Να παίρνουνε τα περσικά επίθετα και να τα κάνουν μούτι. Τα Αρταξέρξης και Αρτάβαζος που διαβάζαμε στα σχολικά βιβλία έχουν τόσο σχέση με το πώς λεγόντουσαν οι άνθρωποι όσο έχει το πολωνέζικο όνομά του με τον Βαζέχα. Οπως με τους αθλητικούς, η παράδοση λέει ότι όνομα του νέου παίκτη είναι αυτό που είπε ο πρώτος που τον είδε στο αεροδρόμιο το ίδιο με τους Πέρσες όνομά τους ήταν όπως το κατάλαβε ο πρόγονος πριν από τη μάχη.
Το χούι με το να σκοτώνουμε τα ξένα ονόματα συνεχίστηκε και με την καθαρεύουσα. Ο Γκαίτε το 1774 είχε γράψει ένα βιβλίο που λεγόταν «Junge Werther». Το βιβλίο δημοσιευόταν τη δεκαετία του '50 στον «Θησαυρό» με τον τίτλο «Ο νεαρός Βέρθερος». Συμβαίνει βέβαια και το αντίθετο. Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι πηδάνε ασύστολα τα ελληνικά ονόματα. Επειδή όμως είναι πρακτικοί κάνουν το απλό. Παρατάνε τα επίθετα και βολεύονται με τα ονόματα, όπως με τον Παπασταθόπουλο, που τον γράφουνε Sokratis.
Το ίδιο θα έπρεπε να κάνουμε και εμείς με μερικούς παίκτες. Ας πούμε τον Σίλντενφελντ. Το όνομά του σημαίνει λιβάδι με τις ασπίδες. Στα γερμανικά λέγεται επειδή οι Γερμανοί χωρίζουν τις μεγάλες λέξεις στα δύο, αλλά στα ελληνικά μέχρι να το πεις στη σύνθεση, έχει σφυρίξει ο διαιτητής ημίχρονο.
Αλλα ονόματα σε μπλέκουνε. Μουκακούλα; Μουκουκάλα; Μουλακούλα; Κάποια στιγμή βέβαια θα το πεις το Μακουκούλα, που καλορίζικος και σιδεροκέφαλος στον ΟΦΗ, αλλά στο μεταξύ θα έχεις γίνει Αλέφαντος. Οπότε βάλε στην πλάτη του ένα Αρίζα, που είναι το μικρό του και όποιος τον πει Μαρίζα, δικό του το λάθος.
Ο αθλητισμός είναι ο παράδεισος των κλισέ. Και η αγαπημένη φράση των προπονητών όταν ακούσουν την καρέκλα τους να τρίζει είναι το «Χρειαζόμαστε εμπειρία». Είναι «άσε με να μείνω» από το «χρειαζόμαστε χρόνο» και πιο ακίνδυνη από το «οι παίκτες πρέπει να προσαρμοστούν στο σύστημα» που ο πρόεδρος μπορεί να φέρει άλλον για να τους προσαρμόσει. Θα μείνει να πάρει εμπειρία ο Αναστασίου με τους παίκτες στον Παναθηναϊκό; «Κάτω από το ήττα με 3-1 μένει» μου έλεγε παλαιοπανάθας. Διαφορετικά έρχεται η εποχή του Δώνη, που είναι το μεγαλύτερο εν ζωή σίριαλ αφότου τελείωσε του Σαβιόλα με τον Ολυμπιακό.
Τώρα η επόμενη ερώτηση του εκατομμυρίου είναι «Υπάρχει περίπτωση για νίκη του Πλατανιά με δύο και βάλε γκολ;». Εύκολα. Με τον Αναστασίου τα σκορ θα είναι ό,τι λάχει εμείς οι γιάχοι. Φάνηκε όταν ο Πανιώνιος με το 3-0 έκανε all time high, φάνηκε και με τη Βέροια που όσο εύκολο ήταν να γίνει το 2-1 άλλο τόσο ήταν και να γίνει το 1-2. Αλλο ότι δεν το βλέπω. Ο Ουζουνίδης με τρεις ισοπαλίες εκ των οποίων οι δύο εντός έδρας και με αποβολή αντιπάλου έτσι και προηγηθεί, θα τη μαζέψει πίσω την ομάδα.
Ο Αλαφούζος κράτησε αυστηρά ουδετερότητα στη σύγκρουση Μελισσανίδη-Μαρινάκη. Κάτι να πουν για το θέμα στο δελτίο. Να το πει ο Μπάμπης, η Σία, η Γκίζα, ρε παιδί μου. Τίποτα όμως. Κι η ουδετερότητα δεν ήταν συμπτωματική. Η απόφαση πάρθηκε για να μη βγουν τα σταγονίδια από την εποχή του Τζίγκερ και πουν «Κοίτα πώς κατάντησαν τον Παναθηναϊκό! Τσιράκι του Μελισσανίδη!». Τα χρήματα δεν παίξανε ρόλο. Γύρω στο 1,6 θα πάρει ο Παναθηναϊκός από τον ΟΠΑΠ, μισό εκατομμύριο δηλαδή λιγότερο από την ΑΕΚ που παίζει δύο κατηγορίες κάτω. Το σχέδιο του Παναθηναϊκού είναι να αφήσει την κατάσταση να διαμορφωθεί και σε δύο χρόνια που θα έχει ανέβει η ΑΕΚ, μαζί με τον Ιβάν και τον Καϋμενάκη και τον Σπανό που θα κάνουν την αυτοκριτική τους και θα αποκηρύξουν τις φιλοβαγγελικές τους τάσεις, να σχηματίσουν την ηθική λίγκα κι άσε τον Ολυμπιακό να έχει συμμάχους τον Κομπότη και τον Πλατανιά.
Αλλοι όμως βλέπουν ακόμα πιο μακριά. Οπως ο ΤουιταρεινΕστιΕπανας που έγραψε: «Η κατάργηση της άδειας για χειρισμό ΗΥ θα σημάνει μαζικές αυτοκτονίες, την έξοδο της GR από το Ευρώ & τη διάλυση της Ευρωζώνης». Αναφερόταν στην άδεια των έξι ημερών ετησίως που έπαιρναν οι δημόσιοι που δούλευαν μπροστά σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές και κατάργησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι και λίγο παίρνανε. Στη Νορβηγία αν χρειαστεί ένας δημόσιος υπάλληλος να διαβάσει mail σε υπολογιστή τού δίνουν ένα μήνα αναρρωτική άδεια.
Πηγή: SportDay