Το βράδυ, όμως έπεσα από τα σύννεφα. Επαθα πλάκα. Είδα ένα Παναθηναϊκό να τον πίνεις στο ποτήρι. Λες και τον είχε ακουμπήσει με το ραβδάκι της κάποια καλή νεράιδα. Εντελώς μεταμορφωμένος, δεν έχει καμιά σχέση με την ομάδα σκιάχτρο που βλέπαμε σε όλα τα προηγούμενα παιχνίδια. Μιλάμε για μηχανές μεγάλου κυβισμού. Που όσο κυλούσαν τα λεπτά, τόσο περισσότερο έτρεχαν και πρέσαραν σε όλους τους χώρους του γηπέδου. Και πέρα από τη δύναμη και τη φρεσκάδα που είχαν όλοι οι πράσινοι παίκτες. Είδα και κάτι αυτοματισμούς, που ούτε καν τους φανταζόμουν από αυτούς τους συγκεκριμένους παίκτες. Γρήγορο , μοντέρνο ποδόσφαιρο και για πρώτη φορά μετά από χρόνια είδα ένα Παναθηναϊκό να έχει όμορφη ανάπτυξη και δημιουργία. Καθώς και τόσο καλή συνοχή στην άμυνα. Και μπράβο στον Αναστασίου, που έκανε επιτέλους ένα εξαιρετικό στήσιμο και στις τρεις γραμμές.

Αυτό που έκανε. Όμως, μπαμ από μακριά, ήταν η αδελφοσύνη που έχουν αναπτύξει μεταξύ τους όλοι οι πράσινοι. Λες και έχουν φτιάξει μια Μασονική στοά και ο ένας δίνει την ζωή του για τον άλλον. Και το σημαντικό είναι ότι αυτό το έχουν μεταδώσει και στην εξέδρα. Μηδέν γκρίνια, μηδέν μουρμούρα, όλοι αδελφομένοι για να πάει η ομάδα μπροστά. Κρατάω, όμως, μια πισινή. Θ συνεχιστεί αυτή η ανοδική πορεία, ή μήπως, αυτό που είδαμε χθες ήταν ένα βεγγαλικό;

Εν πάση περίπτωση, θυμηθείτε ένα όνομα που θα σας πω: Ρεσβάνης. Χρόνια είχα να δω ένα τέτοιο ταλέντο σέντερ μπακ. Κυπαρισένιος, στιλάτος, γρήγορος, δυνατός, με τεράστιο άλμα και με ένα προσόν σπάνιο για στόπερ. Ξέρει μπάλα, δεν είναι κατσαπλιάς. Διαθέτει φοβερή πάσα. Είτε μάκρυνε, είτε κοντινή, λες και είναι κομμένη με αζυμούθιο. Αυτό που χρειάζεται είναι να πάρει ακόμα πέντε κιλά, όχι λίπους , αλλά μυϊκής μάζας. Τίποτα άλλο....

Πηγή: real.gr

Ελλάδα Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός SPORTS