια πιάνει, αλλά τον παίκτη που γνωρίσαμε πριν μερικά χρόνια και για τον οποίον έγινε η υπέρβαση φέτος. Είναι άδικο να κρίνουμε τον Καρέλη ή τον Ντίνα όταν παίζουν στην κορυφή της επίθεσης, διότι είναι μια θέση που δεν την ξέρουν και δεν είναι πια 16 χρονών για να τη διδαχθούν.

 

Συμπέρασμα τρίτο: ο πάγκος του Παναθηναϊκού μπορεί να έχει βάθος στο αμυντικό κομμάτι (χθες υπήρχαν ο Σπυρόπουλος, ο Χουχούμης και ο Τριανταφυλλόπουλος), αλλά μεσοεπιθετικά είναι ρηχός. Και με τον Ζέκα εκτός αποστολής, οι λύσεις είναι ακόμα πιο περιορισμένες. Αν ο Παναθηναϊκός έως το τέλος της μεταγραφικής περιόδου δεν πάρει τον Ατζαγκούν, τον Πράνιτς, τον Ντιαρά ή κάποιον άλλον μέσο που να έχει δημιουργικά χαρίσματα, θα αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα στη διάρκεια της χρονιάς, εκτός και «ξεπεταχθεί» ο Αμπεΐντ σιγά- σιγά.

Συμπέρασμα τέταρτο: ο Σίλντενφελντ έδεσε αρκετά την άμυνα του Παναθηναϊκού, που είναι ολοκαίνουργια. Δίπλα του μπορούν να γίνουν καλύτεροι και ο Κουτρουμπής και ο Τριανταφυλλόπουλος. Απλά δεν έχω ακόμα καταλήξει ποιος από τους δυο κουμπώνει καλύτερα με τον Κροάτη.

 

Συμπέρασμα πέμπτο: πραγματικά ευτύχησε ο Παναθηναϊκός με τον Μαρινάκη στο δεξί άκρο. Μηχανάκι που ανεβοκατεβαίνει την πλευρά, με καλή τεχνική, σέντρα της προκοπής, ταχύτητα και τσαγανό, δείχνει να έχει τα στοιχεία ενός μοντέρνου πλάγιου μπακ, με πολλά περιθώρια βελτίωσης.

 

Τα υπόλοιπα συμπεράσματα θα τα βγάλουμε στην πορεία. Θέλω να δω κι άλλο τον Νάνο και τον Μέντες, σε παιχνίδια που θα πιεστούν, περιμένω περισσότερα από Μπαϊράμι και Ντίνα, θα ήθελα να δω τον Καρέλη να παίζει στην ίδια 11άδα με Μπεργκ, αλλά όχι στην κορυφή και κυρίως να δω τον Παναθηναϊκό πώς θα λειτουργήσει απέναντι σε καλύτερες ομάδες απ’ αυτόν τον Παναιτωλικό, που ήρθε στη Λεωφόρο με πολλές και σημαντικές απουσίες.

Πηγή: SportDay

Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS