Κοιτάζοντας πίσω

Ο Μάσιμο Μοράτι ανέλαβε πρόεδρος στους «νερατζούρι» το 1995 καθώς αντικατέστησε τον Ερνέστο Πελεγκρίνι στον προεδρικό θρόνο της Ίντερ και στο παρελθόν ο πατέρας του, Άντζελο Μοράτι διετέλεσε πρόεδρος της ομάδας στην «χρυσή εποχή» το διάστημα 1955 – 1968. Μάλιστα την περίοδο που ανέλαβε την προεδρία ο Μάσιμο Μοράτι η ομάδα δεν πήγαινε καλά στο πρωτάθλημα και παρουσίαζε σημάδια μεγάλης αγωνιστικής κάμψης. Κατά την περίοδο της προεδρίας του οι επιτυχίες ήταν πολλές όπως πολλές ήταν και οι αλλαγές προπονητών, καθώς όπως λέγεται στην Ιταλία, ο Μοράτι θεωρείται «προπονητοφάγος». Η Ίντερ κατέκτησε με αυτόν στην προεδρία 5 πρωταθλήματα Ιταλίας, 4 κύπελλα Ιταλίας, 4 Ιταλικά Σούπερ Καπ, 1 Τσάμπιονς Λίγκ, ένα Διηπειρωτικό Πρωτάθλημα και ένα κύπελο UEFA. Μάλιστα το 2010 η Ίντερ έκανε το τρέμπλ και έγινε η μοναδική Ιταλική ομάδα που φτάνει σε τέτοια επιτυχία.

Eπίσης, προχώρησε σε κάποιες πολύ μεγάλες μεταγραφικές κινήσεις στα χρόνια της προεδρίας του. Το ποσό των 48 εκ. ευρώ που δαπάνησε για την απόκτηση του Κρίστιαν (Μπόμπο) Βιέρι το καλοκαίρι του 1999 αποτέλεσε παγκόσμιο ρεκόρ για την εποχή. Εξάλλου από την Ίντερ έχουν περάσει πολλοί ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης τα τελευταία χρόνια όπως οι Ρονάλντο, Ρομπέρτο Μπάτζιο, Κρέσπο, Ετό, Ιμπραϊμοβιτς, Βιεϊρά, Σνάιντερ, Λουίς Φίγκο και άλλοι.

Εδώ και μερικά χρόνια όμως, το Ιταλικό ποδόσφαιρο δείχνει να μην μπορεί να ανταγωνιστεί το Αγγλικό ή το Ισπανικό κυρίως λόγω της οικονομικής κατάστασης που βρίσκονται οι Ιταλικοί σύλλογοι. Με πρώτο παράδειγμα την Ρόμα που πουλήθηκε σε Αμερικάνους επενδυτές φαίνεται πως η πώληση σε επιχειρηματίες με πολλά χρήματα για επενδύσεις αποτελεί μονόδρομος για τις Ιταλικές ομάδες. Με εξαίρεση την Γιουβέντους που προχώρησε σε μία κομβικής σημασίας ενέργεια φτιάχνοντας το πρώτο ιδιόκτητο γήπεδο στην Ιταλία, οι υπόλοιπες ομάδες δυσκολεύονται να παραμείνουν ανταγωνιστικές στις ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις αλλά και να ανταπεξέλθουν στα χρέη που έχουν συσσωρευτεί τα τελευταία χρόνια.

Η επόμενη μέρα

Ο Ινδονήσιος κροίσος, Έρικ Τοχίρ, απέκτησε το 70% των μετοχών της Ίντερ ενώ ήδη έχει στην κατοχή του την αμερικάνικη ομάδα ποδοσφαίρου DC United. Επεκτείνεται μάλιστα και πέρα από το ποδόσφαιρο καθώς είναι μέλος της σύμπραξης που ανέλαβε τους Philadelphia 76ers στο μαγικό χώρο του NBA. Επίσης στην κατοχή του 43χρονου επιχειρηματία βρίσκονται και οι Αtria Muda BritAma Jakara και Indonesia Warriors του Ινδονησιακού μπάσκετ. Όσον αφορά την κάλυψη της θέσης του προέδρου του συλλόγου ο Μάσιμο Μοράτι δήλωσε πως «δεν χρειάζεται να αποφασιστεί τώρα αλλά εξαρτάται μόνο από εμένα. Υπάρχει πολύ μεγάλη ικανοποίηση που η ομάδα καταλήγει σε χέρια πολύ αξιόπιστων ανθρώπων».

Τα χρήματα που χρειάστηκε να δαπανήσει ο Ινδονήσιος επιχειρηματίας έφτασαν τα 430 εκ. δολάρια και αν και ακόμα δεν έχει ειπωθεί κάτι από τα επίσημα χείλη της νέας ιδιοκτησίας θεωρείται σίγουρο ότι κάποια από τα παραπάνω χρήματα θα χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση της ομάδας στο μεταγραφικό παζάρι του Ιανουαρίου.

Νέα τάση;

Η Ίντερ είναι η δεύτερη ομάδα που εξαγοράζεται από ξένους επιχειρηματίες μετά την αλλαγή ιδιοκτησίας στην Ρόμα, με την Ροζέλα Σένσι να συναινεί στην παραχώρηση του πλειοψηφικού πακέτου της ομάδας σε Αμερικανούς επιχειρηματίες το 2011. Το ενδιαφέρον για τους Ιταλικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους θα αυξάνεται όλο και περισσότερο ειδικά εάν το εγχείρημα των παραπάνω αποδειχθεί θετικό. Αυτό όμως εγκυμονεί αρκετούς «κινδύνους».

Στην Ιταλία το ποδόσφαιρο παραδοσιακά διοικείται από ισχυρές Ιταλικές οικογένειες και μία τέτοια αλλαγή θα επηρέαζε αρκετά τον χαρακτήρα του. Η αλήθεια βέβαια είναι πως η έλευση ενός οικονομικά δυνατού επενδυτή δίνει στην Ίντερ την δυνατότητα να αποπληρώσει πιο εύκολα τα χρέη της αλλά και να προχωρήσει σε περαιτέρω επενδύσεις όπως η δημιουργία νέου γηπέδου που θα δώσει άλλο αέρα στην ομάδα.

Από την άλλη πλευρά, οι αλλαγές στα πρόσωπα που διοικούν τις Ιταλικές ομάδες θα μας στερήσει αρκετές προσωπικότητες του χώρου. Για παράδειγμα οι κόντρες του Σίλβιο Μπερλουσκόνι της Μίλαν με τον Μάσιμο Μοράτι ήταν επικές όλα αυτά τα χρόνια και με την έλευση νέων – ξένων επενδυτών αυτές οι «συγκινήσεις» θα εξαλειφθούν. Οι επιχειρηματίες όπως ο Τοχίρ ενδιαφέρονται περισσότερο για την επιτυχία και όχι για την δόξα και την προβολή, κάτι το οποίο είναι σήμα κατατεθέν του Ιταλικού ποδοσφαιρικού στερεώματος. Απομένει να δούμε τα αποτελέσματα της επένδυσης τους.

Πηγή: overlap.gr

Ποδόσφαιρο SPORTS