Με το φτωχό μου το μυαλό …λέω εγώ

Eπιτέλους, δικαίωση για όλους εμάς τους οπαδούς του ηγέτη Κώστα Μακρή που ήταν έτη φωτός πριν από την εποχή του. Το μεγάλο ποδοσφαιρικό του μάτι αναγνωρίστηκε από την ομοσπονδία της Αυστραλίας που προσέλαβε τον Άγγελο «Αντζι» Ποστέκογλου, που ο περουκοφόρος ηγέτης είχε φέρει προπονητή στην Πανάχα. Ο Ποστέκογλου διαδέχεται τον Γερμανό Χόλγκιερ Οσιεκ, που οδήγησε την Αυστραλία στην πρόκριση στο Μουντιάλ της Βραζιλίας αλλά στα δύο  τελευταία φιλικά με Βραζιλία και Γαλλία έχασε με δύο περιποιημένες εξάρες.

Μιλώντας για αριθμούς, με τον Γιώργο Μανούσο πρέπει να είναι η εκατοστή φορά που ένας αθλητής πιάνεται ντοπέ, λέει ότι έπαιρνε κάτι για τραυματισμό, ασθένεια ή ότι ήταν ένα συμπλήρωμα διατροφής που είχε αγοράσει και όλοι μαζί πέφτουμε από τα σύννεφα για να ανεβούμε, να ξαναπέσουμε και πάει λέγοντας. Αρχικά το ρεπορτάζ που είχε δημοσιευτεί στην «SD» έλεγε ότι είχε βρεθεί θετικός σε κορτιζόνη. Μετά  η κορτιζόνη έγινε Betamethasone, που είναι αναβολικό. Αν ο Μανούσος, που είναι και από αθλητική οικογένεια, θέλει να κρατήσει το όνομά του αψεγάδιαστο, ας πει τι ήταν αυτό που πήρε και -το σημαντικότερο- από πού το πήρε και ποιος του το έδωσε. Διαφορετικά ό,τι έχει πει είναι για την τιμή των όπλων. Περιλαμβανομένου του «μη γελάς που έπεσα, κλάψε γιατί σηκώνομαι», που έγραψε στο facebook και ομολογώ ότι δεν φωτίζει την υπόθεση.

Η Καλλονή δεν μπορεί να τιμωρηθεί, αφού σύμφωνα με τον νόμο δεν υπάρχει ευθύνη της ομάδας με πρόσφατο δεδικασμένο να είναι πρόσφατο όταν είχε πιαστεί ντοπέ ο Βαβρζίνιακ. Νομίζω όμως ότι ο νόμος πρέπει να αλλάξει και θα παραθέσω ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι μια ομάδα πάει να παίξει τελικό Κυπέλλου και εκούσια ή ακούσια ντοπάρονται οι παίκτες της με ό,τι να 'ναι. Η ομάδα κερδίζει, οι  παίκτες πιάνονται ντοπέ αλλά το κύπελλο μένει. Τι σόι δικαιοσύνη είναι ο άμεσα ωφελημένος να μένει ατιμώρητος; Ιδιαίτερα σε μια δικαιοσύνη που δίνει βαρύτητα στην ευθύνη για τις πράξεις τρίτων, όπως με τους οπαδούς που η ομάδα τιμωρείται ενώ τους ελέγχει λιγότερο από τους παίκτες της.

Πανευρωπαϊκά δεν μπορούν να ελεγχθούν οι οπαδοί εκτός γηπέδου και φάνηκε πριν από το χθεσινό ματς της Άντερλεχτ με την Παρί Σεν Ζερμέν, όταν η γαλλική αστυνομία συνέλαβε Γάλλους χούλιγκαν πριν αρχίσουν τις φασαρίες. Μετά τις συλλήψεις άκουγα στο βίντεο τις δηλώσεις του Βέλγου επιθεωρητή της αστυνομίας Αντουάν Μπουτονέ για θέματα χουλιγκανισμού να μιλάει για τη συνεργασία του με το αντίστοιχο γαλλικό τμήμα που επέτρεψε την επέμβαση πριν γίνουν επεισόδια. Έβλεπα τον επιθεωρητή και σκεφτόμουνα ότι στην Ευρώπη έχουν senior αξιωματικούς να ασχολούνται με τον χουλιγκανισμό και εδώ έχουμε τις διμοιρίες των ΜΑΤ να ψεκάζουν σαν τα αεροπλάνα του Καμμένου μισή ώρα αφού αρχίσουν τα επεισόδια.

Σε πιο νορμάλ και προβλεπόμενα επεισόδια, σιγά σιγά ξεκαθαρίζει τι έγινε με τον Χακόμπο μετά το ματς του ΠΑΟΚ με τον Αστέρα. Αρπάχτηκε λεκτικά με τον Τσιστιακόφ, που του είχε κάνει παρατηρήσεις για τη συμπεριφορά του στον διαιτητή. Σιγά το έγκλημα, θα πεις, αλλά το θέμα δεν είναι το έγκλημα αλλά ότι πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι. Ο Χακόμπο από την εποχή του Αστέρα πλακωνότανε με αντιπάλους και συμπαίκτες αν δεν τους άρεσε το πώς μαρκάρανε. Στο ραδιόφωνο το έλεγα και στον Τάσο, πριν το ματς με τον Παναθηναϊκό, ότι αν κάποιος θέλει να τον αποβάλει. δεν έχει παρά να περάσει από δίπλα του την ώρα που κρατάει την μπάλα και να τον ακουμπήσει. Θα του ανάψουν τα λαμπάκια σαν παλιό φλιπεράκι.

 

 

Φτιάχνει την τύχη του

Δεν υπάρχουν τυχερές και άτυχες ομάδες. Τουλάχιστον όχι σε διοργανώσεις. Ο Ολυμπιακός που έπρεπε να χάσει ή στην καλύτερη να πάρει ισοπαλία στις Βρυξέλλες από την Άντερλεχτ, έπρεπε να κερδίσει και μόνο να κερδίσει στο «Ντα Λουζ». Επρεπε να κερδίσει στο σημείο που το μοναδικό γκολ της Μπενφίκα έρχεται από ανύπαρκτο κόρνερ, από κακή έξοδο του Ρομπέρτο και αν δεν είχε μπει, δεν υπάρχει άλλη φάση για γκολ. Το σημαντικό δεν είναι  όμως μόνο το αποτέλεσμα, αλλά ότι το ματς είναι από αυτά που διαμορφώνουν χαρακτήρες.

Σαν το κλασικό απόσπασμα από τον «Ερρίκο τον Ε'» του Σαίξπηρ, που όσοι πολέμησαν στο Αζενκούρ όσο θα ζουν θα είναι μια ομάδα από αδέλφια, όσοι έπαιξαν στη λίμνη του «Ντα Λουζ» δεν πρόκειται να ξεχάσουν αυτό το ματς. Αυτά τα ματς δεν κερδίζονται ατομικά, αλλά μόνο με τη διάθεση ο ένας να διορθώνει το λάθος του άλλου, κάτι που οι παίκτες το έκαναν. Για 90 λεπτά δεν υπήρχε φάση που ένας παίκτης του Ολυμπιακού να μην έχει έναν άλλον να τον καλύπτει.

Στο σύνολο όμως ξεχώρισαν οι σολίστες. Πρώτος ο Φουστέρ. Παρά την κοινή πεποίθηση ότι τα γατιά φοβούνται το νερό, το σούπερ γατί της επίθεσης του Ολυμπιακού μπήκε σε όλες τις διεκδικήσεις στην πλευρά του. Δεύτερος ο Χολέμπας που η δύναμή του έκανε όποιον τον κοντράρει να πέφτει. Τρίτος ο Τσόρι, που έβαλε ένα γκολ στη βροχή με προσποίηση που άλλοι δεν θα τολμούσαν στο στεγνό. Υπάρχουν όμως δύο παίκτες που έκαναν εμφάνιση καριέρας.

Ένας ο Μήτρογλου. Στο πρώτο ειδικά ημίχρονο που έχει και τα περισσότερα σόλα, ο Μήτρογλου κάνει εμφάνιση μεταγραφής σε κάθε ευρωπαϊκή μεγάλη ομάδα. Bar none. Δύο ο Μανωλάς. Καθάρισε τόσες πολλές βαθιές μπαλιές στην πλάτη της άμυνας, στην πλευρά του αλλά και τις πλευρές των συμπαικτών του, που θα είχε πρόβλημα να το κάνει λίμπερο που παίζει βάθος.

Τέλος ήταν μια μεγάλη προπονητική εμφάνιση του Μίτσελ. Κατέβασε μια δεμένη ομάδα και δεν δίστασε να αλλάξει τον Φουστέρ όταν έδειξε να κουράζεται. Ακόμα και για το κουράγιο του να στέκεται 90 λεπτά στη βροχή, ώστε να δείξει στους παίκτες του ότι αυτά που τραβάνε θα τα τραβήξει μαζί τους, έδειξε ότι είναι αρχηγός.

Πηγή: SportDay