Την άγχωνε η «να τελειώνουμε» ανάγκη της. Αν μπορούσε να παίξει σε ένα παιχνίδι την άνοδο και την επιστροφή της από τη Γ' στη Super League, η ΑΕΚ θα αποδεχόταν την πρόσκληση ακόμη και αν έπρεπε να παίξει με αντίπαλο την Μπάγερν Μονάχου. Θα προτιμούσε να δοκιμάσει την τύχη της απέναντι στην Πρωταθλήτρια Ευρώπης ακριβώς επειδή λαχταράει να πατήσει το γκάζι και να επιστρέψει το συντομότερο δυνατόν στη Super League.

 

 

ΚΡΑΤΟYΣΕ την ανάσα της μέχρι τώρα, και τρωγόταν με τα ρούχα της, μέχρι που ήρθε η πρώτη αγωνιστική, το πρώτο γκολ, η πρώτη νίκη, το πρώτο χειροκρότημα, το πρώτο τραγούδι να της διώξει ένα μέρος του εκνευρισμού, να την κάνει να νιώσει καλύτερα.

 

 

 

ΕΝΑΣ ΦIΛΟΣ, που αντιμετώπισε μία δεύτερη έκδοση της ΑΕΚ σε φιλικό «ξεμούδιασμα» το απόγευμα της Δευτέρας στα Σπάτα, μου εξηγούσε πόσο πιο απελευθερωμένοι έμοιαζαν, συγκριτικά με τη στάση τους, τη γλώσσα του σώματός τους, των προηγούμενων ημερών, ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές. Νιώθουν καλύτερα. Αρχίζουν να λύνονται. Φυσιολογικά όλα αυτά.

 

 

 

ΤΟ ΔΕYΤΕΡΟ μεγάλο δώρο προς τον προπονητή και τους παίκτες στον ψυχολογικό τομέα θα το κάνει ο Δημήτρης Μελισσανίδης τη στιγμή που θα παρουσιάσει τα σχέδιά του για το νέο γήπεδο και να βάλει δημόσια έναν ορίζοντα έναρξης και αποπεράτωσης του έργου. Διότι από την ίδια στιγμή η κοινωνία που απαρτίζεται από φιλάθλους και media θα στρέψει εκεί την προσοχή της και θα αφήσει για λίγο την ομάδα να μονταριστεί και να ρολάρει χωρίς πίεση, χωρίς πρεμούρα, χωρίς τον εκνευρισμό της ανυπομονησίας όλων να δουν την ΑΕΚ να σκορπάει 5άρες στη Γ' Εθνική.

 

 

ΤΟ ΧΡΕΙAΖΟΝΤΑΙ πολύ οι παίκτες και οι προπονητές να φύγει για λίγο η καυτή ανάσα της πρεμούρας από τα αυτιά, την πλάτη, το μυαλό τους. Να καλμάρουν και να συγκεντρωθούν στη δουλειά τους δίχως τον εκνευρισμό του «άντε, να τελειώνουμε» άγχους που έχει δημιουργηθεί στην ΑΕΚ. Πάλι καλά που άρχισε και το πρωτάθλημα, διότι αν καθυστερούσε κι άλλο η ΑΕΚ θα ήταν ικανή να δημιουργήσει εσωτερική κρίση.

Πηγή: SportDay

Ποδόσφαιρο SPORTS