Μία συντριβή που σίγουρα δεν άξιζε στον πρωταθλητή Ελλάδας με βάση την εικόνα του στο πρώτο ημίχρονο.

Οταν και έπαιξε το τέλειο ποδόσφαιρο, όταν και έκανε με διαφορά το καλύτερο φετινό του παιχνίδι, όταν κατάφερε να βγάλει ένα από τα καλύτερα ευρωπαϊκά ημίχρονα της ιστορίας του, όταν πέτυχε να πιέσει τόσο ψηλά και να στραγγαλίσει την Παρί.

Θα ήταν μάλλον αφύσικο βεβαίως ο Ολυμπιακός να έχει τον ίδιο ρυθμό, τις ίδιες δυνάμεις, το ίδιο πρέσινγκ, το ίδιο φρέσκο μυαλό και στο δεύτερο ημίχρονο. Με τη μόνη διαφορά ότι τα ματς του Τσάμπιονς Λιγκ απαιτούν να μοιράσεις τις δυνάμεις σου σαν ομάδα και στα 90 λεπτά.

Δεν υπάρχει κάτι το ανεξήγητο, λοιπόν, στη φαινομενική κατάρρευση του Ολυμπιακού στο δεύτερο ημίχρονο. Μάλλον κρίνεται λογική και η οπισθοχώρησή του και το ότι η Παρί πήρε τον έλεγχο του ματς. Αυτό που σίγουρα δεν είναι λογικό σε αυτό το επίπεδο είναι να δεχθείς τρία γκολ με τον ίδιο τρόπο, τρία γκολ από κόρνερ, τρία γκολ χωρίς την παραμικρή αντίδραση στην εκτέλεση στημένης μπάλας.

Με τέτοιον τρόπο δεν μπορείς να σταθείς στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ας μη γελιόμαστε. Εστω αν πολύ σωστά και άψογα ποδοσφαιρικά ο κόσμος του Ολυμπιακού χειροκρότησε στο τέλος την ομάδα του επιβραβεύοντας την προσπάθεια του πρώτου ημιχρόνου και σβήνοντας από το μυαλό του την κατάρρευση του δευτέρου.

Η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου άξιζε το αυθόρμητο χειροκρότημα...

Πηγή: Goal

Παρί Σεν Ζερμέν Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός