Θα ήμουν ψεύτης, αν έλεγα ότι απέφυγα επίτηδες να γράψω για την εκδημία του Γιώργου Αμερικάνου. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, δεν θα άντεχα να γράψω μια τρίτη και (ελέω της φλυαρίας μου, αλλά κυρίως του σεβασμού και της ευγνωμοσύνης που αισθάνομαι σε όλη μου τη ζωή για τους σκαπανείς του μπάσκετ) μια τέταρτη και μια πέμπτη νεκρολογία μέσα σε πέντε μέρες!

Είχα κάνει την... κακή αρχή με τον Σεργκέι Μπέλοφ την Παρασκευή και το Σάββατο και ομολογώ πως στο άκουσμα του χαμού του Αμερικάνου πάγωσα και συνάμα κέρωσα! Όσο κι αν στην προκειμένη περίπτωση το αγγελτήριο έμοιαζε με το χρονικό ενός προαναγγελθέντος (από την ώρα που ο “Παγκόσμιος” κτυπήθηκε από το πρώτο εγκεφαλικό, τον Σεπτέμβριο του 2010), θανάτου, η απώλεια τάραξε συθέμελα το μπάσκετ, τον αθλητισμό και σύμπασα την ελληνική κοινωνία...

Διάβασε περισσότερα στο: Η Πατρίς ευγνωμονούσα... | gazzetta.gr

Ελλάδα ΑΕΚ Μπάσκετ SPORTS