Αν υπάρχει μια δυσάρεστη έκπληξη στο ξεκίνημα της Πριμέρα Ντιβισιόν, αυτή είναι αναμφίβολα η Ρεάλ Σοσιεδάδ. Η ομάδα – αποκάλυψη του περσινού πρωταθλήματος, η ομάδα που εντυπωσίασε τους πάντες με τη φρεσκάδα της και το θεαματικό ποδόσφαιρο που έπαιξε, φέτος τα έχει βρει σκούρα και πασχίζει να βρει το ρυθμό που θα της επιτρέψει να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε πέρσι.

Αν και ξεκίνησε εντυπωσιακά, κερδίζοντας εύκολα 2-0 τη Χετάφε στην πρεμιέρα και αποκλείοντας τη Λυών στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ με δύο μεγάλες νίκες, η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Στο πρωτάθλημα μετράει πια έξι συνεχόμενες αγωνιστικές χωρίς νίκη και το Τσάμπιονς Λιγκ δεν την έχει βοηθήσει να σηκώσει κεφάλι αφού έχει χάσει και τα δύο παιχνίδια του ομίλου κόντρα στη Σαχτάρ και τη Λεβερκούζεν.

Η αλήθεια είναι πως θα ήταν υπερβολικό να περιμένουμε από τους Βάσκους να παρουσιάσουν και φέτος το ίδιο πρόσωπο. Τουλάχιστον στο ξεκίνημα της σεζόν. Με νέο προπονητή, τον Αρασάτε αντί του Μοντανιέ και χωρίς τον ηγέτη της μεσαίας γραμμής, Ιγιαραμέντι, που έκανε το μεγάλο άλμα για τη Ρεάλ Μαδρίτης, η Σοσιεδάδ μπήκε σε μία χρονιά που προμηνύεται δύσκολη, έχοντας να παλέψει σε τριπλό ταμπλό (πρωτάθλημα, κύπελλο και Τσάμπιονς Λιγκ) με ένα ρόστερ που δεν έχει ούτε την εμπειρία ούτε το απαραίτητο βάθος.

Όπως είναι λογικό, όλο το βάρος στη προετοιμασία έπεσε στη διπλή αναμέτρηση με τη Λυών που θα έκρινε την επιστροφή της Σοσιεδάδ στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια. Το κόστος ήταν υψηλό. Από το ξεκίνημα της προετοιμασίας στις αρχές Ιουλίου, οι 18 από τους 23 παίκτες της πρώτης ομάδας έχουν αντιμετωπίσει κάποιο πρόβλημα τραυματισμού με αποτέλεσμα ο Αρασάτε να μην έχει ούτε μία φορά όλη την ομάδα στη διαθεσή του.

Αγωνιστικά, η ομάδα έχει χάσει τη σπιρτάδα και τον κάθετο τρόπο παιχνιδιού της κι έχει γίνει προβλέψιμη για τον αντίπαλο. Δημιουργικά δεν θυμίζει σε τίποτα την περσινή ομάδα του Μοντανιέ, δύσκολα δημιουργεί ευκαιρίες και ακόμα πιο δύσκολα φτάνει στο γκολ. Κόντρα στη Λεβερκούζεν την Τετάρτη μπορεί να είχε περισσότερη ώρα την μπάλα στην κατοχή της όμως με εξαίρεση ένα ή δύο καλά δεκάλεπτα, της έλλειψε η ένταση και επιθετικά φάνηκε ελάχιστα απειλητική. Το ίδιο συνέβη και στο τελευταίο ματς πρωταθλήματος κόντρα στη Σεβίλλη, όπου η κατοχή της μπάλας (σε ποσοστό 65%) και ο έλεγχος του ρυθμού δεν μεταφράστηκαν σε ουσιαστικές ευκαιρίες για γκολ. Καθοριστικό ρόλο εδώ έχει παίξει η απώλεια του Ιγιαραμέντι, ενός παίκτη – κλειδί στην ομαλή κυκλοφορία της μπάλας στη μεσαία γραμμή.

Η μεγαλύτερη έκπληξη της περσινής Σοσιεδάδ ήταν ότι κατάφερε να κάνει αυτή την εκπληκτική πορεία χωρίς να έχει ένα σέντερ φορ κλάσης. Ο Αγιρέτσε μπορεί να πέτυχε τα καθοριστικά γκολ στις τελευταίες αγωνιστικές όμως δεν είχε την απαιτούμενη σταθερότητα στη διάρκεια τη σεζόν, ενώ ο αντικαταστάτης του, Ντιέγο Ιφράν...ας το αφήσουμε καλύτερα. Με την απόκτηση του Σεφέροβιτς η κατάσταση – με μια πρώτη ματιά - δεν φαίνεται να έχει βελτιωθεί ιδιαίτερα σε αυτόν τον τομέα κι έτσι το βάρος στο σκοράρισμα πέφτει ξανά – σχεδόν αποκλειστικά – στους δύο εξτρέμ, τον Βέλα και τον Γκριεζμάν. Αν δεν τραβήξουν αυτοί, γκολ η Σοσιεδάδ δεν μπορεί να περιμένει.

Ο Χαγκόμπα Αρασάτε είναι ένας νέο προπονητής που έχει ακόμα πολλά να αποδείξει. Η διοίκηση τον προτίμησε αντί του Τάτα Μαρτίνο (πριν αυτός πάει στην Μπαρτσελόνα) γιατί σαν άνθρωπος “de la casa” γνώριζε καλά την ομάδα και θα μπορούσε να χτίσει πάνω στην περσινή επιτυχία χωρίς να αλλάξει το προφίλ και την αγωνιστική φιλοσοφία της ομάδας. Μόνο που η Σοσιεδάδ ήταν πέρσι η ομάδα – έκπληξη ακριβώς επειδή είχε την ικανότητα να αιφνιδιάζει τους αντιπάλους της, ένα πλεονέκτημα που δεν έχει χάσει πια αφού όλοι έχουν μάθει καλά το παιχνίδι της.

Η κατάσταση που βιώνει πάντως δεν είναι πρωτόγνωρη. Όλοι θυμόμαστε το εντυπωσιακό φινάλε της Σοσιεδάδ πέρσι με την κατάκτηση της τέταρτης θέσης, ξεχνάμε όμως ότι στο ξεκίνημα της χρονιάς τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Πέρσι τέτοια εποχή, με την ολοκλήρωση της δέκατης αγωνιστικής η ομάδας βρισκόταν στη ζώνη του υποβιβασμού μετά από μία εντός έδρας ήττα από την Εσπανιόλ. Η αντεπίθεσή της ξεκίνησε την επόμενη εβδομάδα και περνώντας νικηφόρα από το “Λα Ροσαλέδα” κόντρα στη Μάλαγα, δεν ξανακοίταξε ποτέ πίσω.

Για μία νεανική και άπειρη ομάδα που έχει δει την αυτοπεποίθησή της να κλονίζεται μετά από ένα δύσκολο ξεκίνημα, το καλύτερο φάρμακο είναι ένα σερί καλών αποτελεσμάτων που θα της δώσει νέα ψυχολογία και δυναμική. Η εκτός έδρας αναμέτρηση με την προβληματική Ράγιο στη Μαδρίτη αυτό το Σάββατο είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα.

Πηγή: Gazzetta.gr

SPORTS