Η χρήσιμη αναρχία

Ο Μίτσελ επίσης ρίσκαρε με Σαβιόλα και Φουστέρ, αντί του Φετφατζίδη και του Σαλίνο. Στέφενς και Αναστασίου έχασαν τα ματς άσχημα, ενώ ο Ισπανός κέρδισε το παιχνίδι ανατρέποντας το σε βάρος του Ολυμπιακού 0-1 κόντρα στον Ατρόμητο. Όχι γιατί οι δυο παίκτες που χρησιμοποίησε ως αλλαγές είναι ποιοτικότεροι.

Tο «βάζω επιθετικούς μπας και γυρίσω το ματς» -ιδιαίτερα κόντρα σε αντιπάλους που παίζουν κλειστά- είναι παλιό κόλπο. Οι προπονητές το κάνουν για έναν απλό λόγο: σκέφτονται πως αφού η μπάλα παίζεται (με τη θέληση μάλιστα του αντιπάλου) κοντά στην αντίπαλη περιοχή, είναι καλύτερα σε αυτόν τον χώρο του γηπέδου να υπάρχουν παίκτες που εκεί ξέρουν να κινούνται -που έχουν γνώση της συγκεκριμένης χωροταξίας του γηπέδου, που λέει κι ο φίλος μου ο Γιώργος Λιώρης. Η σκέψη είναι συχνά αποδοτική. Με μια προϋπόθεση: να υπάρχουν στην ενδεκάδα των ομάδων αμυντικοί και (εναπομείναντες) χαφ ικανοί να στηρίξουν το εγχείρημα. Αυτή ήταν η διαφορά στα τρία ματς της αγωνιστικής στα οποία είδαμε μεγάλα ρίσκα.

Μέση

Ο Αναστασίου μίλησε στη συνέντευξη Τύπου για λάθη στην επίθεση: εγώ είδα κυρίως μεγάλα λάθη στην άμυνα του ΠΑΟ. Στη φάση του πρώτου γκολ του Πανιωνίου έξι παίκτες του ΠΑΟ παρακολουθούν τις αλλαγές μπάλας του Μενδρινού, του Αραβίδη και του Κολοβού χωρίς κανείς να επέμβει, ενώ ο Κουτρουμπής που αποφασίζει να «σπρώξει» τον Αραβίδη και να τον βγάλει από την κάθετη τροχιά του το κάνει λάθος. Η μεγάλη παθητικότητα των χαφ, που αντίθετα από το Μητρόπουλο που τρώει παιδιά, παρακολουθούν από απόσταση, έπρεπε να υποψιάσει τον προπονητή του ΠΑΟ: ο Παναθηναϊκός πιο πολύ και από το Μπεργκ (που καλώς μπήκε) χρειάζονταν κάποιον να ξυπνήσει τους μέσους. Η μετατόπιση του Μπαϊράμι στα χαφ έκανε τον ΠΑΟ ακόμα πιο light: η αριστερή πλευρά άδειασε (γιατί ο Καρέλης δεν γυρνάει), ο Μέντες εκτέθηκε μένοντας τελείως μόνος κι όχι τυχαία αποβλήθηκε. Ο ΠΑΟ θα είχε μεγαλύτερη τύχη αν σκλήρυνε στη μέση.

Λούκας

Ο Στέφενς από τη μεριά του κάνει ένα άλλο λάθος: υπερεκτιμά τον Λούκας. Η έξοδος του Τζιόλη ήταν μάλλον επιβεβλημένη: ο διεθνής χαφ φλέρταρε με την αποβολή. Ο Ολλανδός σκέφτεται ότι ένα 4-4-2 με το Λούκας δίπλα στον Κάτσε, τον Γεωργιάδη δεξιά, το Στοχ αριστερά και τον «Σάλπι» και τον Αθανασιάδη στην περιοχή μπορεί να κάνει την ομάδα περισσότερο απειλητική. Όμως ο τεχνίτης, αλλά αργός και όχι ιδιαίτερα δυναμικός Λούκας δεν μπορεί να κόψει κανέναν και δεν βρίσκει και χρόνο να οργανώσει το παιχνίδι, αφού οι χαφ του Χάβου αδιαφορούν για τον Κάτσε και τον κυνηγάνε. Συμβαίνει και κάτι χειρότερο: για να υποστηριχθεί η τετράδα των κυνηγών, η άμυνα ανεβαίνει κι άλλο κι έτσι αρκεί οι μπακ να ψάχνουν τον Καμαρά για να δημιουργηθούν κίνδυνοι, καθώς ειδικά οι ακραίοι του ΠΑΟΚ (Κίτσιου και Σκόνδρας) δεν είναι συνηθισμένοι σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Πιο πολύ και από τον Γεωργιάδη ο ΠΑΟΚ είχε ανάγκη ένα χαφ ακόμα, όμως απόντος του Κατσουράνη, του Λάζαρ, του Λόρενς και του Γκαρσία τέτοιος δεν υπάρχει. Οπότε ίσως θα ήταν καλύτερα να μη γινόταν και τρίτη αλλαγή!

Ο,τι γουστάρουν

Ο Ολυμπιακός, όταν ο Μίτσελ βάζει τον Σαβιόλα και τον Φουστέρ, δεν χάνει: το ματς είναι στο 0-0. Η εντύπωση που έχω είναι ότι η αταξία που προέκυψε στη μεσαία γραμμή, στα πρώτα λεπτά μετά την είσοδο των δύο, βοηθά τον Ατρόμητο να ανοίξει το σκορ! Όμως στη συνέχεια η συνύπαρξη Τσόρι, Φουστέρ, Σαβιόλα, Κάμπελ, πίσω από τον Μήτρογλου αλλάζει τα δεδομένα του ματς κι ας σκοράρει ο Ολυμπιακός με στημένες μπάλες: οι χαφ του Παράσχου έχουν χάσει τα μαρκαρίσματα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επίθεση του Ολυμπιακού είναι σε αυτό το διάστημα ένα χάος και γι' αυτό ο Μίτσελ δεν μιλάει για συστήματα και ντριμπλάρει τις ερωτήσεις των ρεπόρτερ: ξέρει ότι η ομάδα είναι στο β' ημίχρονο ποιοτική, αλλά και ατακτοποίητη. Δεξιά π.χ. στην επίθεση δεν υπάρχει σταθερά κανείς: ο Ολυμπιακός παίζει ένα περίεργο 4-1 (Σάμαρης)-3-1 (Σαβιόλα)-1 που δεν υπάρχει σε βιβλίο τακτικής! Όμως προσοχή: σε σχέση με τον ΠΑΟΚ και τον ΠΑΟ είναι πιο σταθερός στα μετόπισθεν καθώς αναλαμβάνει την άμυνα μια πεντάδα παικτών (Μανιάτης, Μπονγκ, Μανωλάς, Σιόβας, Σάμαρης) ώστε να μπορούν οι μπροστά να κάνουν ό,τι γουστάρουν.

Χρήσιμη

Ο Αναστασίου και ο Στέφενς δείχνουν προσήλωση στο σύστημα, αλλά το σύστημα πρέπει να το αποδώσουν παίκτες που δεν έχουν τα στοιχεία που το σύστημα απαιτεί. Ο Μίτσελ βάζει τους κυνηγούς του να παίξουν όπως θέλουν. Καμιά φορά λίγη αναρχία μπορεί να είναι χρήσιμη.

«Τέβες των φτωχών»

Από τους πολλούς άγνωστους νεοφερμένους που βλέπω μου αρέσει ο Κρίστιαν Τσάβες, ένα είδος «Τέβες των φτωχών», ένας καταπληκτικός Ινδιάνος με μεγάλο ποδοσφαιρικό θράσος, που θεωρώ δεδομένο ότι θα κερδίσει το απαιτητικό κοινό του ΠΑΣ και θα γίνει πόλος έλξης. Όταν ήρθε το καλοκαίρι ελάχιστοι κατάλαβαν πόσο καλό παίκτη απέκτησε ο ΠΑΣ κι αυτό οφειλόταν στο περίεργο βιογραφικό του: ο τύπος αλλάζει εδώ και χρόνια μια ομάδα τη σεζόν χωρίς να έχει στεριώσει πουθενά! Ο Τσάβες ξεκίνησε την καριέρα του στη Σαν Λορέντζο, συνέχισε στη Γοδόι Κρουζ και την Ατλέτικο Τουκουμάν, ωστόσο παίζοντας σε αυτές τις μικρές ομάδες της Αργεντινής τράβηξε τα βλέμματα σκάουτερ της Νάπολι που το καλοκαίρι του 2011 έδωσε 2 εκατ. ευρώ για να τον αποκτήσει. Στη Νάπολι δεν κατάφερε να καθιερωθεί, αφού μπροστά του είχε ανταγωνιστές ενδεκάδας που λέγονταν Καβάνι, Λαβέτσι, Πάντεφ κ.τλ., και δόθηκε δανεικός αρχικά στη Σαν Λορέντζο και πέρυσι στην Αλμιράντε. Το βιογραφικό δείχνει ότι πρόκειται για περιπλανώμενο τυχοδιώκτη, όμως προσοχή σε τρεις λεπτομέρειες: ο τύπος έφτασε να υπογράψει στη Νάπολι, βρίσκει κάθε χρόνο ομάδες που τον θέλουν κι έχει σκοράρει με όλες! Το ότι τον πήρε πρόπερσι πίσω ως δανεικό η Σαν Λορέντζο, που τον ανέδειξε, δείχνει και σε πόση εκτίμηση τον έχουν όσοι μαζί του συνεργάστηκαν: επομένως, πρόκειται για λαχείο!

Ο Τσάβες έρχεται να συνεχίσει την παράδοση των μεγάλων Αργεντινών του ΠΑΣ που έχει ξεκινήσει με τον Αλβαρες, τον Γκλασμάνη και έχει καταλήξει στον Ντε Βινσέντι. Ο κόσμος του ΠΑΣ μετά τις καλοκαιρινές κουταμάρες της διοίκησης με τα πιστοποιητικά είχε λίγο παγώσει. Στο πρόσωπο του Τσάβες μπορεί να βρει κάτι σπουδαίο: ένα καλό λόγο να επιστρέψει στο γήπεδο. Ο «Τέβες των φτωχών» μοιάζει σπουδαίος αρτίστας με ποικιλία στις κινήσεις και μεγάλο ποδοσφαιρικό θράσος.

Θα τον υιοθετήσει

Αφού έχασε τη θέση του στον Παναθηναϊκό ο Παρθενόπουλος, διότι κάποιοι καλοθελητές είπαν στον Αλαφούζο ότι τον είδαν να τρώει με τον Βαγγέλη Μαρινάκη (ενώ ο άνθρωπος απλώς μίλησε με κάποιον από την παρέα του προέδρου του Ολυμπιακού), δύσκολα θα κάνει καριέρα στον ΠΑΟ ο νεαρός Νίκος Μαρινάκης, που με τον πρόεδρο του Ολυμπιακού έχει το ίδιο επίθετο. Η όποια δυσκολία μεγαλώνει κι από τις φήμες που κυκλοφορούν και θέλουν να υπάρχει συγγένεια μεταξύ των δύο και όχι απλή συνεπωνυμία. Μάλλον πρόκειται για φήμες ανυπόστατες, όμως δεν αποκλείω ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, για να τρελάνει τον άσπονδο φίλο του, τον νεαρό παίκτη να τον υιοθετήσει.