Οι δύο από τις κορυφαίες ομάδες της ηπείρου στο μπάσκετ, προϊόντα αυτής της μικρής χώρας. Μιας χώρας που η δημοτικότητα του συγκεκριμένου αθλήματος αγγίζει εκείνη του «βασιλιά», του ποδοσφαίρου

Εκατομμύρια οι υποστηριχτές των «ερυθρόλευκων». Εκατομμύρια και των «πράσινων». Αθλητικό γεγονός πανευρωπαϊκής διάστασης ο κάθε αγώνας τους. Κι αυτό το αθλητικό γεγονός αδυνατούμε να το χαρούμε και να το προσεγγίσουμε μπασκετικά σ' αυτή τη χώρα! Εξαιτίας των οργανωμένων οπαδών ένθεν κακείθεν (μερικές εκατοντάδες χαλασμένοι) και του κλίματος που καλλιεργείται πριν από κάθε ματς από τις διοικήσεις των δύο ΚΑΕ.

Κεκλεισμένων των θυρών είναι ο αποψινός αγώνας. Αδειο το ΣΕΦ εξαιτίας όσων συνέβησαν στον περσινό τελευταίο τελικό. Που συνέβησαν εξαιτίας όσων είχαν προηγηθεί στους προηγούμενους. Που συνέβησαν εξαιτίας των όσων έγιναν στον τελικό του Κυπέλλου. Που συνέβησαν, μπλα, μπλα, μπλα! Και το γαϊτανάκι δεν έχει τελειωμό

Κεκλεισμένων των θυρών θα παίξουν τα αστέρια των δύο ομάδων, αφού αδυνατούμε με γεμάτες εξέδρες να τους επιτρέπουμε να παίζουν ως αντίπαλοι. Πρόκειται για μεγάλη ντροπή και ασέβεια, αλλά δεν παρατηρώ (τόσους όσους θα έπρεπε) να ντρέπονται και να πασχίζουν για να το αλλάξουν όσοι μπορούν

Εκατομμύρια ευρώ, που δεν τα παίρνουν πίσω αφού δεν υπάρχει τέτοια οικονομική βάση ανταπόδοσης, βάζουν κάθε σεζόν οι Αγγελόπουλοι και ο Γιαννακόπουλος για να συντηρήσουν (στο μέτρο του δυνατού) τις ομάδες-στολίδια τους. Κι αντί το πρώτο τους μέλημα να είναι το πώς τα «στολίδια» θα ομορφαίνουν πάντα τη «βιτρίνα» στην οποία εκτίθενται, θρυμματίζουν πότε ο μεν και πότε οι δε τη «βιτρίνα» σε μια ατελείωτη κούρσα μισαλλοδοξίας! Ανόητο και επικίνδυνο

Ο δρόμος στον οποίον διολισθαίνουν (να την πούμε πάση θυσία στον αντίπαλο) είναι αδιέξοδος. Αρκεί να κοιτάξουν γύρω τους στο ποδοσφαιρικό εγχώριο παράδειγμα και πόσο συγκινεί πλέον αυτό το παλιό μοντέλο οπαδισμού τις πλατιές μάζες

Αρκεί, επιπλέον, να κοιτάξουν λίγο πιο μακριά, μέχρι την Ισπανία. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ μας είναι ό,τι η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Οι συμπεριφορές των διοικήσεών τους, όμως, με τις δικές μας απέχει όσο η γη από το φεγγάρι

Διερωτήθηκαν ποτέ γιατί το δικό μας «διοικητικό μοντέλο επικοινωνίας» δεν το αντιγράφουν, δεν το υιοθετούν; Είναι ηλίθιοι; Διερωτώνται άραγε οι Αγγελόπουλοι και ο Γιαννακόπουλος αν αυτές οι κοκορομαχίες τους (για να αποδείξουν στους εαυτούς τους και στον κάθε καμένο ότι ο απέναντι είναι πιο λίγο μάγκας) έλκουν ή μήπως απωθούν τους (αμέτρητους) εν δυνάμει πελάτες τους;

Βάζω δύσκολα; Μου φαίνονται απλά. Οποια πλευρά από τις δύο πρώτη αρχίσει να αδιαφορεί για ό,τι αν λέει κι αν κάνει η απέναντι, αυτή -έστω και μεσομακροπρόθεσμα, αν όχι βραχυπρόθεσμα- εντέλει θα είναι και η ουσιαστική νικήτρια στην εξωαγωνιστική παρτίδα, έχοντας αποκομίσει πολλαπλάσια οφέλη απ' ό,τι τώρα

Οι χαρτοπόλεμοι, οι δηλώσεις, οι απαντήσεις και το όλο σκηνικό των αντεγκλήσεων μπορεί να προσφέρουν μια εφήμερη ευεξία στον ματαιόδοξο διοικητικό και στον κάθε χουλιγκάνο («είδες ρε η προεδράρα;»), αλλά οδηγούν μαθηματικά στη σταδιακή απαξίωση

Οποιοσδήποτε νοήμων το αντιλαμβάνεται αμέσως. Και, διάολε, είναι νοήμονες και οι Αγγελόπουλοι και ο Γιαννακόπουλος. Φαίνεται από τις υπόλοιπες επαγγελματικές τους δραστηριότητες. Αρκεί να βρουν το θάρρος να αρνηθούν (να μην υποκύψουν όπως κάθε εθισμένος) την επόμενη φορά την ένεση με τη χαλασμένη δόση οπαδισμού που πουλάνε τα βαποράκια δίπλα τους

Πηγή: Goal

Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS Ολυμπιακός