Η ηττημένη Ρουμανία θα προσπαθούσε να πιέσει όσο περισσότερο μπορούσε με ένα επιθετικογενή σχηματισμό και η νικήτρια Ελλάδα θα έκανε προσπάθεια να διαφυλάξει το υπέρ αποτέλεσμα χωρίς ιδιαίτερα ρίσκα στην τακτική της. Αυτό το αναμενόμενο σενάριο εκτυλίχθηκε στο Arena Națională του Βουκουρεστίου χωρίς να εκπλήξει κανέναν. Το μόνο ζητούμενο ήταν πόσο θα άντεχαν οι Ρουμάνοι παίκτες την ψυχολογική φόρτιση που δημιούργησε ο περίγυρος για την πρόκριση , απέναντι σε μια ομάδα που έχει μάθει να παίζει αυτά τα παιχνίδια όπως ίσως καμία άλλη στην Ευρώπη σε επίπεδο Εθνικών.

Οι Ρουμάνοι ατύχησαν γιατί πρώτον δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν ποτέ το παιχνίδι και δεύτερον έμπλεξαν σε μία αμυντική λειτουργία της Ελλάδας που παρόμοια έχουμε να δούμε από το παιχνίδι του Euro 2012 με την Ρωσία. Ήταν απροσπέλαστη και δεν έδινε κανένα δικαίωμα αμφισβήτησης σε κανέναν χώρο του γηπέδου. Απέτρεψε κάθε είδους απειλή προς την εστία, «πάγωσε» τον ρυθμό με μικρές γρήγορες πάσες σε περιορισμένους χώρους, απέφυγε τις «υποχρεωτικές» επιθέσεις και εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το λάθος της άμυνας των Ρουμάνων για να σκοράρει.

Μετά το τέρμα του Μήτρογλου το παιχνίδι τακτικά έγινε διαδικαστικό. Όσους επιθετικούς και να μπορούσε να βάλει ο Πιτούρκα θα είχαν το πρόβλημα της σωστής τροφοδότησης και της δημιουργίας κενών χώρων. Έτσι η έλληνες διεθνείς παρακολουθούσαν τις απεγνωσμένες εμπνεύσεις των αντιπάλων για να πλησιάσουν στην περιοχή.

Η κεντρική ιδέα στο τέλος του παιχνιδιού συνοψίζεται στην έκφραση » μια μέρα ακόμα στο γραφείο».

Η Εθνική κυρίαρχος του παιχνιδιού

Η Εθνική του Σάντος έχει ακούσει «τα εξ” αμάξης» για την απόδοση της στην προκριματική φάση. Εννοείται δικαιολογημένα. Το θέαμα ήταν κάποιες φόρες τραγικό. Στα μπαράζ όμως μιλάμε για κάτι άλλο.

Δεύτερο παιχνίδι , στην έδρα του αντιπάλου , με δυνατότητα υπεράσπισης αποτελέσματος και τίμημα μία πρόκριση σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, τότε αλλάζουν πολλά πράγματα.

Αυτό σκέφτηκε ο Σάντος, αυτό θεώρησαν οι παίκτες ως επόμενο προσωπικό τους παράσημο και έτσι είδαμε μία Εθνική που λειτούργησε σχεδόν άψογα για να πετύχει τον σκοπό της.

  • Σχηματισμός 4-3-3 αμυντικογενής
  • Άμυνα ζώνης στο μισό γήπεδο
  • Η άμυνα ξεκινούσε από το φορ στην γραμμή του κέντρου. Αυτό έχει την σημασία του γιατί δείχνει τις πολύ κοντινές αποστάσεις γραμμών που απαίτησε ο προπονητής για να κλείσει τους διαδρόμους προς την περιοχή.
  • Ο Τζιόλης ως αμυντικό χαφ έπαιξε μπροστά από τους κεντρικούς αμυντικούς για να μην επιτρέψει τροφοδότηση των αντίπαλων φορ έξω από την περιοχή στον άξονα και να αποκόψει τους κεντρικούς χαφ με την επίθεση. Το σχέδιο πέτυχε 100%.
  • Αλληλοκάλυψη στα πλάγια με τους Σαλπιγγίδη και Σαμαρά να ακολουθούν τους πλάγιους αμυντικούς στα ανεβάσματα προς την περιοχή με αποτέλεσμα να δημιουργείται υπεραριθμία υπέρ της άμυνας , αφού συμπλήρωνε και ο Μανιάτη ή ο Καραγκούνης τα μαρκαρίσματα σε 3 vs 2.
  • Αυτή η κάλυψη και η κοντινές αποστάσεις των γραμμών διέλυσαν την όποια επιθετική ανάπτυξη των Ρουμάνων που αναλώνονταν σε σέντρες χωρίς κάποιο συγκεκριμένο στόχο.
  • Ο έλεγχος του ρυθμού με τις κοντινές πάσες στον χώρο του κέντρου έδωσε την δυνατότητα για διαχείριση των σωματικών δυνάμεων και την δημιουργία χώρων γιατί οι Ρουμάνοι «κυνηγούσαν» την μπάλα και δεν έκλειναν χώρους.
  • Το ψυχολογικό αβαντάζ του παιχνιδιού το κέρδισαν οι διεθνείς με εύκολη κυκλοφορία μπάλας και σχεδόν μηδενικά αβίαστα λάθη και τις πολλές κερδισμένες μονομαχίες. Έβγαιναν πρώτοι στην μπάλα και χαλούσαν όποια προσπάθεια πήγαινε να ξεκινήσει.
  • Στην επίθεση ο Μήτρογλου σε ρόλο target man κατάφερε να ξεφύγει μία φορά αλλά ήταν αρκετή. Η φάση είναι λάθος της άμυνας των Ρουμάνων που δεν καταφέρνουν να μείνουν σε ευθεία γραμμή για να βγάλουν off-side τον σκόρερ και τον χάνουν και οι δύο κεντρικοί αμυντικοί αφού παίζει στην πλάτη τους χωρίς να μπορούν να τον δουν.

Η άμυνα της Εθνικής είναι σεμιναριακού υψηλού επιπέδου. Καθοδηγητές της ο Σωκράτης από πίσω και ο Καραγκούνης πιο μπροστά. Η εφαρμογή της τακτικής άγγιξε το τέλειο στο Α” ημίχρονο και φάνηκε η αδυναμία των Ρουμάνων παικτών να την διασπάσουν.

Στο Β” ημίχρονο η Εθνική έδειξε να επαναπαύεται στο μοτίβο του παιχνιδιού , παραχώρησε περισσότερο χώρο απ” αυτόν που θα έπρεπε και χάλασε το σωστό passing game. Αποτέλεσμα για κάποια δεκάλεπτα να χάνει τον έλεγχο του ρυθμού και να επιτρέπει παιχνίδι σε υψηλό τέμπο από τους αντιπάλους της. Στα θετικά ότι ακόμα και τότε δεν δημιουργήθηκε καμιά απειλή προς την εστία.

Τα στατιστικά του αγώνα από το whoscored.com

Ο νυν υπερπάντων αγώνας των Ρουμάνων έμεινε στον πίνακα των αποδυτηρίων

Ο προπονητής Πιτούρκα και οι παίκτες του περισσότερο μίλησαν παρά έπαιξαν. Αν δεν ήξεραν , μετά το τέλος του παιχνιδιού σίγουρα θα έμαθαν ότι 1) δεν παίζει ο κόσμος στις κερκίδες ποδόσφαιρο και 2) όταν αποφασίζει κάποιος να παίξει mind games θα πρέπει πρώτα να μπορεί ο ίδιος να τα διαχειρίζεται. Πλήρης αποτυχία σε ψυχολογική προετοιμασία των παικτών. Με γιουρούσια, θυμούς, νεύρα δεν κερδίζεις παιχνίδι. Το πολύ πολύ κανέναν καβγά στους δρόμους. Οι Ρουμάνοι ήταν εγκλωβισμένοι στις θεωρήσεις τους για τον πρώτο αγώνα και στις «μεγάλες» δηλώσεις τους για την επερχόμενη πρόκριση. Χωρίς καθαρό μυαλό δεν ήταν δυνατό να ανταπεξέλθουν σε τέτοια πρόκληση.

Δεν βρήκα τίποτα θετικό στην συνολική παρουσία της ομάδας παρότι έπαιξαν πολύ πιο επιθετικά. Προσπάθησαν να κάνουν κάποια τρυκ με υπερφόρτωση στον άξονα αλλά οι πλάγιοι αμυντικοί που έπρεπε να δημιουργήσουν συνθήκες κατάλληλες για σπάσιμο της άμυνας στερούνταν βασικών χαρακτηριστικών. Δεν είχαν διεισδυτικότητα, δεν δημιουργούσαν φάσεις 1vs 1 και οι σέντρες τους δεν έβρισκαν στόχο. Μηδένισαν την επιθετική ανάπτυξη στον μόνο χώρο που έβρισκαν για να κάνουν κάποια μέτρα παραπάνω με την μπάλα στα πόδια. Κάθετο παιχνίδι δεν υπήρξε σε καμία φάση του παιχνιδιού ούτε και ο παίκτης που θα έμπαινε ανάμεσα στην ζώνη για να δώσει μικρή πάσα μέσα στην περιοχή.

Η κατοχή ήταν ανούσια χωρίς καμία δυνατότητα δημιουργίας φάσεων.

Περιληπτικά οι Ρουμάνοι μπήκαν στο γήπεδο με :

  • Σχηματισμό 4-4-2 ασύμετρο
  • ένα αμυντικό χαφ
  • τον Τανάσε να προσπαθεί να οργανώσει παιχνίδι σε ελεύθερο ρόλο
  • ο Μαξίμ στην άμυνα έκλεινε τον Τοροσίδη αλλά στην επίθεση έπαιζε πολύ κοντά στα φορ δίνοντας τον πλάγιο χώρο στο Ρατ και αργότερα μετά την αλλαγή στον Λατοβλέβιτσι.
  • ο Μαρικά με τον Στάνκου πίεζαν το κεντρικό αμυντικό δίδυμο στην άμυνα. Αποδείχθηκε σκόπελος για τους ίδιους η αναμέτρηση αυτή και δεν κατάφεραν να ξεφύγουν ούτε μία φορά παρά το γεγονός ότι εναλλάσσονταν διαρκώς στους χώρους.

Δεν υπήρξε ομάδα Ρουμανία που μπορούμε να την δούμε περισσότερο ως ανάλυση. Φάνηκε πολύ «λίγη» για ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι.

Συμπέρασμα

Παράσταση για έναν ρόλο. Ρόλο που είχε ως απόλυτο χαρακτηριστικό την ουσία και όχι τον εντυπωσιασμό. Μία άμυνα που δεν άφηνε τίποτα στην τύχη, με πλάνο συγκεκριμένου τρόπου ανάπτυξης, συγκέντρωση στον στόχο , ψυχολογία κατάλληλη για τέτοια παιχνίδια είναι με λίγες λέξεις η εικόνα μιας ομάδας που ήθελε να προκριθεί στην Βραζιλία. Η Ελλάδα έχει μάθει σ” έναν τρόπο παιχνιδιού και αλίμονο όποιος την υποτιμήσει.

ΠΗΓΗ: Overlap.gr

Ποδόσφαιρο SPORTS