Με το φτωχό μου το μυαλό ...λέω εγώ

Αν το πλάνο λέει, για παράδειγμα, «Τις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές περιμένουμε 4-6 βαθμούς» ή είναι περισσότερο μακροχρόνιο και λέει ότι θα έχει βγει αν τη σεζόν ο Παναθηναϊκός τελειώσει με 50+ βαθμούς ή δεν ενδιαφέρουν οι βαθμοί και το αντικείμενο είναι να στηθεί μια νέα ομάδα. Εκτός αν είναι ακόμα πιο μακροχρόνιο και στόχος είναι μια ομάδα που θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα σε πέντε χρόνια όπως είχε στόχο ο Ντέμης το 2004. Για να κριθεί ένα σχέδιο πρέπει να είναι γνωστό εκ των προτέρων. Κατόπιν εορτής, όλα είναι εύκολα, όπως με τα γκολ που μονίμως κάποιος έχει δει στον ύπνο του ότι ένας συμπαίκτης του θα σκοράρει. Μόνο που κανένας δεν το λέει πριν το ματς.

Ο λόγος που δεν το λέει είναι ότι από τη στιγμή που το πει κρίνεται. Αλλο να πει ο παίκτης σήμερα θα σκοράρω και να σκοράρει και άλλο να το πει πριν το ματς.

Δεν ισχύει μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως. Είναι τόσο σπάνιο που η φάση στο 5 inning του ματς ανάμεσα στους Yankees και τους Cubs που ο Babe Ruth δείχνει το σημείο που θα στείλει την μπάλα στα bleachers είναι θρυλική από το 1932.

Στον Παναθηναϊκό είναι σαφές ότι κανένας δεν τολμάει να πει κάτι πιο συγκεκριμένο από τα τετριμμένα «κατεβαίνουμε για να κερδίσουμε κάθε ματς».

Ορισμένα πράγματα δεν χρειάζεται να εξηγηθούν για να φανούν οι στόχοι. Πρώτο στόχος είναι ο Παναθηναϊκός να φτιάξει έδρα, δηλαδή να παίρνει τα ματς στη Λεωφόρο ώστε οι οπαδοί να νιώθουν «12ος παίκτης» και σημαντικοί. Αυτό σημαίνει ότι αντέχονται μία δύο ισοπαλίες, όπως στο ματς με τη Βέροια, αλλά μετά από βαριά ήττα που θα χαλάσει το σερί της Λεωφόρου, ο Αναστασίου δεν θα μείνει.

Με τους βαθμούς αμφιβάλλω αν στη διοίκηση του Παναθηναϊκού υπάρχει στόχος. Οχι φλου, αλλά στόχος με αριθμούς. Πέρυσι στη χειρότερη σεζόν της ιστορίας του ο Παναθηναϊκός πήρε 1,33 βαθμούς το ματς, τερματίζοντας με 40 βαθμούς. Αν εφέτος με τέσσερα ματς περισσότερα τερματίσει με λιγότερους από 45 βαθμούς θα έχει κάνει χειρότερη χρονιά από πέρυσι. Το ίδιο αν χάσει από τον Ολυμπιακό, αφού πέρυσι πήρε δύο ισοπαλίες μετά από καλές εμφανίσεις.

Για να είμαστε λοιπόν ρεαλιστές, αξιοπρεπής χρονιά για τον Παναθηναϊκό θα είναι αν μαζέψει 50+ βαθμούς, κερδίσει κατά προτίμηση στη Λεωφόρο τον Ολυμπιακό και πάρει το ένα από τα δύο ματς με τον ΠΑΟΚ.

Ενδιαμέσως πριν τη λήξη της σεζόν θα πρέπει να μην κάνει σερί από ήττες, να μη γίνει ζημιά με πάνω από τρία γκολ και να κάνει ένα σερί από νίκες ώστε να μπορέσει να προβληθεί επικοινωνιακά το «Η νέα ομάδα του Αναστασίου».

Σε παίκτες πρέπει να βγει ένας πιτσιρικάς που θα γουστάρει η κερκίδα και αν δεν υπάρξει τέτοιος, ένας τουλάχιστον ξένος παίκτης που θα είναι crowd pleaser.

Από τους υπάρχοντες παίκτες δυστυχώς οι καλοί Ελληνες είναι αμυντικοί που δύσκολα γίνονται ινδάλματα. Από στιλ ελπίδες να γίνει πουλέν της κερκίδας έχει ο Ατζαγκούν και μια μικρή ελπίδα ο Μουζακίτης.

Στο περίπου αυτοί είναι οι πραγματικοί στόχοι της διοίκησης του Παναθηναϊκού. Δεν χρειάζεται ούτε να τους ορίσει ούτε καν να τους ξέρει. Τους ορίζει η πόρνη η ζωή και η μπάλα. Η πραγματικότητα που λέει ότι και τρελαμένος να είναι ένας πρόεδρος με τον προπονητή του, που ο «Αλαφού» με τον Ζεσουάλντο ήταν, αν δεν φέρνει τα αποτελέσματα και η ομάδα δεν παίζει την μπάλα που η κερκίδα αντέχει, θα πάρει πόδι.

Πηγή: SportDay