Το σκληρό παιδί!

Στη γειτονιά του ίσως να μην ήταν ο μοναδικός... Στο σχολείο του σίγουρα θα υπήρχαν κι άλλα παιδιά. Δεν ήταν, όμως, εύκολο να είσαι Αλβανός εκείνη την εποχή στην Ελλάδα. Το τεράστιο κύμα μετανάστευσης από την όμορη χώρα είχε… γεννήσει τον ρατσισμό. Πιθανόν και αυτός να ήταν ο λόγος των εκρήξεων και του προβληματικού χαρακτήρα που παρουσίαζε ο Κάτσε στο ξεκίνημα της εφηβείας του. Η οικογένειά του, αποτελούμενη μόνο από τους γονείς του (σ.σ. αργότερα ήρθε στον κόσμο η μικρή του αδελφή), μετακόμισε στην Ελλάδα το 1995. Εκείνος, γεννημένος στις 8 Ιουλίου του 1993, ήταν μόλις δύο ετών. Οι παιδικές ανησυχίες, οι προβληματισμοί και τα απωθημένα που συχνά δημιουργούνται από τις στερήσεις, είχαν δύο διεξόδους.
Η μία, ήταν το ποδόσφαιρο. Η δεύτερη, ο ξάδελφός του. Ο Ανδρέας Κοκότ ήταν και παραμένει μέχρι σήμερα ο άνθρωπος που ξέρει καλύτερα απ’ τον καθέναν τον Εργκούς. «Έχουμε μεγαλώσει μαζί και έχουμε περάσει δύσκολες στιγμές. Είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται δίπλα μου κάθε στιγμή και λεπτό. Είναι σαν αδερφός μου. Είναι λίγο μεγαλύτερος και καθώς είμαστε μαζί από παιδιά είναι σαν να με έχει μεγαλώσει αυτός. Πάντα λέω και δημόσια ότι τον ευχαριστώ πολύ για όλα», θα δηλώσει δημοσίως ο Κάτσε για τον 23χρονο, όταν πια οι συζητήσεις τους δε θα είναι γεμάτη προβλήματα, αλλά γεμάτη όνειρα.

Όταν ήταν πιτσιρικάδες, δεν υπήρχε χρόνος για τέτοια. Οι οικογένειές τους – που ακόμα μένουν μαζί – προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, χωρίς πάντα να τα καταφέρνουν. Ο Εργκούς, που μικρός θαύμαζε τον Ρονάλντο, αλλά στο γήπεδο δεν είχε το χάρισμά του, άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο. «Είναι η ζωή μου. Από μικρός ονειρεύομαι να παίξω σε μία μεγάλη ομάδα ποδόσφαιρο. Όπως ο ΠΑΟΚ. Στις ακαδημίες είμαι από το 2004. Αυτό αγαπάω και αυτό ξέρω να κάνω. Πραγματικά δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να κάνω αν σταματήσω το ποδόσφαιρο». Η πρώτη του ομάδα ήταν ο Αχιλλέας Τριανδρίας. Και απ’ το πουθενά, ήρθε η πρώτη μεγάλη αλλαγή στη ζωή του.

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr

Ποδόσφαιρο Superleague ΠΑΟΚ SPORTS