Σε δεύτερη σκέψη ερχόταν περισσότερο προς τα αποδυτήρια της Καλαμαριάς στο πρωτάθλημα του 1962, όταν ο προσφυγικός σύλλογος δεν είχε να πληρώσει το πλυντήριο και όπως φημολογείται έπαιξε χωρίς να αλλάξει φανέλες και κάλτσες μια ολόκληρη σεζόν. Μήπως όμως μύριζαν περισσότερο με των Πράσινων Πουλιών… Στο τελευταίο βοήθαγε και η ελαφριά απόχρωση στους τοίχους.

 

Ο Σάββας σταμάτησε να προσπαθεί να θυμηθεί πώς του έμοιαζε αυτή η περίεργη μυρωδιά στα αποδυτήρια της Λεωφόρου. Ούτως ή άλλως, κανείς δεν μπορεί να μαντέψει τι σατανικά κόλπα μπορούν να σκεφτούν οι διοικήσεις του Παναθηναϊκού όταν προσπαθούν να πετύχουν το αδύνατον. Να κερδίσουν τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο. Τις σκέψεις του διέκοψε το τηλέφωνο που χτυπούσε. «Εμπρός, εμπρός… Ποιος είναι; Περιμένετε να πάρω το μηδέν γιατί δεν σας ακούω καλά». Πριν το δάχτυλο του Σάββα ακουμπήσει στο μηδέν από την άλλη μεριά της γραμμής ακούστηκε μια φωνή με έντονη κρητική προφορά. «Μιλάει η βαθιά μύτη…».

 

«Δεν με νοιάζει τι έπαθα. Με νοιάζει να προστατέψω να μην το πάθουν και άλλα αθώα παιδιά που θα πάνε στους θαλάμους αερίων που λέγονται αποδυτήρια της Λεωφόρου». «Ποιος είσαι; Τι προσπαθείς να μου πεις; Τι σου κάνανε οι απόγονοι του Εφιάλτη, του Πήλιου Γούση και του Φου Μαντσού;», ρώτησε γεμάτος αγωνία ο Σάββας. «Με φάγανε μπαμπέσικα. Όχι μόνο εμένα αλλά και τους συμπαίκτες μου. Ενώ αλλάζαμε φανέλες στο ημίχρονο, ξαφνικά τα αποδυτήρια γέμισαν με ένα πηχτό πράσινο αέριο. Κάποια παιδιά το αναγνώρισαν. Είναι το πρασινοχλωρικό οξύ 13. Άμα το εισπνεύσεις, ξεχνάς τα πάντα. Την ομάδα σου, τους οπαδούς σου, τον πρόεδρό σου. Αρχικά κάθεσαι να χάσεις. Μετά, κύριε Σάββα, γίνεσαι…». «Τι γίνεσαι, παιδί μου; Τι γίνεσαι;», ούρλιαξε έντρομος ο Σάββας. «Γίνεσαι… Γίνεσαι παναθηναϊκός». Στην άλλη άκρη της γραμμής ο Σάββας σταυροκοπήθηκε. «Δηλαδή, παιδί μου… τώρα είσαι παναθηναϊκός;». «Ναι, κύριε Σάββα. Τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Υπάρχουν στιγμές που συνέρχομαι, που λέω τι πας να κάνεις με τη ζωή σου αλλά μετά ξανακυλάω. Τώρα που σας μιλάω μπορώ και το κάνω γιατί έπαιξε 50 φορές τον ύμνο με τις νίκες εναντίον της Σάντος και της Ζαγκλεμπιέ. Αλλά δεν θα κρατήσει πολύ. Πρέπει να βιαστούμε».

 

«Κακόμοιρο παιδί», σκέφτηκε ο Σάββας. «Θέλησε να παίξει στη Λεωφόρο και να τα αποτελέσματα». «Όσο αντέχεις πες μου κι άλλα», του έδωσε θάρρος. «Όταν τα αποδυτήρια γέμισαν με τον πράσινο καπνό, κάποια από τα παιδιά άρχισαν να σφυρίζουν. Άλλα έλεγαν πόσο ωραία θα είναι όταν θα τελειώσουν την καριέρα τους, θα είναι βετεράνοι και θα μπορούν να παίρνουν τζάμπα προσκλήσεις για να βλέπουν τα ντέρμπι. Μετά από λίγο στα αποδυτήρια μπήκε ένας κύριος με ζαβραδρινί μαλλί. Κοίταξε αν όλοι είχαμε πρασινίσει και μετά μας ζήτησε να πληρώσουμε τα μπουκαλάκια με το νερό γιατί όπως μας είπε, δεν υπάρχουν λεφτά. Τα ίδια μπουκαλάκια, κύριε Σάββα. Τα ίδια μπουκαλάκια με αυτά που μας πέταγαν στο δεύτερο ημίχρονο…». «Τσίπηδες, τσίπηδες» μονολόγησε ο Σάββας, «βάζουν τους αντιπάλους να πληρώνουν τα μπουκάλια που τους πετάνε. Και μετά, παιδί μου;». «Μετά το ζαβραδινί μαλλί ξεθώριασε στο πράσινο. Γελούσε. Μονολογούσε ότι σε λίγες μέρες ο Σάββας θα είναι ένας ρουλαλάς». «Πες μου, παιδί μου. Πες μου, πού βρίσκονται οι μυστικοί σωλήνες απ' όπου βγαίνει το αέριο;».

 

Έχει το... ελεύθερο

Ο Θόδωρος Πάγκαλος είναι απολαυστικός. Από τότε που εγκατέλειψε την ενεργό πολιτική λέει τη γνώμη του όπως θέλει, τα ονόματα όσων αντιπαθεί όπως γουστάρει και προσβάλλει με έναν τρόπο που θυμίζει του Τσόρτσιλ ή αντίστοιχου επιπέδου Άγγλων πολιτικών. Είναι όμως ένα πράγμα να σφάζεις το όνομα του Γιάννη Βαρουφάκη και άλλο να αναφέρεσαι σε γεγονότα που έχει privilege knowledge λόγω της τότε θέσης σου, όπως τις τηλεφωνικές παρακολουθήσεις του Αμερικανού πρεσβευτή. Νομίζω ότι ο Θόδωρος Πάγκαλος παρασύρθηκε από τη νέα δημόσια controversial persona του. Το αποτέλεσμα ήταν να παραβεί το αξίωμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή που χθες ανέφερε σε tweet του ο Νίκος Ανδρίτσος: «Υπάρχουν πράγματα που λέγονται, αλλά δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται, αλλά δεν λέγονται». Στην πραγματική ζωή και στις κοινωνίες υπάρχουν πάντα τέτοια. Άλλο που στις δημοκρατίες πρέπει να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα.

 

Το Ίδιο πρέπει να ισχύει και με την ελαστική εφαρμογή του νόμου. Θα ήταν κρίμα ένας νέος ποδοσφαιριστής να τιμωρηθεί για χρήση απαγορευμένης ουσίας, όπως θα συνέβαινε με τον Γιώργο Μανούσο για τη χρήση Betamethasone. Επίσης ο πειθαρχικός κώδικας της ΕΠΟ έδινε στην επιτροπή τη δυνατότητα να τον τιμωρήσει με επίπληξη, αφού αναφέρει στο άρθρο 24 ότι αυτό μπορεί να γίνει αν κριθεί ότι η χρήση των ουσιών δεν σκόπευε στη βελτίωση της απόδοσης. Μόνο που στην ουσία σημαίνει ότι η πρώτη φορά στη χρήση ντόπινγκ από εδώ και πέρα θα πρέπει να τιμωρείται με επίπληξη, πράγμα που κάνει στην ουσία τους ελέγχους άχρηστους.

 

Τέλος, το μόνο παρήγορο για τον Παναθηναϊκό είναι ότι φέτος υπάρχει και ο Απόλλωνας να ψηφίζει μαζί του στις ψηφοφορίες της Σούπερ Λίγκας. Κατά τα άλλα όμως, 14 ψήφοι υπέρ της πρότασης τιμωριών για τις ομάδες που δυσφημούν το ποδοσφαιρικό προϊόν και τους χορηγούς του με δύο να επιφυλάσσονται σημαίνει δύο τινά. Είτε ότι η θέση της Σούπερ Λίγκας είναι και θέση της πλειοψηφίας των ομάδων είτε ότι 14 ομάδες είναι δορυφόροι του Ολυμπιακού και δύο το σκέφτονται. Όπως στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ αναρωτιούνται καθημερινά πώς είναι δυνατόν για τον ΣΥΡΙΖΑ η κυβέρνηση να μην κάνει τίποτα σωστά, θα πρέπει να αναρωτηθούν πώς είναι δυνατόν στις ψηφοφορίες της Σούπερ Λίγκας κάθε φορά ο Παναθηναϊκός να ψάχνει να βρει την ψήφο του.

Πηγή: SportDay

Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS Ολυμπιακός