Από το απόγευμα της Κυριακής και έπειτα από το παιχνίδι με τον Πλατανιά, πολλοί έκαναν λόγο για πισωγύρισμα. Αρκετοί μίλησαν για «αυτοκτονία», για ομάδα αλλοπρόσαλλη που δεν μπορεί να πάρει αποτέλεσμα στην έδρα της, την στιγμή που προερχόταν από δύο εκτός έδρας νίκες. Μαζί τους. Μπορεί να είναι και έτσι, αν και η καταστροφολογία ποτέ δεν μου άρεσε, πόσο δε μάλλον δίχως να έχει συμπληρωθεί το 1/3 του πρωταθλήματος. Ότι ο Άρης όμως πρέπει σύντομα να φύγει από τις τελευταίες θέσεις και να μην περάσει τα άγχη της περασμένης σεζόν είναι δεδομένο.

Πως μπορεί να το κάνει; Η ιστορία της φετινής σεζόν δείχνει μάλλον τον δρόμο. Όσο (το επαναλαμβάνω και ας γίνομαι κουραστικός) άσχημο και κυνικό αν ακούγεται ο Άρης μάλλον οφείλει να κλέψει τα παιχνίδια και όχι να παίξει όπως πιθανώς θέλει. Γιατί άλλο είναι το «θέλω» και άλλο το «μπορώ». Τι έκανε ο Άρης κόντρα στον Πλατανιά; Ακριβώς αυτό. Πίστευε ότι παίζει. Και τελικά έχασε. Διότι στην πραγματικότητα απλώς το πίστευε. Είχε την περισσότερη ώρα την μπάλα στην κατοχή του, όμως καθαρές ευκαιρίες δεν έκανε, παρά μόνο την κεφαλιά του Ουντότζι στο πρώτο ημίχρονο. Έμοιαζε να πιέζει, ειδικά προς το τέλος, όμως ο τρόπος ήταν ανορθόδοξος και υπερβολικά προβλέψιμος. Ήθελε να παίξει ας πούμε από τον άξονα, που έχει τον ποιοτικό όντως Τάτο, όμως δεν ήταν και δύσκολο οι αντίπαλοι να κλείσουν τους χώρους. Επιχείρησε να πλαγιοκοπήσει στο δεύτερο μέρος, αλλά περισσότερο έδειχνε να ταλαιπωρείται παρά να δημιουργεί κινδύνους. Και προσέξτε. Όλα αυτά απέναντι σε μία μέτρια ποιοτικά ομάδα. Που δεν παίζει πολύ δυνατά, δεν έχει τους παίκτες για να βγαίνει καλά στην κόντρα και που είχε σε μέτρια μέρα τον Μπέλιτς που είναι όντως ικανός να τα κάνει αυτά.

Ο Άρης έχασε και μάλιστα αν μία ομάδα δικαιούται να λέει ότι έκανε πιο «καθαρές» ευκαιρίες για να πετύχει και άλλα γκολ, όσο και αν δεν φαινόταν αυτό στο 90λεπτο, ήταν ο Πλατανιάς. Δεν είναι κακό για τον Άρη. Είναι πραγματικότητα. Το κακό είναι να μην ομολογείς την αδυναμία σου και να μην στηρίζεσαι στα δικά σου δυνατά σημεία. Ο Άρης μοιάζει καλύτερος εκτός έδρας, διότι είναι ευκολότερο να καταστρέψεις το παιχνίδι του αντιπάλου και να επιχειρήσεις αντεπιθέσεις σε άμυνες που ίσως βρεις πιο ανοιχτές. Δεν θα μου φανεί παράξενο αν πάρει καλό αποτέλεσμα στο Ηράκλειο. Ίσως δεν θα φανεί και τόσο παράξενο, αν με τους ποιοτικούς παίκτες στιλ Αγκάνθο και Πουλίδο που του έλειπαν, κάνει «ζημιές» στο γήπεδο του, σε ομάδες θεωρητικά ανώτερες. Όπως έκανε και πέρυσι. Διότι κόντρα σε αυτούς, θα παίζει όπως ξέρει και όπως πιθανώς πρέπει. Θα κάνει αυτό που μπορεί και αυτό που ξέρει. Όχι αυτό που θα ήθελε και αυτό που επιβάλλει αναμφίβολα το όνομα και η ιστορία του.

Δυστυχώς, τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια. Οι βαθμοί δεν μαζεύονται μόνο από την φανέλα, από την ιστορία και από την δυναμική. Παίζουν έναν ρόλο αλλά ως εκεί. Μαζεύονται από τους παίκτες, τις τακτικές, σίγουρα την τύχη, αλλά και την δυνατόν καλύτερη αξιοποίηση των «όσων έχουμε» και όχι των «όσων θα θέλαμε να έχουμε».

Πηγή: metrosport.gr

Άρης Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS