Ή επειδή κάθε ποδοσφαιρικός αγώνας διαρκεί τουλάχιστον 90', επικεντρωνόμαστε στην καθίζηση, στην τεσσάρα και πρωτίστως στον τρόπο με τον οποίον προήλθε (δυσκολεύομαι να θυμηθώ αγώνα που μια ομάδα δέχεται τρία πανομοιότυπα γκολ από κόρνερ!); Το ποτήρι είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;

Ο Ολυμπιακός του α' μέρους ήταν επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ. Στο β' μέρος ήταν επιπέδου συνοικίας. Κουράστηκε από το ανελέητο πρέσινγκ που εξάσκησε; Αποσυντονίστηκαν στην αυτοσυγκέντρωση ?στη 15λεπτη ανάπαυλα- οι ποδοσφαιριστές του (θεώρησαν ότι η συνέχεια θα ήταν πιο εύκολη;) επειδή με ένα γκολ και δύο δοκάρια είχαν κάνει τους Γάλλους να μοιάζουν κατώτεροί τους; Μήπως οι αιφνιδιασμένοι Παριζιάνοι τακτοποίησαν τακτικά τη συμπεριφορά τους και παρουσιάστηκαν σοβαρότεροι;

Εν τέλει, όλα τα παραπάνω συν της υπαρκτής διαφοράς στην ατομική ποιότητα των δύο ομάδων. Ο Σάμαρης π.χ. ως το ημίχρονο είχε κάνει πολλαπλές υπερβάσεις. Είναι μη φυσιολογικό να απαιτείς να συνεχίζει έτσι. Δεν είναι Τιάγκο Μότα. Κοντολογίς, η πολύ καλύτερη στη θεωρία ΠΣΖ το έδειξε και στο χορτάρι, έστω κι αν άργησε να το κάνει. Κι όταν ο καλύτερος αρχίζει να αποδίδει στα στάνταρ του, ο υποδεέστερος δεν έχει πολλές διεξόδους...

Η τεσσάρα σίγουρα ενοχλεί και δεν ξέρω (μόνο ο χρόνος θα δείξει) αν μπορούν στον Πειραιά να επικεντρωθούν στο α' ημίχρονο και να συνεχίζουν να χτίζουν ή θα αποπροσανατολιστούν από το τελικό αποτέλεσμα και θ' αρχίσουν να κυνηγούν χίμαιρες. Ελπίζω να μην παρασυρθούν στην κατηφόρα, δεδομένου ότι έχουν ατελείωτο δρόμο ακόμα οι όμιλοι...

Πηγή: Goal

Παρί Σεν Ζερμέν Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός