Απέναντι σε μια καλά οργανωμένη και πολυπρόσωπη άμυνα όπως αυτή του ΟΦΗ, που έκλεισε ακόμα περισσότερο μετά την αποβολή στο ημίχρονο της επανάληψης, χρειάζονται ιδέες, κάθετες μπαλιές και ταχύτητα σκέψης. Ο Παναθηναϊκός για 65 λεπτά δεν είχε τίποτα απ' όλα αυτά - είχε διάθεση, είχε τρεξίματα, είχε πάθος αλλά αυτά δεν αρκούν. Ειδικά όταν έχεις και άγχος και σε τόσο κακή βραδιά τον Ζέκα, που περισσότερο χάλαγε ό,τι καλό πήγαινε να γίνει, τότε περιμένεις ένα λάθος του αντιπάλου, ένα καλό στημένο, μια έμπνευση ενός παίκτη που έχει την ικανότητα στο ένας εναντίον ενός, ώστε να φτάσεις στο γκολ.

 

 

Η άμυνα του ΟΦΗ όμως δεν έκανε λάθη - με εξαίρεση τη φάση της αποβολής, τα στημένα του Παναθηναϊκού δεν ήταν της προκοπής και στο ένας με έναν, όποτε δοκίμασε ο Μπεργκ ή ο Αμπεΐντ, δεν βγήκε κάτι καλό. Θολωμένος έμοιαζε ο Παναθηναϊκός και εγκλωβισμένος και παρ' ότι έπαιζε με παίκτη παραπάνω, δεν του έβγαινε τίποτα απ' ό,τι δοκίμαζε είτε από δεξιά με τα ανεβάσματα του Μαρινάκη, είτε από αριστερά με τον Νάνο, είτε από τον άξονα, όπου υπήρχε πολυκοσμία. Μέχρι που κάπου εκεί στο 65', εγένετο φως! Η μπάλα κυκλοφόρησε γρήγορα, ο Ατζαγκούν τη μοίρασε σωστά κι ο Μπεργκ έπαιξε το ένα - δύο και εκτέλεσε σαν killer, σαν αυτό δηλαδή που είδε πάνω του ο Αναστασίου και επέμεινε τόσο για την απόκτησή του. Οχι μέσα στην καρδιά της αντίπαλης περιοχής, που είναι το φόρτε του, αλλά στα όριά της. 

 

 

Το γκολ του Μπεργκ, θα περίμενε κανείς ότι θα απελευθέρωνε τους παίκτες του Παναθηναϊκού, σε συνδυασμό και με το αριθμητικό πλεονέκτημα. Οτι από τη στιγμή που οι Κρητικοί θα αναγκάζονταν να βγουν από το καβούκι τους και να κυνηγήσουν την ισοφάριση, οι «πράσινοι» θα έβρισκαν χώρους και τρόπους να ψάξουν για το δεύτερο γκολ. Ο φόβος όμως τελικά φυλάει τα έρημα, η ανάγκη να κρατηθεί η νίκη τους έκανε επιφυλακτικούς, η αλλαγή του Μαρινάκη που τραυματίστηκε έφερε τον Τριανταφυλλόπουλο δεξιά που δεν είναι δεξί μπακ και ο Αναστασίου καλού - κακού έβαλε τον Μέντες αντί του Πράνιτς, περνώντας έτσι και ένα μήνυμα στους παίκτες του: «τον νου σας πίσω, πώς θα κρατήσουμε το 1-0 και όχι πώς θα κάνουμε το 2-0 και θα κλειδώσουμε το ματς». Η αποβολή του Ρισβάνη, που επανέφερε την αριθμητική ισορροπία, έκανε τα τελευταία λεπτά ακόμα πιο αγχωτικά για τους παίκτες, τον προπονητή και τον κόσμο του Παναθηναϊκού, ο Ατζαγκούν είχε ένα υπέροχο σουτ που πέρασε λίγο άουτ και τίποτα τελικά δεν άλλαξε μέχρι το τελευταίο σφύριγμα. Μένει να δούμε στα επόμενα παιχνίδια αν τουλάχιστον άλλαξε λίγο η ψυχολογία των παικτών του Παναθηναϊκού μετά από μια νίκη που είχαν τόσο μεγάλη ανάγκη.

Πηγή: SportDay

Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS