Το οπαδικό και δημοσιογραφικό bandwagon από χθες λέγεται Μίτσελ. Ενώ όλοι οι άλλοι τον αμφισβητούσαν όλοι όσοι γράφουν και στέλνουν mail και μηνύματα τον είχαν εκτιμήσει. Και τώρα τι θα λένε αυτοί που λέγανε όταν εμείς λέγαμε και τώρα δεν λένε τώρα εμείς που λέμε. Το πιο συνηθισμένο παιχνίδι που προκύπτει από ένα εθνικό μας χούι. Να βγάζουμε καλό ή κακό κάθε προπονητή ή ποδοσφαιριστή χωρίς να προσθέτουμε την παράμετρο του χρόνου. Οτι σήμερα ήταν κακός και αύριο μπορεί να είναι καλός. Το «περίμενε, μίλα αλλά για το τέλος θα δούμε». Οχι το «περίμενε και μη μιλάς» που είναι σαν να αρνιέσαι την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι ο Μίτσελ έκανε μια ιδιαίτερα ασταθή αρχή.

Οχι κακή. Ασταθή. Αλλά όταν λέμε ασταθή μιλάμε για του ύψους και του βάθους. Στα σημαντικά ματς ξεκινώντας με του βάθους όταν μετά από μια ώρα αγώνα με την Καλλονή ο Ολυμπιακός δεν έπαιζε μπάλα, δεν έχανε ευκαιρίες και δεν έβαζε γκολ απέναντι σε μία νεοφώτιστη ομάδα. Συνεχίζοντας με του ύψους με τον Λεβαδειακό, με του ύψους και του βάθους στα δύο ημίχρονα με την Παρί,  βάθους με τον Παναιτωλικό, με του βάθους και με του ύψους στο ματς με τον Πλατανιά και ύψους, ύψους με την Μπενφίκα. Μιλάμε για πεταλούδα που έχει λόξυγγα και κανένας δεν ξέρει ούτε ποτέ θα μάθει αλλά πόσες φορές βρέθηκε με το πόδι στην έξοδο.

Γιατί σώθηκε; Πρώτον, επειδή τα αποτελέσματα δεν ήρθαν μαζεμένα. Ο Μίτσελ δεν στεκόταν αν τα τρία πρώτα ματς του Ολυμπιακού ήταν με την Καλλονή, την Παρί και τον Παναιτωλικό. Δεύτερον, επειδή διαδέχεται τον Ζαρντίμ και όχι τον Βαλβέρδε. Τρίτον, επειδή στα ματς που ήταν τυχερός, όπως με την Αντερλεχτ θα μπορούσε να πάθει μεγαλύτερη ζημιά από όσο στο ματς με την Μπενφίκα που ήταν άτυχος, αλλά πήρε την ισοπαλία που πριν το ματς ήταν επιτυχία.

Ο Μίτσελ ήξερε ότι ο χρόνος ήταν υπέρ του και το είχε πει. Το ήξερε επειδή η μισή ομάδα του Ολυμπιακού είναι νέα. Στο ματς με την Μπενφίκα νέοι εκτός του Ρομπέρτο έπαιζαν ο Σαλίνο, ο Σάμαρης, ο Βάις, ο Τσόρι, ενώ και οι τρεις αλλαγές ήταν από μεταγραφές. Επίσης ο Μίτσελ ξέρει ότι οι παίκτες του τον γουστάρουν επειδή δεν έχει παιδιά και αποπαίδια. Για να το πιστέψουν όμως χρειάζεται χρόνος. Τέλος, χαμογελάει, δεν είναι στριφνός όπως ήταν ο Ζεσουάλντο Φερέιρα, έχει παίξει μπάλα στη Ρεάλ και όχι στο σχολείο του όπως ο Ζαρντίμ.

Ενώ όμως στα αποδυτήρια ο Μίτσελ γρήγορα αγαπήθηκε, είχε πρόβλημα να περάσει την προσωπικότητά του στην κερκίδα. Εμοιαζε για άνθρωπος που ενδιαφέρεται περισσότερο για το πώς θα μοιάζει εκείνος και λιγότερο για το πώς θα μοιάζει η ομάδα του. Μετά από τα 90 λεπτά της βροχής στο «Ντα Λουζ» νομίζω ότι και αυτός ο σκόπελος έχει ξεπεραστεί.

Φτάσαμε λοιπόν στο σημείο που από τις κερκίδες θα ακουστεί το «Ερνέστο Μίτσελ» ή ότι άλλο χρειάζεται να προστεθεί πριν το όνομα του Ισπανού προπονητή για να υπάρχει μέτρο; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι αλλά σίγουρα αν ο Ολυμπιακός κερδίσει τον Παναθηναϊκό και φέρει τουλάχιστον ισοπαλία με την Μπενφίκα. Και αυτό σημαίνει ότι ο Μίτσελ θα είναι ο προπονητής του Ολυμπιακού μια ζωή; Σε καμία περίπτωση.

Το... πάλεψε μα δεν έχασε

Ο ΠΑΟΚ έκανε το χρέος του στους οπαδούς του, στον Ιβάν Σαββίδη, στο Τσιστιακόφ, στην Ελλάδα, που πήρε τους βαθμούς, και στη λογική. Στη λογική που λέει ότι με ομάδα που έχει για βασικό στόπερ τον Τσότσαλιτς του Πανιωνίου, ο ΠΑΟΚ δεν επιτρεπόταν να χάσει. Αλλο που έκανε ό,τι μπορούσε.

Αρχικά με το πρώτο γκολ που ο Κατσουράνης χάνει την περιμετρική του όραση και την ακοή και ούτε βλέπει ούτε ακούει τον Ντλόβου που τον πλησιάζει. Μέχρι να τον δει, ο Ντλόβου του παίρνει την μπάλα και κάνει μια περιποιημένη πλασεδιά στην γωνία του τέρματος του Χακόμπο. 1-0, αλλά για λίγο αφού έρχονται τα χειρότερα. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ σκέφτονται ένα πέναλτι των Ισραηλινών που ήτανε δεν ήτανε, στην αντεπίθεση ο Ράγιος κάνει πάσα στον Γκολάσα και αυτός με σουτ χωρίς φόρα αφήνει τον Χακόμπο όρθιο και κάνει το 2-0. Και εκεί που λες ότι ο ΠΑΟΚ θα αντεπιτεθεί, ο Γκολάσα πιάνει ένα σουτ που παρά λίγο να τα κάνει τρία τα γκολ.

Σε αυτό το σημείο όμως αναλαμβάνει να καθαρίσει ο μόνιμος σκόρερ του ΠΑΟΚ. Πρώτο γκολ για τον ΠΑΟΚ και πέμπτο γκολ με κεφαλιά για τον Βίτορ, που πάει να γράψει ιστορία και ενώ αρνάκια γεννιούνται με δύο κεφάλια και η εικόνα της Παναγιάς δακρύζει στον Σουμελά, δεύτερο για τον ΠΑΟΚ από κεφαλιά του Νίνη. Προσθέστε δύο χαμένα πέναλτι από τον Στοχ, ένα γκολ στο δεύτερο ημίχρονο, που ακόμα ψάχνουν από πού πέρασε η μπάλα από τον Σαλπιγγίδη για να έχουμε ένα ματς που είναι το ελάχιστα χρήσιμο για συμπεράσματα.

Ο ΠΑΟΚ δεν θα ξαναβρεθεί αντίπαλος με ομάδα που ακολουθεί τακτική σχολείου, που ο καλός είναι ο Ράγιος και πρέπει να παίζει όπου πάει η μπάλα και με επτά βαθμούς δεν χρειάζεται να ανησυχεί για την πρόκριση. Μπορεί να ανησυχεί για την έλλειψη δεύτερου αμυντικού μέσου, αφού όταν κουράζεται ο Τζιόλης, οι αντίπαλοι σουλατσάρουν παράλληλα με την περιοχή και με το ταμπεραμέντο του Χακόμπο, που πάλι πήγε να μπλεχτεί σε τσαμπουκά με κάποιον που πέρασε δίπλα του. Τίποτα όμως ασυγχώρητο για μια ομάδα που γεννήθηκε να ανατρέπει σκορ.    

Πηγή: SportDay

Ποδόσφαιρο Superleague ΠΑΟΚ SPORTS