Αν ζούσαμε σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου – από την τριτοκοσμική Ουγκάντα μέχρι την παντοκράτειρα Γερμανία – σήμερα θα ξεκινούσαμε μια υπέροχη ποδοσφαιρική κουβέντα για το μεγαλύτερο και πλέον παραδοσιακό ποδοσφαιρικό ντέρμπι της χώρας. Θα αναλύαμε την κατάσταση των δύο ομάδων, θα συγκρίναμε τα αστέρια τους, θα επιχειρούσαμε να προσεγγίσουμε τα στρατηγικά πλάνα των δύο προπονητών, θα ταξιδεύαμε στις αναμνήσεις παλαιότερων αναμετρήσεων...

Θα είχε πραγματικά τεράστιο ενδιαφέρον να δούμε αν είναι σε θέση ο Παναθηναϊκός να μπλοκάρει τον φοβερό και τρομερό Ολυμπιακό του Μίτσελ που γκρεμίζει κάθε προηγούμενο ρεκόρ αποτελεσματικότητας. Θα ήταν εξαιρετικά ουσιώδες να εντοπίσουμε τις μεθόδους που θα καταφύγει ο Ισπανός τεχνικός προκειμένου να βγάλει από το μυαλό των παικτών του το “μεγάλο τελικό” με την Μπενφίκα.


Συγχωρέστε με, αλλά στην Ελλάδα του 21ου αιώνα δηλώνω εντελώς... αναρμόδιος να σχολιάσω ένα παιχνίδι – όπως το ντέρμπι “αιωνίων” του προσεχούς Σαββάτου - το οποίο μόνο τύποις μπορεί να χαρακτηρίζεται ποδοσφαιρικό. Επιχείρησα ο δόλιος να ξεκινήσω, εδώ στο sentragoal, μια αμιγώς ποδοσφαιρική συζήτηση την επομένη της νίκης του Παναθηναϊκού στο Ηράκλειο, αλλά το βράδυ της ίδιας μέρας συνέλαβα τον εαυτό μου να κοιτάζει το είδωλό του στον καθρέφτη και αυτό να με... χλευάζει.

Ο λόγος είναι απλός: Το τελευταίο πράγμα που μοιάζει να ενδιαφέρει τους εμπλεκόμενους στο ντέρμπι της Λεωφόρου είναι το ποδόσφαιρο. Για να μπορέσεις να αναλύσεις λοιπόν τις παραμέτρους της συγκεκριμένης αναμέτρησης πρέπει να διαθέτεις άλλου είδους γνώσεις και όχι αμιγώς αθλητικές. Ε, εγώ παραδέχομαι ότι δεν τις διαθέτω. Και εξηγούμαι...

Δεν ξέρω γιατί μυρίζει η... λεκάνη

Η μόνη μου σχέση με τα... κολοβακτηρίδια είναι αυτή που αναπτύσσω μαζί τους κάθε φορά που επισκέπτομαι το μέρος όπου και οι βασιλιάδες πάνε μόνοι τους. Οι εγκυκλοπαιδικές μου γνώσεις περί του θέματος, εξαντλούνται σε ένα άρθρο που είχα διαβάσει πριν από ένα χρόνο και το οποίο με ενημέρωνε ότι βάση επιστημονικών ερευνών πρέπει να τραβάμε το καζανάκι με κλειστό το καπάκι της λεκάνης. Σύμφωνα με Βρετανούς ερευνητές κάθε φορά που τρέχει το νερό στη λεκάνη, εκτοξεύονται στην ατμόσφαιρα δεκάδες σταγονίδια ακόμη και 25 εκατοστά πάνω από το κάθισμα, μολύνοντας έτσι τις γύρω επιφάνειες.

Οι πενιχρές, όπως αντιλαμβάνεστε γνώσεις μου επί του θέματος, δεν μου επιτρέπουν να πάρω θέση στο μείζον θέμα που προέκυψε για το ντέρμπι, περί της... καθαριότητας των αποδυτηρίων της Λεωφόρου. Τι να σας πω; Μπορεί και να έχει δίκιο ο Σάββας Θεοδωρίδης και πραγματικά να ζέχνουν τα αποδυτήρια των φιλοξενούμενων του “Απόστολος Νικολαϊδης”. Μπορεί να πληρώνει ο Γιάννης Αλαφούζος υπαλλήλους να... κάνουν καθ' όλη τη διάρκεια της εβδομάδας τις ανάγκες τους και να τραβάνε το καζανάκι χωρίς να κλείνουν το καπάκι, προκειμένου να προκαλούν – όπως υποστηρίζει ο αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός - πρόβλημα στην οξυγόνωση των εγκεφάλων των αντίπαλων ποδοσφαιριστών.

Ειλικρινά όμως όση φαντασία κι αν διαθέτω – και απ' ότι λένε όσοι με γνωρίζουν διαθέτω μπόλικη – αδυνατούσα να προβλέψω ότι η συζήτηση για το ντέρμπι θα ξεκινούσε από το πόσο καθαρά ή βρώμικα είναι τα αποδυτήρια της Λεωφόρου. Μάθημα Οικιακής Οικονομίας στη Σχολή Αθλητικής Δημοσιογραφίας που αποφοίτησα δεν υπήρχε...

Δεν ξέρω γιατί είναι μαύρα τα κοράκια...

Παρακολουθώντας την τηλεοπτική αθλητική εκπομπή του ΣΚΑΪ το βράδυ της Κυριακής, συνειδητοποίησα επίσης ότι κάθε αθλητικός συντάκτης που σέβεται τον εαυτό του και θέλει να αναφερθεί στο επικείμενο ντέρμπι, πρέπει να διαθέτει πτυχίο... ορνιθολογίας. Πίστευα ότι μια αθλητική εκπομπή μιλάει για γκολ, για παίκτες που διέπρεψαν με την απόδοσή τους. Χαζεύοντας όμως την ανάλυση του αγώνα Ολυμπιακού – ΟΦΗ, από τον Μάκη Μιντιούρη κατάλαβα ότι στα παιχνίδια των πρωταθλητών Ελλάδος συμμετέχουν μόνο... κοράκια.

Ποιος Κάμπελ και ποιος Μήτρογλου; Απ' ότι διαπίστωσα παρακολουθώντας την ανάλυση του ΣΚΑΪ οι “ερυθρόλευκοι” κέρδισαν τους Κρητικούς, επειδή ο διαιτητής δεν καταλόγισε δύο οφθαλμοφανή πέναλτι υπέρ των φιλοξενούμενων και κατακύρωσε λανθασμένα το δεύτερο γκολ του Μήτρογλου, καθώς ο σκόρερ βρισκόταν σε θέση οφσάιντ.

Προφανώς ο βετεράνος ρέφερι με το τόσο πλούσιο βιογραφικό, έχει δίκιο. Ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω μαζί του; Αν συζητάγαμε για ποδόσφαιρο θα μπορούσα να αντιπαραθέσω συγκεκριμένα επιχειρήματα. Στην... ορνιθολογία, παραδέχομαι ότι είμαι... σκράπας! Δεν ξέρω καν για ποιο λόγο είναι μαύρα τα κοράκια...

Μακάρι, μακάρι, μακάρι...

Μ' αυτά και μ' αυτά ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για άλλο ένα ντέρμπι. Ένα παιχνίδι που είναι σίγουρο ότι θα μας ταλαιπωρήσει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής, ακριβώς επειδή ουδείς θα ασχολείται με το ποδόσφαιρο.

Εύχομαι πραγματικά να αποδειχτούν στην πράξη τα λόγια του Σάββα Θεοδωρίδη και του Κώστα Καραπαπά και ο Ολυμπιακός να επικεντρωθεί όλες τις υπόλοιπες μέρες στην αγωνιστική προετοιμασία της ομάδας και στον τρόπο με τον οποίο θα επιβεβαιώσει την εμφανή υπεροχή του έναντι του μεγάλου του αντιπάλου.

Εύχομαι ολόψυχα να δικαιωθεί ο Γιάννης Αλαφούζος και να αποδειχτεί ο Παναθηναϊκός ένας εξαιρετικός οικοδεσπότης που θα εξασφαλίσει τη διεξαγωγή του αγώνα σε αθλητικά πλαίσια.

Εύχομαι το βράδυ του Σαββάτου να μιλάμε μόνο για τον Μπεργκ, το Σαβιόλα, τον Βάις, το Φιγκερόα, τον Καπίνο και τον Ρομπέρτο...

Καλού κακού πάντως, φρόντισα χθες να δανειστώ ένα διαβήτη από το γιο μου, γιατί μέχρι να έρθει η στιγμή της σέντρας βλέπω να οργιάζουν οι... κύκλοι και οι παράκυκλοι! Καλό ντέρμπι να έχουμε. Κι αν σημειωθεί η έκπληξη και μας επιτραπεί να ασχοληθούμε με την ποδοσφαιρική πλευρά του, εδώ είμαστε να το συζητήσουμε. Προς το παρόν, ας περιοριστούμε στην προστασία της υγείας μας και το βράδυ που θα πάμε στην τουαλέτα μην ξεχάσουμε να κλείσουμε το καπάκι πριν τραβήξουμε το καζανάκι...

ΠΗΓΗ: Sentragoal.gr

Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός SPORTS Ολυμπιακός