Μπράβο, λοιπόν, στον Ολυμπιακό για τη χθεσινή εμφάνιση στο Ντα Λουζ και περισσότερα μπράβο στον Μισέλ για την 11άδα που επέλεξε, καθώς και για τον τρόπο που έστησε την ομάδα του απέναντι στην Μπενφίκα.
Πρώτα να εξηγήσω, όμως, ότι η κριτική μου για το χθεσινό ματς εστιάζεται βασικά στο Α’ ημίχρονο, που οι συνθήκες ήταν κατάλληλες για μπάλα. Στο Β’ ημίχρονο άλλαξε το άθλημα και από ποδόσφαιρο έγινε πόλο. Φτου ξελεφτερία και όποιον πάρει ο χάρος...
Η πρώτη μεγάλη μαγκιά του Μισέλ ήταν ότι άφησε στον πάγκο αυτή την κωλοτούμπα τον Σαβιόλα και πίσω από τον Μήτρογλου έβαλε τον Ντομίνγκεζ. Πολύ πιο στέρεος ο Τσόρι και κυρίως με πιο καθαρό μυαλό. Η εκτέλεση που έκανε στο γκολ ήταν ποίημα και ζωγραφιά μαζί. Η δεύτερη μαγκιά του Ισπανού ήταν, ότι επιτέλους παράτησε το αναχρονιστικό 4-3-3 και ακολούθησε το κλασικό 4-4-2 που πάει γάντι στον Ολυμπιακό. Και η τρίτη και μεγαλύτερη μαγκιά ήταν το πρέσινγκ που εφάρμοσαν οι παίκτες του στο κέντρο του γηπέδου.
Αυτή τη φορά σεβάστηκε και έκλεισε τους χώρους και με αυτόν τον τρόπο διόρθωσε την αμυντική του λειτουργία, που στο παιχνίδι με την Άντερλεχτ ήταν να τον κλαίνε οι ρέγκες... Και επειδή η Μπενφίκα από το κέντρο και πίσω ήταν για τον γάιδαρο καβάλα, οι παίκτες του Ολυμπιακού βρήκαν τους χώρους για να σκοράρουν και να δημιουργήσουν κι άλλες πολλές κραχτές ευκαιρίες. Αν στο Β’ ημίχρονο ήταν το γήπεδο στεγνό και όχι βούρκος και πισίνα, σίγουρα ο Ολυμπιακός θα έβαζε και το δεύτερο και ίσως και το τρίτο... Σ’ αυτό θα βοηθούσε και η ίδια η Μπενφίκα, που κατά τη γνώμη μου, τα ίδια σκατά είναι με την Άντερλεχτ. Για να μην πω ότι οι Βέλγοι είχαν καλύτερη ανάπτυξη από τους Πορτογάλους.
P.S. 1. Όσο καλός είναι ο Ρομπέρτο στα τετ α τετ, τόσο κακός είναι στις εξόδους του στις σέντρες που γίνονται από τα πλάγια. Παίρνει την απόχη και κυνηγάει πεταλούδες... Δεύτερος Ελευθερόπουλος.
P.S. 2. Είναι ιεροσυλία να συγκρίνουν κάποιοι τον Μήτρογλου με τον Ιμπραήμοβιτς. Οσοι είδαν χθες τον Σουηδό, καθώς και τα γκολ που έβαλε, θα καταλάβουν τι εννοώ...
Πηγή: Real.gr