Ας δούμε το ποτήρι μισογεμάτο...

Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για την εμφάνιση του Παναθηναϊκού κόντρα στη Βέροια.

Θα υπάρξουν πολλές βραδιές σαν αυτές με τη Βέροια. Βραδιές που ο Παναθηναϊκός θα αδυνατεί να διαχειριστεί τις ευνοϊκές καταστάσεις που θα του παρουσιαστούν και θα δυσκολεύεται να αντιδράσει όταν δέχεται ένα γκολ. Συμβαίνει αυτό όταν δεν έχεις προσωπικότητα, εμπειρία, γνώση του τι ακριβώς είναι ο Παναθηναϊκός και τι απαιτήσεις «κουβαλά» η φανέλα του. Τα αμούστακα παιδιά είχαν μάθει αλλιώς. Να παίζουν μεταξύ συγγενών και φίλων, να προσπαθούν να δείξουν στον προπονητή της πρώτης ομάδας πως σε ένα, δύο, πέντε χρόνια θα είναι έτοιμοι για να τους καλέσει σ' αυτή. Ο Παναθηναϊκός έχει παίκτες που κοιμήθηκαν ερασιτέχνες και ξύπνησαν το επόμενο πρωί επαγγελματίες. Ας τους χαρίσουμε, λοιπόν, ελαφρυντικά.

Ο κόσμος το καταλαβαίνει και το παρατεταμένο χειροκρότημα στο τέλος του ματς δείχνει πως αρχίζει να αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συμβαίνει στην ομάδα του. Εκτός από χειροκρότημα όμως, χρειάζονται και παίκτες. Ο Πράνιτς (κυρίως) και ο Ατζαγκούν (δευτερευόντως) ίσως αποδειχτούν μια κάποια λύση. Εδώ που τα λέμε, επιβάλλεται να αποδειχτούν. Για να αναπτύσσεται ο Παναθηναϊκός με περισσότερους παίκτες, για να «γεμίζει» την αντίπαλη περιοχή, για να βρει την ατομική ενέργεια, που πλην του Ντίνα δεν δείχνει να την έχει κανένας άλλος από τους «μπροστά», αφού ο Μπαϊράμι κινείται ακόμα σε χαμηλά επίπεδα.

Ιδιαίτερα από τον Πράνιτς, ο Αναστασίου περιμένει κι άλλα πράγματα, εκτός από την ποιότητα εντός αγωνιστικού χώρου. Μια «φωνή» στους μικρούς (χθες θα την χρειαζόταν και ο Μπεργκ που δεν έδωσε τη μπάλα στον αμαρκάριστο Καρέλη στη φάση του 79'), ένα χειροκρότημα για να σταθούν στα πόδια τους, ένας... ώμος να ακουμπήσουν, όταν το ματς στραβώνει. Η διακοπή βοηθά για να δουλέψει η ομάδα ολοκληρωμένη για πρώτη φορά από τη μέρα που ήρθε ο Αναστασίου. Είναι φανερό πως ο «Ολλανδός» κάνει σωστή δουλειά. Η ομάδα του βασίζεται στην τακτική, προσπαθεί να πλαγιοκοπήσει, πρεσάρει καλά. Αδυνατεί να δημιουργήσει ευκαιρίες κι αυτός είναι ο μεγάλος προβληματισμός.

Υπάρχει όμως και αισιοδοξία. Για σκεφτείτε τον Παναθηναϊκό που είδατε χθες (ο οποίος είχε 70% κατοχή μπάλας και ισοφαρίστηκε με γκολ οφσάιντ), με αυτόν που θα εμφανιστεί μετά τη διακοπή: Σίλντενφελντ στην άμυνα, Μέντες, Πράνιτς και πιθανόν Ατζαγκούν στα χαφ, Φιγκερόα στον πάγκο σαν αντί - ή σαν παρτενέρ του στα δύσκολα - Μπεργκ. Άλλη ομάδα...