Δεν είναι μόνο ελληνικό, φίλοι μου, το φαινόμενο της πρόωρης, της “δεν θα προλάβεις την πρώτη παρέλαση” αλλαγής προπονητή στο ποδόσφαιρο. Το βλέπεις να συμβαίνει, να έχει συμβεί προτού καν μπει ο Οκτώβριος στην Γερμανία, στην Ιταλία, σε πρωταθλήματα πολύ πιο σύγχρονης αντίληψης από την ελληνική. Βλέπεις να τρίζει η καρέκλα ενός εκ των ικανότερων και πιο ακριβών προπονητή του πλανήτη, του Κάρλο Αντσελότι στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Κοιτάζεις τα πρωτοσέλιδα που έφτιαξαν η AS και η Marca στον Ιταλό τις επόμενες μέρες μετά την ήττα από την Ατλέτικο και πιάνεις τον εαυτό σου με το “για δες, “χειρότερη” αντίδραση από την ελληνική” σχόλιο. Υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά: τουλάχιστον στις 7 εκ των 10 περιπτώσεων που προκύπτει απόλυση προπονητή στα προηγμένα πρωταθλήματα διαπιστώνεις, όταν τις σκαλίζεις, ότι αυτός που αποχωρεί είχε επιλεγεί και προσληφθεί με σχέδιο, με όραμα, με μια ιδέα, με μια κάποια λογική. Είναι, συνήθως, ένα σχέδιο που απέτυχε, όχι μια ... φαεινή ιδέα που πήγε άκλαυτη, ούτε μια ρουτινιάρικη πρόσληψη που έγινε μόνο για το θεαθήναι ή με παρωχημένη αντίληψη.

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr

Ποδόσφαιρο SPORTS