Nα, λοιπόν, το πρώτο εφετινό ματς στο οποίο ο Παναθηναϊκός είχε λιγότερες τελικές προσπάθειες από τον αντίπαλό του (12-8). Το πρώτο ματς στο οποίο «έχτισε» μόνο 5 ολοκληρωμένες επιθέσεις σωστά από την αρχή ως το τέλος και δημιούργησε δύο ευκαιρίες. Αμφότερες από τη δεξιά πτέρυγα, αμφότερες με προώθηση και σέντρα του σταθερότερου παίκτη του σ΄ αυτές τις πρώτες 4 αγωνιστικές, του Νίκου Μαρινάκη. Η πρώτη στο 34’, όταν ο αγνώριστος Ζέκα, στην μοναδική αποτελεσματική ενέργεια- κίνησή του «παρέσυρε» μαζί του παίκτη, πάσαρε σωστά με «1-2» στον Κρητικό ακραίο μπακ που βρισκόταν στο σωστό σημείο τη σωστή στιγμή και σέντραρε… λαχταριστά στο πρώτο δοκάρι. Ο Μπεργκ άργησε μισό δευτερόλεπτο. Ηταν η πρώτη φορά που πατούσαν στην περιοχή τρεις παίκτες: ο Σουηδός, ο Ντίνας στο πίσω δοκάρι και ο Αμπεϊντ ως κρυφός φορ.
Η δεύτερη στη φάση του γκολ. Όταν ο «νέοπας» Σπύρος Ρισβάνης, τον οποίο είχαν «σημαδέψει» στο πρέσινγκ ο λοχίας Ουζουνίδης και ο «παλαίουρας» Φανούρης Γουνδουλάκης, αποφάσισε να παρεκκλίνει των εντολών που είχε χθες ο πράσινος ουλαμός. Πήρε μέτρα με τη μπάλα, έφτασε στη μεσαία γραμμή και δεν αρκέστηκε σ’ αυτό. Αφού πάσαρε στον Μπαϊράμι, έκανε την κάθετη κίνηση και βρέθηκε μέσα στη μεγάλη περιοχή ως ο «έξτρα» παίκτης που τόσο λείπει απ΄ αυτόν τον Παναθηναϊκό για να μην παθαίνει κρίσεις απομόνωσης ο Μέρκους Μπεργκ. Τη στιγμή που ο Μπαϊράμι γυρίζει το σώμα του και βλέπει ανενόχλητο (γιατί έχει και το μυαλό και την ενέργεια να φτάσει εκεί, χαμηλά…) τον Μαρινάκη, που σεντράρει: ήταν η μοναδική φορά στο ματς που βρέθηκαν 5 (!) παίκτες του Παναθηναϊκού μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Ο Ρισβάνης που πιάνει την κεφαλιά, κοντά του ο Μπεργκ και ο Ατζγακούν, στο πίσω δοκάρι ο Καρέλης και στο ύψος του πέναλτι έχει φτάσει ο Αμπεϊντ.